japonya genel Bakış

Gelenekten Eşsiz Bir Kültüre: Japon Dili
Ülke genelinde konuşulan birincil dil olan Japoncadır. Eski Japonca veya "Kanbun", Çin'den ve en eski Japonca metin olan "Kojiki", 8. yüzyılın başlarında yazılmıştır ve esas olarak eski Çince karakterlerle yazılmıştır. Bugün kullanılan Modern Japonca, 1603 ile 1868 yılları arasında Edo döneminde gelişmiştir.

Modern Japonca üç alfabeden oluşur:

Kanji (logografik Çince karakterler)
Hiragana (fonetik bir Japon alfabesi)
Katakana (yabancı kelimeler için kullanılan fonetik bir alfabe)
Katakana'nın gelişimi ve yaygın kullanımı, Japonya’nın Batı kültürlerini, fikirlerini ve sözlerini son zamanlarda benimsemesinin bir örneğidir.

Japonya’da Din ve İnanç
Japonya'da iki ana din vardır: Şinto ve Budizm. Şinto bir Japon dinidir, Budizm ise 6. yüzyılda Çin'den getirilmiştir. Yakın zamanda yapılan bir anket, Japon halkının % 39'unun kendisini Budist,% 3,9'nun Şinto ve % 2,3'ü Hristiyan olarak tanımladığını ortaya koymuştur.

Japon Kültürü Başka Kültürlerden de Etkilendi Mi?
Her kültürde olduğu gibi Japon kültürü de başka kültürlerden etkilenmiştir. Erken dönem Japon kültürü, Çin'den büyük ölçüde etkilenmişti. Edo döneminde, Japonya katı bir izolasyon politikası uyguladı ve kapılarını dış dünyaya kapattı. Bu, izolasyon farklı bir Japon kültürü geliştirdi.

Modernleşmeye kültürel değişimler eşlik etti. Hristiyanlığa dayalı akılcılık ve sosyalizm ile Marksizm, günlük Japon yaşamıyla ayrılmaz bir şekilde ilişkilendirildi. Batılı veya Batılılaşmış müzik, birçok sosyal ortamda genellikle geleneksel Japon müziğinden daha yaygındır. Japon Hristiyanlar nüfusun küçük bir yüzdesini oluştursa da, Noel (bu bayramda kullanılan süsler) neredeyse bir halk olayı olarak yaygın olarak görülmektedir. Japonlar arasında geleneksel kimono yerine Batı kıyafetinin kullanılması uzun zaman önce sıradan hale geldi, ancak hala kadınlar belirli kutlamalarda resmi kimonolar giymeye devam ediyor. Evlerin inşaat tarzı, Batı mimari formlarının ve işlevlerinin tanıtılmasıyla önemli ölçüde değişti. Biçim, renk ve yapı malzemeleri bakımından birçok çağdaş Japon evi geleneksel evlerden önemli ölçüde farklıdır; artık daha modern şekillere sahipler, daha fazla renk kullanıyorlar ve daha çok

Japonya’da Ulusal Bayramlar ve Festivaller
Japonya'da birçok ulusal bayram bulunuyor. Gelin Japonya’daki bazı ulusal bayramları inceleyelim.

Yılbaşı: 31 Aralık gece yarısından itibaren milyonlarca insanın türbelere ve tapınaklara bir tür hac yolculuğuna çıktığı Yılbaşı Günü, geleneksel olarak Japon bayramlarının en önemlisi olarak kabul edilir. Bundan sonraki üç günde insanlar zamanlarını türbelerde, tapınaklarda, aileleri ve arkadaşlarıyla beraber geçirir.

Çocuk Bayramı: Çocuk Bayramı (Kodomo no Hi), Japonya'da her yıl 5 Mayıs'ta Altın Hafta'ın bir parçası olarak çocukların kişiliklerine saygı duymak ve onların mutluluklarının kutlandığı bir ulusal bayramdır. Bayram, Antik Çağlardan beri kutlanmakta olup 1948'de Japon hükümeti tarafından ulusal tatil olarak belirlenmiştir.

Yedi-Üç-Beş Festivali: Bu festival; üç, beş ve yedi yaşlarına ulaşan çocuklar için Shichi-go-san (“Yedi-beş-üç”; 15 Kasım) düzenlenir.

Bon Festivali: Bir Budizm geleneğidir. Temmuz ortasında veya Ağustos ortasında, festivalde merhum atalar onurlandırılır. Birçok tapınak ve türbe, çok sayıda insanı kendine çeken kendi özel festivallerini kutlar. Şehir, kasaba ve köy yetkililerinin yanı sıra yerel topluluk organları da genellikle yerel Bon Festivalleri düzenler.

Kiraz Çiçeği Festivali: Japonlar mevsimlerinde açan çiçekleri izlemeyi çok sever. En popüler olanı ise Kiraz Çiçeği Festivalidir. Japonya’da kutsal sayılan sakura zamanı martın son haftası ve nisanın ilk haftasında gerçekleşir. Bu dönem ülke için o kadar önemlidir ki sakura zamanı televizyonlarda hava durumundan sonra bir de “Sakura Durumu” verilmektedir. Hayatın Mucizesi: Japonya'nın Kutsal Kiraz Çiçeği Sakura içeriğimizi okuyabilirsiniz.

Matsuri: İlkbahar ve yaz aylarında kara ve deniz tanrıları veya Matsuri için kutlamalar yapılır. Her kasaba kendi Matsuri'sine sahiptir ve bu kutlamalara herkes tarafından geniş çapta katılır.

Sumo Güreşlerinden Beyzbol’a: Japonya’da Spor Kültürü
Spor, Japon kültüründe önemli bir rol oynar. Sumo, judo ve karate geleneksel Japon sporlarıdır ve beyzbol, futbol ve rugby diğer kültürlerden benimsenmiştir. Sumo, Japonya'nın ulusal sporudur ve bugüne kadar esas olarak sadece Japonya'da uygulanmaktadır. Modern sumo, Edo döneminde oluşturuldu ve o zamandan beri bu spor dalı geleneklerini korumaya devam etti.

Japonlar gerçek bir spor hayranıdırlar. Beyzbol Japonya'ya 1870'lerde tanıtıldı ve kısa süre sonra ülkenin en sevilen takım sporu oldu. 1950'lerde iki profesyonel lig faaliyet halindeydi - Merkez Lig ve Pasifik Ligi - ve birçok beyzbol yıldızı, özellikle de Oh Sadaharu, ülkenin en tanınmış ulusal ünlüleri arasında yer aldı. Nomo Hideo ve Suzuki Ichirō dahil olmak üzere diğer oyuncular Amerika Birleşik Devletleri'nde Major League Baseball'da yıldız buldu. Buna ek olarak, yıllık Ulusal Davet Lisesi Beyzbol Turnuvası ülke çapında televizyonda yayınlanır ve ülke genelinde heyecanla takip edilir.

Japonya, 1912'de Olimpiyat Oyunlarında yarışmaya başladı. Ülke, Olimpiyatlara üç kez ev sahipliği yaptı: Tokyo'da 1964 Yaz Oyunları (Asya'da ilk kez Olimpiyat Oyunları düzenlendi) ve 1972 ve 1998'de Sapporo'da kış oyunları düzenlendi. Japon sporcular birçok spor dalında başarılı olmuş ve özellikle jimnastik ve judo müsabakalarında oldukça başarılıdırlar.

Japonya’da Günlük Yaşam ve Gelenekler
Çağdaş Japon toplumu kesinlikle şehirlidir. Japonların büyük çoğunluğu yalnızca kentsel ortamlarda yaşamakla kalmıyor, aynı zamanda kentsel kültür, büyük ölçüde Tokyo'da yoğunlaşmış bir kitle iletişim araçlarıyla ülke geneline aktarılıyor. Özellikle genç şehirli Japonlar, göze çarpan tüketimi ve hızla modaya giren ve çıkan trendlere ve heveslere olan tutkusuyla tanınıyor.

Batılı, popüler müzik Japonya'da her yerde bulunur. Caz, rock ve blues, II.Dünya Savaşı'ndan sonra doğan Japon nesillerinin yanı sıra yarı Batılılaşmış veya yarı Japonlaşmış halk ve popüler şarkıların keyfini çıkarır. Temelde birçok Japon şarkısı Batı müzik enstrümanları eşliğinde söylenir ve birçok temelde Batılı konu Japon tarzı drama veya şarkıyla işlenir. 1970'lerin başında Japonya'da icat edilen Karaoke (Japonca, kelimenin tam anlamıyla “boş orkestra”), popüler bir gece hayatı eğlencesi biçimidir.

Çoğu Japon evinin küçük olması ve çoğu işle ilgili olması nedeniyle eğlence genellikle evde yapılmaz. Çoğu Japon şehri her türlü yiyeceğin bulunabileceği dünyadaki en çeşitli ve hizmet odaklı şehirler arasındadır. Bununla birlikte, eğlence sektörünün bu kadar büyük bir kısmı iş dünyasına bağlı olduğu için sektör, ekonomide kurumsal dünyayı etkileyen gerilemelere maruz kalmıştır.

Japonya’da Aile Yapısı ve Yaşantısı
Japonya'daki geleneksel aile birimi; anne, baba ve çocuklarından oluşan "Kazoku" olarak adlandırılır. Kazoku, genellikle yaşlı ebeveynleriyle birlikte yaşar. Modernleşmeyle beraber zamanında yapılan geleneksel görücü usulü evlilik (miai-kekkon) yerini aşk eşleşmesine bırakmıştır. Evlilik bir aşk eşleşmesi olsa bile, bir aile arkadaşının, akrabanın veya akıl hocasının arabuluculuk (nakodo) olarak hareket etmesi hala yaygındır. Düğün töreninin kendisi genellikle Doğu ve Batı'nın bir karışımından oluşur: Gelin ve damadın ayrıntılı kimonolar giydiği geleneksel bir Shintō törenini, katılımcıların resmi Batı kıyafetleri giyen Hıristiyan tarzı bir tören takip eder.

Japon Mutfağı: Uzak Doğu’nun En Lezzetli Yiyecekleri
Genellikle çiğ olarak servis edilen veya sadece hafif pişirilen Japon mutfağı, ince ve zarif lezzetleriyle dikkat çekiyor. Belki de dünya çapında en bilinen Japon lezzetleri suşi - pişirilmiş, çeşitli sebzeler, sashimi (çiğ deniz ürünleri) ve yumurta garnitürleriyle servis edilen ve çeşitli şekillerde oluşturulmuş sirkeli pirinçtir; ayrıca sashimi genellikle tek başına servis edilir.

Japonya'nın içinde ve dışında da popüler olan tempura, genellikle pirinç unu hamuruna batırılmış, derin yağda kızartılmış ve buharda pişirilmiş pirinç üzerine servis edilen deniz ürünleri ve sebzelerden ve tofu (soya peyniri) ile yapılan çeşitli yemeklerden oluşan tempura'dır; tofu tek başına veya miso çorbası (fermente soya fasulyesinden yapılır) gibi şeylerle servis edilebilir. Diğer önemli yemekler arasında sukiyaki ve onun varyasyonu shabu-shabu (her ikisi de et ve diğer malzemeleri masada sığ bir tencerede pişirmeyi içerir) ve soba (karabuğdaydan yapılır ve genellikle soğuk servis edilir) ve udon’dur. (buğdaydan yapılır ve genellikle sıcak bir ızgarada veya sıcak et suyunda çabuk kızartıldıktan sonra servis edilir).

Japonya’dan Yemeden Dönmemeniz Gereken 8 Lezzet içeriğimizi inceleyebilirsiniz.

Geleneksel Japon Sanatı
Biçimin incelik ve zarifliği, sadelikle birlikte geleneksel Japon sanatsal zevkini karakterize eder. Japonlar, geleneksel Çin sanatlarını genellikle çok gösterişli veya gösterişli olarak görme eğilimindedir. Japonya'nın oldukça rafine edilmiş geleneksel sanatları arasında çay seremonisi, kaligrafi ve ikebana (çiçek düzenleme) ve bahçecilik gibi formların yanı sıra mimari, resim ve heykel yer alır. Bu gösteriler geçmişin farklı dönemlerine dayanan gösterilerdir.

Japon Çay Seremonisi Geleneği: Fincandan Kültüre Bir Hikaye içeriğimizi inceleyerek çay seremonosi hakkında detaylı bilgi alabilirsiniz.

Başlıca geleneksel tiyatro biçimleri (kabaca görünümlerinin kronolojik sırasına göre) bugaku (saray dansı ve müzik), Noh (Nō; dans-dramanın klasik biçimi), kyogen (bir tür komik opera), Bunraku (kukla tiyatrosu) ve Kabuki'dir. (şarkı söyleyip dans ederek drama). Yeni türler arasında Batı tarzı shingeki (yeni tiyatro) dramaları ve oldukça stilize edilmiş bir dans formu olan butoh yer alıyor. İkebana, çay töreni ve hat sanatı, özellikle kadınlar için estetik başarılar olarak popüler uğraşlardır. Bununla birlikte, haiku ve waka'nın şiirsel biçimleri gelişmeye devam etse de, geleneksel Japon resim, dans ve müziği önceki popülerliklerinin çoğunu kaybetti.

Geleneksel el sanatları, Japonya'nın en iyi görsel sanat örneklerinden bazılarını oluşturur. Çanak çömlek, lake işi, emaye işi ve bambu eşyaların yanı sıra kağıt yapımı, ipek dokuma ve kumaş boyama gibi çeşitli stillerde dikkat çekicidir.

Batı Dünyasının Japon Kültürüne Etkisi
Batı sanat formları Japonlar tarafından tamamen benimsendi. Büyük şehirlerde genellikle birkaç senfoni orkestrası bulunur ve Batı tarzı resim, heykel ve mimari yaygın olarak uygulanmaktadır. 1980'lerden beri ülke çapında çok sayıda Batı klasik müziği mekanı inşa edildi. Buna ek olarak, şef Seiji Ozawa (otuz yıldır Boston Senfoni Orkestrası'nın müzik direktörü) ve kemancı Gotō Midori de dahil olmak üzere giderek artan sayıda Japon klasik sanatçılar yurt dışında itibar kazanmıştır. Ayrıca klasik müzik kompozisyonlarına avangart müzik tarzlarını ve geleneksel Japon enstrümanlarını dahil eden şef Takemitsu Tōru ve çocuklar için keman öğretme yöntemi dünyaca ünlü olan müzik eğitimcisi Suzuki Shin’ichi de dikkat çekicidir.

Japonya’da Tarihin Korunması ve Kültürel Varlıklar
Japonya’da kültürel varlıkların ve sanatçı korunmasına büyük önem gösterilir. Ulusal hükümetin Kültürel İşler Ajansı (1968'de kuruldu), kültürün farklı yönlerini tanıtmak ve yaymanın yanı sıra kültürel varlıkları ve tarihi yerleri korumaktan sorumludur. Ajansa bir dizi ulusal müze ve kültürel varlıklar araştırma enstitüsü eklenmiştir. Ajansın geleneksel Japon sanat formlarının çeşitli sanatçılarını, icracılarını ve zanaatkârlarını belirleme ve tanıma uygulaması özellikle dikkat çekicidir. "Yaşayan ulusal hazineler" olarak adlandırılan bu bireyler, becerilerini geliştirmelerine ve bunları çıraklara aktarmalarına izin veren yıllık bir maaş alırlar. Bu program, aksi takdirde kaybolabilecek birçok form ve stilin korunmasını sağlar.

aponya, bir düzineden fazla UNESCO Dünya Mirası alanına ev sahipliği yapmaktadır. Çoğu, Kyōto ve Nara'daki (sırasıyla 1993 ve 1998'de belirlenen) tarihi anıtlar da dahil olmak üzere ülkenin zengin kültürel geleneklerini yansıtır. Diğerleri, özellikle Hiroshima'daki (1996) Atom Bombası Kubbesi (Genbaku d (mu) ve batı Honshu'nun Shimane vilayetindeki (2007) bir gümüş madenciliği alanı olmak üzere daha yakın tarihin farkındadır.

Modern Japonya’da Yaygınlaşan Hobi Kültürü
1980'lerden bu yana Japonlar boş zamanlarda hobilerine zaman ayırmaya başladılar. Japonya, milli parklar, yarı milli parklar ve vilayetin tabiat parklarından oluşan kapsamlı ve iyi kullanılan bir sisteme sahiptir. Japonya içinde seyahat yaygındır ve sonuç olarak Japonlar kültürel coğrafyaları hakkında oldukça bilgilidir. Birçok kurum, kamu ve özel gençlik yurtları, ulusal konaklama evleri ve ulusal tatil köyleri aracılığıyla doğa çalışmaları ve rekreasyonun desteklenmesine yardımcı olur. Ülke giderek zenginleştikçe, Japonların yurt dışına seyahat etmesi daha yaygın hale geldi. Avrupa'nın kültürel başkentleri, Amerika'nın Batı Kıyısı, yakındaki Güney Kore ve Hong Kong'un yanı sıra Avustralya ve Pasifik Adaları gözde yerlerdir. Japonlar, çok çeşitli iç ve dış mekan rekreasyon, fitness ve spor aktivitelerinin yanı sıra, masa ve kart oyunları, özellikle shogi ve go (her ikisi de satranca benzer) ve mah-jongg oynamayı severler.

Japonya’da Medya ve Yayın Kültürü
Yazılı ve yayın medyası uzun zamandır Japonya'da etkili olmuştur. Faaliyetleri II.Dünya Savaşı'nın sonuna kadar hükümet tarafından sınırlandırılmış ve savaş sonrası müttefik işgali sırasında sansüre maruz kalmış olsa da, şimdi hatırı sayılır bir özgürlük atmosferinde faaliyet gösteriyorlar. Savaş sonrası demokrasi ve ekonomik büyüme iklimi, kitle iletişim araçlarının hızlı bir şekilde genişlemesini kolaylaştırdı. Ayrıca, ticari reklamcılık muazzam bir endüstri haline geldi ve Japonya, Amerika Birleşik Devletleri'nden sonra ikinci büyük pazar olarak ortaya çıktı. Televizyon ve gazeteler uzun süre en önemli reklam alanlarıydı.

Japonlar dünyanın en okur yazarları arasındadır. Tokyo'daki Ulusal Diyet Kütüphanesi (aynı zamanda şube kütüphanelerini de içerir) Japonya'daki en büyük tek kütüphanedir. Bununla birlikte, kamu ödünç verme kütüphanesi kavramı Japonya'da oldukça yenidir ve bu da ülkenin yüksek ticari kitap satış oranını kısmen açıklamaktadır.

Japonya, M.S 770 üretilen, dünyadaki en eski basılı eserlerden biri olan Hyuakumantō darani'ye ("Milyon Pagodaların Mantraları") ev sahipliği yapmaktadır. 16. yüzyılın sonunda Avrupa'dan ve Kore yarımadasından hareketli tip baskı Japonya'da yaygınlaşmaya başladı. Kitaplar 18. yüzyılın ikinci yarısında Edo döneminde daha geniş bir kitleye ulaşmaya başladı, ancak bir yüzyıl sonra Meiji döneminin başında yeni baskı tekniklerinin kullanıma sunulduğu bir kitle pazarı ortaya çıkmadı.

Japonlar, izolasyonizmden küreselleşmeye hızlı geçişiyle şekillenen bir millettir. Japon kültürü ve geleneği, eski dünya kültürünün yeni Batı uygulamalarıyla birleşimini temsil eder.

.

japonya
*******
Coğrafya
Japon takımadaları Asya kıtasının doğusunda yer alır. 3800 kilometre uzunluğunda, yay görünümlüdür. Toplam yüzölçümü 377.815 kilometrekaredir. Alan itibariyle dünya karalarının binde 3’ünden daha az bir büyüklüğü sahiptir. (İngiltere’den biraz büyük, Hindistan’ın 1/9’u, ABD’nin ise 1/25’dir.) Takımadalar içinde dört ana ada vardır. Bunlar büyükten küçüğe sırayla Honşu, Hokkaido, Kyuşu ve Şikoku adalar zinciridir. Honşu’nun alanı toplam alanın yüzde 60’ından fazladır. Bunun yanısıra yaklaşık 3900 küçük ada bu dört büyük adayı tamamlar. Japon adaları aslında Güneydoğu Asya’dan Alaska’ya kadar uzanan dağ sıralarının bir bölümüdür.nü oluşturur. Sahiller uzun ve kayalıktır. . Japonya’nın toplam yüzölçümünün yüzde 71’i dağlıktır. Dağların araları berrak göller, nehirler ve sayısız vadilerle doludur. Ülkenin en yüksek dağı Fuji 3776 metredir. Fuji dağı Japonya’daki 77 aktif volkandan biridir. Popüler dinlenme ve turizm odaklarından biri olan sıcak su kaplıcaları da bu volkanların ürünüdür. Bu volkanik faaliyetlerin bir diğer sonucu da sarsıntı ve depremlerdir.

İklim
Japonya, muson bölgesi ile ılıman bölgenin birleştiği noktada yer alır. İklim, okyanusun ve karasal hava akımlarının etkisi altında genelde ılıman bir karakteri vardır. Japonya’da genellikle dört mevsim yaşanır. Haziran ortalarında başlayan yaz ılık ve nemlidir. Yağmurlu mevsimin hiç yaşanmadığı, kuzeydeki Hokkaido adası dışında , çoğunlukla yazı, yaklaşık bir ay süren yağmurlu bir mevsim takip eder.

Kış, Pasifik kıyılarında güneşli ve yumuşak geçer. Japon denizi kıyılarında ise bulut hakimdir. Dağlık iç kısım ise dünyanın en karlı bölgelerinden biridir. Hokkaido’nun en belirgin özelliği sert kışlarıdır. Eylül ayıyla birlikte ülkenin içlerinde şiddetli rüzgar, tayfun ve sağanak yağışlar yaşanır. Başkent Tokyo, Tahran, Los Angeles ve Atina ile aynı enlemdedir. Yaz aylarında görülen nemli ve çok sıcak havanın tersine kış, düşük nem oranı ve arasıra yağan karla ılıman geçer.

Bitki ve Hayvanlar
İklimsel çeşitlilik, beraberinde zengin bir bitki örtüsünü de getirmektedir. Çiçekler ve ağaçlar Japonların günlük hayatlarında çok önemlidir. O kadar ki, Japon kültüründe çiçek ve ağaçlar çok özel anlamlarıyla başlı başına birer kültür odağıdır. Örneğin, kısa ömürlü kiraz çiçekleri Japon kültüründe bir sembol haline gelip, şiirlere, resimlere konu olabilmektedir. Yine bambu, sembolik anlamlarıyla bir başka kültür öğesidir. Japonya’da kültür hayatında yer alan bir başka zenginlikse havyan varlığıdır. Ülkedeki vahşi memeli hayvan türü azdır. Bu az sayıdaki tür arasında ayı, tilki ve rakun bulunmaktadır. Buna karşın kuş, böcek ve diğer küçük hayvan türleri bakımından oldukça zengindir.

Nüfus
Japonya’nın nüfusu 123 milyon dolayındadır. Bu bakımdan dünyanın en kalabalık yedinci ülkesidir. Ancak nüfus artış hızı sıfır düzeyindedir. Esi dönemlerde adalardaki yerli halk ile kıtada yaşayan halkların karışması sonucu bugünkü Japon halkı oluştu. Ülkede nüfus yoğunluğu yüksektir. Kilometrekareye 332 kişi düşmektedir. Arazinin genelde dağlık ve iskan edilemez nitelikte olduğu, ülkenin ancak yüzde 10’unda yaşanabildiği de unutulmamalıdır. Nüfusun 4/5’inden fazlası şehir ve kasabalarda yaşamaktadır. En büyük kent olan Tokyo’nun nüfusu ise 12 milyon dolayındadır.

Din
Japonya’daki egemen dinler şinto ve Budizm’dir. İlginç olansa çoğunlukla halkın her iki dinin de törenlerine katılmasıdır. Örneğin düğün törenleri genelde şinto dininin kurallarına göre yapılır. Cenazelerde ise genelde Budist törenler uygulanır. Şinto ülkenin yerli dinidir. Ormanlarda, dağlarda, denizlerde, kısacası doğada “kami” denilen ruhların yaşadığına inanılırdı. Doğa ile uyum içinde yaşayan eski topluluklar bu ruhları sayarlardı. Bu inanç Şinto dininin temelini oluşturur. Sonraları bu ruhlara atalar ve kahramanlar da eklendi. Bazı evlerde bu ruhlara yiyeceklerin sunulduğu “tanrı rafı” bulunur. Budizm ise Şinto’dan farklı olarak 6. yüzyılda, Çin ve Kore yoluyla Hindistan’dan ithal edilmiştir. İlk kez 16. yüzyılda Portekizli denizciler aracılığıyla gelen Hristiyanlık ise nüfusun küçük bir kısmınca benimsenmiştir

Tarihi
Japon takımadalarına, ilk olarak adaların hala Asya kıtasının bir parçası olduğu dönemde, yaklaşık 100 bin yıl önce yerleşilmişti. Arkeolojik araştırmalar yontma taş devrinde takımadalarda yaşayan insanların temelde avcılık ve toplayıcılıkla geçindiklerini ortaya çıkarmıştır. Cilalı taş devrinde zarif taş aletler yapılmış, ok ve yay kullanılarak ileri avlanma teknikleri geliştirilmiş ve yemek pişirmek ve saklamak için toprak kaplar üretilmiştir. Jomon stili (sicim desenli) kaplar nedeniyle, MÖ. 8 bin ile MÖ. 300 yılları arasındaki dönem Jomon dönemi olarak adlandırılır.

MÖ.300 yıllarında Asya kıtasından tarım, basit pirinç ekimi ve metal işçiliği teknikleri gelmiştir. Japonya’da yaşayanlar tarımsal üretimi artırmak için günlük yaşamlarında tarım aletleri ve demir silahlar, ayrıca dini ayinler için bronz kılıçlar ve aynalar kullanmışlardır. Bu dönemde işbölümü, yöneten ve yönetilenler arasındaki ayrılığı derinleştirmiş ve ülkede pekçok küçük devlet kurulmuştur. MÖ. 300 ile MS 300 yılları arasına rastlayan ve çömlekçi çarkında seramiklerin üretildiği döneme Yayoi dönemi denmiştir.

4. yüzyılda küçük devletler birleşti ve tüm milleti yöneten güçlü politik otorite Yamato’da (şimdiki Nara eyaleti) merkez kurdu. 4 ve 6. yüzyıllar arasında Kore’den gelen Budizm ve Konfüçyusçuluk’u kapsayan Çin kültürünün yanısıra tarımda da büyük gelişmeler görüldü. 4. yüzyılın sonlarından itibaren Kore yarımadasındaki krallıklar ve Japonya arasında ilişkiler başlamıştır. Aslında Çin’in Han hanedanlığında geliştirilen gemi yapımı, tabaklama, metal işçiliği ve dokuma gibi endüstriyel sanatlar Kore yoluyla ülkeye tanıtılmıştır.

Temeli resim yazısına dayanan Çince yazım biçimi kabul edilmiş ve bu vesileyle Japonlar Konfüçyus felsefesini, astronomi ve takvimin işleyişini ve tıbbın ilkelerini öğrenmişlerdir. Budizm 538 yılında Çin ve Kore yoluyla Hindistan’dan Japonya’ya geldi. Çin hükümet sistemi Japon yöneticilerinin, üzerine kendi sistemlerini kurdukları bir model olmuştur. 8. yüzyılın başında ülkenin ilk daimi başkenti Nara’da kurulmuştu. 710’dan 784’e kadar, 70 yıldan uzun bir süre Japon imparatorluk ailesi burada oturmuş ve giderek otoritesini tüm ülkeye benimsetmiştir. O zamana kadar başkent veya payitaht şimdiki Nara, Kyoto ve Osaka şehirleri arasında sık sık yer değiştiriyordu.

794 yılında Çin’in o zamanki başkent model alınarak, Kyoto’da yeni bir başkent inşa edildi. Kyoto yaklaşık 1000 yıl ülkeye başkentlik yapacaktı. Başkent’in Kyoto’ya taşınması, 1192’ye kadar devam edecek olan Heian döneminin başlangıcı anlamına gelir. Bu, Japonya’da sanatsal gelişimin görüldüğü muazzam dönemlerden biriydi. 9. yüzyılın sonlarına doğru Çin ile ilişkiler kesilmiş ve Japon uygarlığı kendi özel niteliğini ve formunu bulmaya başlamıştır.

Bu, dışarıdan getirilmiş kavramların yavaş yavaş aslında Japon stiliymiş gibi gösterildiği bir asimilasyon ve adaptasyon yöntemiydi. Bu yöntemin en tipik örneği, Japon yazısının Heian dönemindeki gelişimidir. Çince yazımdaki güçlük, yazarları ve rahipleri Çince formlara dayalı iki ayrı hece sistemi üretmeye itti. Heian döneminin ortalarına doğru “kana” adı verilen bu iki fonetik alfabe geliştirilmiş ve Çince üslubunun yerini alarak gelişen saf Japon stili edebiyata ışık tutmuş ve oldukça geniş biçimde kullanıma girmiştir.

İncelik ve nezaket, başkentteki yaşama damgasını vurmuştur. Saray sanatsal ve sosyal zevklere dalmış, bu arada eyaletlerdeki savaşçı klanlar üzerindeki otoritesi giderek zayıflamıştır. Krallığın etkin kontrolü giderek elden çıkarken; bu, Japonya’nın çalkantılı ortaçağında , soyları eski imparatorlara kadar uzanan iki rakip askeri aile olan Minamotolar ile Tairalar için bir ödül olmuştur. Sonunda Minamotolar 1185’de İç Deniz’de destansı Dannoura çarpışmasında rakip Taira klanını imha ederek, hakim olmuşlardır.

Minamotolar’ın zaferi, etkin politik gücün kaynağı olan kraliyet tahtının zımnen yok edilmesini ve askeri yöneticilerce, bir başka deyişle birbiri ardına gelen şogunlarca sürdürülen yedi yüzyıllık feodal yönetimin başlangıcını belirledi. 1213 yılında gerçek güç, Minamotolardan Yoritomo’nun eşinin ailesi olan Hojolar’a geçti ve Şogun vekili olarak 1333’e kadar Kamakura’da askeri hükümeti yürüttüler. Moğollar bu süre zarfında biri 1274 ve ikincisi 1281’de olmak üzere kuzey Kyuşu’ya iki defa saldırdılar. Zayıf güçlerine rağmen, Japon savaşçıları yerlerini başarıyla muhafaza ettiler ve istilacıların iç kısımlara girmelerini önlediler. Her iki saldırı teşebbüsünde de meydana gelen ve donanmalarının büyük kısmını mahveden tayfunların ardından Moğol güçleri Japonya’dan çekildiler.

Temeli resim yazısına dayanan Çince yazım biçimi kabul edilmiş ve bu vesileyle Japonlar Konfüçyus felsefesini, astronomi ve takvimin işleyişini ve tıbbın ilkelerini öğrenmişlerdir. Budizm 538 yılında Çin ve Kore yoluyla Hindistan’dan Japonya’ya geldi. Çin hükümet sistemi Japon yöneticilerinin, üzerine kendi sistemlerini kurdukları bir model olmuştur.

1333’den 1338’e kadar süren imparatorluk yönetiminin kısa ömürlü restorasyonunun ardından Kyoto, Muromaçi’de Aşikaga ailesi tarafından yeni bir askeri hükümet kuruldu. Muromaçi dönemi 1338’den 1573’e kadar, iki yüzyıldan uzun sürdü. Bu dönem zarfında Buşido’nun sert disiplini, estetik ve dini faaliyetlerde ifadesini bulmuş ve bugün bile başta gelen özelliği klasik anlamda sadelik ve kontrol yeteneği olan ülke sanatına damgasını vurmuştur.

200 yıllık yönetimin ardından Muromaçi’deki şogunluk, ülkenin diğer kesimlerindeki rakip klanların, kendi otoritesine karşı giderek büyüyen meydan okumalarıyla karşılaşmıştır. 16. yüzyılın sonlarına doğru, Japonya yücelik uğruna savaşan bölgesel beylikler yüzünden bir iç savaşla parçalanmıştı. Düzen 1590’da büyük general Toyotomi Hideyoşi tarafından yeniden kuruldu. Hideyoşi 1592 ve 1597’de Kore’ye her ikisi de Çinlilerin ve Korelilerin direnci karşısında başarısızlığa uğrayan iki istila hareketi başlamıştı. Onun Japonya’yı uzlaştıran ve birleştiren çalışmaları, Tokugava Şogunluğu’nun kurucusu Tokugava Ieyasu tarafından da pekiştirilmiştir. Japon şatolarının en ünlülerinin inşası da bu iç savaşların yaşandığı geçiş evresine rastlamaktadır.

Bu, dışarıdan getirilmiş kavramların yavaş yavaş aslında Japon stiliymiş gibi gösterildiği bir asimilasyon ve adaptasyon yöntemiydi. Bu yöntemin en tipik örneği, Japon yazısının Heian dönemindeki gelişimidir. Çince yazımdaki güçlük, yazarları ve rahipleri Çince formlara dayalı iki ayrı hece sistemi üretmeye itti. Heian döneminin ortalarına doğru “kana” adı verilen bu iki fonetik alfabe geliştirilmiş ve Çince üslubunun yerini alarak gelişen saf Japon stili edebiyata ışık tutmuş ve oldukça geniş biçimde kullanıma girmiştir.

Kendini Japonya’nın etkin yöneticisi olarak kabul ettiren Ieyasu, şogunluğunu 1603’de şimdi Tokyo olarak bilinen Edo’da kurdu. Bu Japon tarihinin en önemli dönüm noktasıydı. Ieyasu, gelecek 1265 yıl için özellikle politik ve sosyal kanunlar olmak üzere halkın yaşantısının her yönüyle tasarlandığı bir kalıp yarattı.

Ieyasu’nun tesis ettiği sosyal ve politik yapının entegrasyonunu korumanın bir yolu olarak 1639’da Tokugava Şogunluğu, Japonya’nın kapılarını dış dünyaya fiili şekilde kapatarak, şiddetli bir adım attı. İlk Batılılar Japonya kıyılarına bir önceki yüzyılda Muromaçi döneminde ulaştılar. Ülkeye ateşli silahları tanıtan Portekizli tacirler 1543’te Japonya’nın güneybatısında küçük bir adaya yerleştiler. Sonraki birkaç yıl içinde bunları, Saint Francis Xaviar önderliğinde Cizvit misyonerleri ve İspanyol gruplar takip etti. Hollandalı ve İngiliz tacirler de Japon topraklarına yerleştiler. Avrupalıların bu akınlarının Japonya üzerinde çok derin etkileri oldu. Bu misyonerler özellikle Japonya’nın güneyinde çok sayıda kişinin inanç değiştirmesine sebep oldular. Şogunluk Hrıstiyanlığın birlikte geldiği ateşli silahlar kadar patlayıcı bir potansiyel teşkil edebileceğini fark etti. Sonunda Hrıstiyanlık yasaklandı ve Togukava Şogunluğu, Nagasaki Limanı’ndaki küçük Dejima adası içinde yaşayan bir avuç Hollandalı tüccar, Nagasaki’de yaşayan Çinliler ve arasıra Kore Lee Hanedanlığı’ndan gelen resmi elçiler dışında yabancıların ülkeye girişini yasakladı. Yaklaşık 250 yıl boyunca Japonya’nın dış dünya ile tek bağlantısı bu insanlardı. 18. yüzyılın sonlarından itibaren açılma yönünde giderek artan baskılar 19. yüzyılın ortalarında meyvelerini verdi. 1853 yılında Amerika Birleşik Devletleri’nin dört gemilik bir filosu Tokyo Körfezi’ne demir attı. Bir sonraki yıl aynı ziyareti gerçekleştiren Amerikan filosu bu ikinci ziyaretinde, bu kez iki ülke arasında bir dostluk anlaşmasına imza attı. Bunu, hemen Rusya, İngiltere ve Hollanda izledi. Bu Japonya’nın içe kapalı geçirdiği dönemin bittiğini haber veriyordu. Dört yıl sonra dostluk anlaşmasını ticaret anlaşmalarını izledi. Bu aşamada kervana Fransa da katıldı. İkili anlaşmalar feodal dönemin de sonunu getirdi. Ülke önce kargaşaya sürüklendi. 10 yıl kadar süren kargaşanın ardından Tokugava Şogunluğu tarihe karışırken, 1868 tarihi itibariyle Meiji Restorasyonu dönemi başladı. Hakimiyet İmparatora geçti.

Meiji dönemi Japonya’nın modern tarihinin de başlamasını haber verir. Bu dönemde Japonya Batı’nın yüzyıllar içinde kurduğu modern sanayileri, politik kurumları, kısacası modern bir toplumu 20-30 yılda yaratıverdi. Başkent Kyoto’dan bir önceki başkent olan Edo’ya taşındı. Ancak adı Tokyo olarak değiştirildi. Tokyo, “doğu başkenti” anlamındadır. Yüzyılların birikimi çok geçmeden kendini gösterdi. Ülke her bakımdan gelişmeye ve genişlemeye başladı. Bu gerektiğinde savaş anlamına da geliyordu. 1894-1895 yıllarında Çin ile yapılan savaşı Japonya kazandı ve Tayvan’ı ele geçirdi. Japonya 1904-1905 yıllarında Rusya ile yapılan savaşı da kazandı Güney Sahalin’i eline geçirdi. Aynı yıl Kore’nin yönetimini aldı, bu ülke 1910’da ilhak edildi.Bundan iki yıl sonra da İmaparator Meiji öldü. Bundan sonraki dönemde ülke büyümesini sürdürmekle birlikte ekonomik durgunluklar, siyasi çalkantılar ülkeyi kaosa sürükledi. Egemen güçler arasındaki çekişmeler, ülkeyi İkinci Dünya Savaşı’nın tam ortasına taşıdı. 1945 Ağustos’unda İmaparator’un emriyle halk silahlarını bıraktı, ülke teslim oldu. Ülke altı yıl kadar müttefiklerin kontrolünde kaldı. Bu dönemde ülkenin ekonomik ve toplumsal yapısını değiştirecek, reform nitelikli bir dizi yapılanmaya gidildi. Tarım alanları yeniden paylaştırıldı. Zaibatsu denilen aile şirketleri dağıtıldı. İşçilere ve kadınlara çeşitli haklar tanındı, 1947’de liberal bir anayasa ilan edildi. 1951 San Francisco Barış Antlaşması ile Japonya dış ilişkiler kurma hakkını yeniden kazandı. Bu tarihten itibaren yaklaşık 15 yılda ülke yeniden uluslararası rekabet gücüne ulaştı. 1964 Tokyo Olimpiyatları ülkenin uluslararası arenaya kabul edilişinin ve ülkenin yeniden ayağa kalkmasının tescili niteliğindeydi. Bütün dünyayı etkileyen sosyal olaylar Japonya’da kurumların geliştirilmesi sonucunu doğurdu. Bundan sonraki dönemin en önemli olayları ise 1972’de Okinava’nın Amerikan yönetiminden tekrar Japonya’ya geçmesi ve Çin ile bir uzlaşmaya varılmasıdır. Bu tarihten sonra Japonya özellikle uluslararası ekonomik ve mali piyasa v kuruluşların baş aktörlerinden biri haline geldi.

Devlet Yapısı
Japon Anayasası 3 Kasım 1946’da resmen ilan edildi ve 3 Mayıs 1947’de yürürlüğe girdi. Anayasa’da, Japon halkı demokratik düzen ve barış ideallerini desteklemeyi taahhüt etmektedir. Anayasa’nın başında şu ibare vardır: “Biz, Japon halkı, her zaman için baskı ve taassubun, zulüm ve köleliğin dünyadan uzak tutulması ve barışın korunması için mücadele ederek, uluslararası toplumda şerefli bir yere sahip olmak isteğindeyiz.”

Anayasa’ya göre,

İmparator, halkın birliğinin ve devletin sembolüdür. Hükümran güç halkın elindedir
Japonya savaşı mutlak bir hak olarak reddeder. Ayrıca, gücün diğer milletlerle münakaşa etmek için kullanılmasını ve yönlendirilmesini de reddeder.
Temel insan hakları, ebediyen ve dokunulamaz şekilde garanti altına alınmıştır.
Eski Asilzadeler Meclisi’nin yerini, üyeleri, Temsilciler Meclisi üyeleri gibi halk tarafından seçilen Senato almıştır. Senato’nun Temsilciler Meclisi’ne üstünlüğü vardır.
Yürütme yetkisi, topyekün Parlamento’ya karşı sorumlu olan Kabine’nindir.
Anayasa’da kararlaştırılan durumlar dışında Imparator’un hükümetle ilgili yetkisi yoktur. Bunun yanısıra, örneğin, Başbakanı ve Yargıtay baş hakimini atar. Ancak, Başbakan ilk önce Parlamento tarafından, baş hakim de Kabine tarafından belirlenir. İmparator’un ayrıca halk adına kanun ve anlaşmaları yürürlüğe koymak, Parlamento’yu toplantıya çağırmak ve Kabine’nin tavsiye ve tasvipleri doğrultusunda şeref nişanı vermek gibi görevleri mevcuttur.
Japonya, başkent Tokyo da dahil olmak üzere 47 eyalete ayrılmıştır. Eyaletler, şehirler, kasabalar ve köyler yerel yönetimlerin idaresindedir. Eyalet valileri ile şehir, kasaba ve köy belediye başkanları, yerel meclislerin üyeleri gibi, ilgili bölgeye kayıtlı seçmenler tarafından seçilir.

İmparatorluk Ailesi
İmparator Hirohito’nun vefatı üzerine 7 Ocak 1989’da Akihito, Japon İmparatoru olarak tahta geçti. Milletvekilleri ile yaptığı ilk resmi görüşmede İmparator Akihito, Anayasa’ya bağlı kalacağına söz verdi ve ulusun daha da kalkınması, dünya barışı, halkın refahını tesis konularında isteklerini ifade etti. İmparator Hirohito ve İmparatoriçe Nagako’nun ilk oğlu olan İmparator Akihito 23 Aralık 1933’de Tokyo’da dünyaya geldi. Veliaht Prens Akihito 1952’ye kadar Gakushuin Lisesi’nde ilk ve orta öğrenimini tamamladı ve 1956’ya kadar Gakushuin Üniversitesi’nde eğitim gördü. Nisan 1959’da, Shoda Michiko ile evlendi. Savaş sonrası asilzadelik kaldırıldı ve yalnızca İmparatorluk Ailesi üyelerinin asil sıfatlarını kullanmasına izin verildi. Eski İmparator Hirohito’nun evlenen kızları imparatorluk sıfatlarını terketmişlerdir.

Siyasi Partiler
Japonya’nın ilk siyasi partisi Aikoku Koto (Yurtsever Partisi) 1874’de kurulmuş ve hemen ardından hükümetten temsili yasamanın kabul edilmesi talebinde bulunmuştur. Ülkede ilk genel seçimler bundan 16 yıl sonra l Temmuz 1890’da yapılmış ve parlamento ilk toplantısını aynı yıl 29 Kasım’da yapmıştır. Japonya’da kurulmuş olan bu parlamento Asya’nın ilk ulusal yasama organıdır.

Sonraki yıllarda siyasi partilerin içişlerindeki rolü arttı; ancak, II. Dünya Savaşı’nı hazırlayan dönemde milliyetçiliğin tırmanışı partilerin etkisinin azalmasına ve nihayet geçici olarak kapatılmalarına neden oldu. Günümüzde Japonya’daki en büyük 6 siyasi parti şunlardır: Liberal Demokratik Parti, Japonya Sosyalist Partisi, Komeito, Demokratik Sosyalist Parti, Japonya Komünist Partisi ve Birleşmiş Sosyal Demokratik Parti.

Japonya’nın en büyük tutucu grubu olan iktidardaki Liberal Demokratik Parti, II. Dünya Savaşı’ndan sonra 1955’de iki tutucu partinin birleşmesiyle kuruldu. LDP, 1955’den beri kesintisiz olarak iktidarda kalmıştır. Parti Başkanı, LDP’nin Temsilciler Meclisi’ndeki ve Senato’daki üyeleri tarafından iki yıllık bir dönem için seçilir. Başkanlık için dört veya daha fazla aday olduğunda parti üyeleri arasında direkt oylama ile yapılan birinci seçimde ilk üç aday belirlenir ve sonra başkan bu üç aday arasından LDP’nin Parlamento üyeleri tarafından seçilir. Uygulanmakta olan parti kurallarına göre başkan bu görevde iki dönemden fazla kalamaz.

Japonya Sosyalist Partisi, ilk olarak, savaş öncesinde farklı emekçi partilerin birleşmesi ile Kasım 1945’de kurulmuştur. 1951’de sol ve sağ kanatlara ayrıldıktan sonra, Ekim 1955’de ikinci bir birleşme olmuştur. Amacı mevcut Anayasa’yı desteklemenin yanısıra “barışçı ve demokratik devrim” vasıtasıyla sosyalizmin gerçekleştirilmesidir. Temmuz 1986’da Doi Takako JSP’nin başkanlığına seçilmiş ve böylece Japonya’da başlıca siyesi partilerden birinin başına getirilen ilk kadın olmuştur.

Komeito (Temiz Hükümet Partisi), Budizm’in Nichiren Shoshu mezhebinin bir uzantısı olan Soka Gakkai’in siyasi kolu olarak Kasım 1964’de kurulmuştur. Ocak 1967’de katıldığı ilk genel seçimlerde, 25 üyesinin Temsilciler Meclisi’ne seçilmesi başarısını göstermiştir. Komeito, bundan böyle dinden bağımsız olduğunu ilan etmiştir, “insancıl sosyalizm” kavramına dayalı refah bir toplum yaratmak hedefleri arasındadır Demokratik Sosyalist Parti, Ocak 1960’da bir yıl önce JSP’den kopan bir grup tarafından kuruldu. Demokratik yöntemlerle sosyalist toplumun yaratılmasına kendini adayan parti, aşırı ideolojilere karşıdır. Parti programı uyarınca “solda ve sağda kapitalist ve totaliter rejime karşı koymak” için çaba harcayan DSP, bir sınıf partisi değil, “çeşitli toplumsal gruplar arasında menfaat farklılığını ve aynı zamanda ortak ulusal menfaatlerin varlığını kabul eden popüler” bir partidir.

Japonya Komünist Partisi, Temmuz 1922’de siyasi yeraltı cemiyeti olarak kuruldu. II. Dünya Savaşı’ndan sonra resmi bir parti olarak ortaya çıktı. Parti, “halkın demokratik devrimi ve sonraki sosyalist devrim” yoluyla Japonya’da komünist topluma geçilmesini amaçlar. Birleşmiş Sosyal Demokrat Parti, Sosyalist Parti’den önceki yıl çekilen üç parlamento üyesi ve Sosyalist Vatandaşlar İttifakı’nın üç parlamento üyesinden oluşan iki küçük politik grubun birleşmesiyle Mart 1978’de resmen kuruldu. Amacı “yeni ve liberal sosyalizm”i gerçekleştirmektir.

Yürütme
Japonya’nın ilk siyasi partisi Aikoku Koto (Yurtsever Partisi) 1874’de kurulmuş ve hemen ardından hükümetten temsili yasamanın kabul edilmesi talebinde bulunmuştur. Ülkede ilk genel seçimler bundan 16 yıl sonra l Temmuz 1890’da yapılmış ve parlamento ilk toplantısını aynı yıl 29 Kasım’da yapmıştır. Japonya’da kurulmuş olan bu parlamento Asya’nın ilk ulusal yasama organıdır.

Sonraki yıllarda siyasi partilerin içişlerindeki rolü arttı; ancak, II. Dünya Savaşı’nı hazırlayan dönemde milliyetçiliğin tırmanışı partilerin etkisinin azalmasına ve nihayet geçici olarak kapatılmalarına neden oldu. Günümüzde Japonya’daki en büyük 6 siyasi parti şunlardır: Liberal Demokratik Parti, Japonya Sosyalist Partisi, Komeito, Demokratik Sosyalist Parti, Japonya Komünist Partisi ve Birleşmiş Sosyal Demokratik Parti.

Japonya’nın en büyük tutucu grubu olan iktidardaki Liberal Demokratik Parti, II. Dünya Savaşı’ndan sonra 1955’de iki tutucu partinin birleşmesiyle kuruldu. LDP, 1955’den beri kesintisiz olarak iktidarda kalmıştır. Parti Başkanı, LDP’nin Temsilciler Meclisi’ndeki ve Senato’daki üyeleri tarafından iki yıllık bir dönem için seçilir. Başkanlık için dört veya daha fazla aday olduğunda parti üyeleri arasında direkt oylama ile yapılan birinci seçimde ilk üç aday belirlenir ve sonra başkan bu üç aday arasından LDP’nin Parlamento üyeleri tarafından seçilir. Uygulanmakta olan parti kurallarına göre başkan bu görevde iki dönemden fazla kalamaz.

Japonya Sosyalist Partisi, ilk olarak, savaş öncesinde farklı emekçi partilerin birleşmesi ile Kasım 1945’de kurulmuştur. 1951’de sol ve sağ kanatlara ayrıldıktan sonra, Ekim 1955’de ikinci bir birleşme olmuştur. Amacı mevcut Anayasa’yı desteklemenin yanısıra “barışçı ve demokratik devrim” vasıtasıyla sosyalizmin gerçekleştirilmesidir. Temmuz 1986’da Doi Takako JSP’nin başkanlığına seçilmiş ve böylece Japonya’da başlıca siyesi partilerden birinin başına getirilen ilk kadın olmuştur.

Komeito (Temiz Hükümet Partisi), Budizm’in Nichiren Shoshu mezhebinin bir uzantısı olan Soka Gakkai’in siyasi kolu olarak Kasım 1964’de kurulmuştur. Ocak 1967’de katıldığı ilk genel seçimlerde, 25 üyesinin Temsilciler Meclisi’ne seçilmesi başarısını göstermiştir. Komeito, bundan böyle dinden bağımsız olduğunu ilan etmiştir, “insancıl sosyalizm” kavramına dayalı refah bir toplum yaratmak hedefleri arasındadır.

Demokratik Sosyalist Parti, Ocak 1960’da bir yıl önce JSP’den kopan bir grup tarafından kuruldu. Demokratik yöntemlerle sosyalist toplumun yaratılmasına kendini adayan parti, aşırı ideolojilere karşıdır. Parti programı uyarınca “solda ve sağda kapitalist ve totaliter rejime karşı koymak” için çaba harcayan DSP, bir sınıf partisi değil, “çeşitli toplumsal gruplar arasında menfaat farklılığını ve aynı zamanda ortak ulusal menfaatlerin varlığını kabul eden popüler” bir partidir.

Japonya Komünist Partisi, Temmuz 1922’de siyasi yeraltı cemiyeti olarak kuruldu. II. Dünya Savaşı’ndan sonra resmi bir parti olarak ortaya çıktı. Parti, “halkın demokratik devrimi ve sonraki sosyalist devrim” yoluyla Japonya’da komünist topluma geçilmesini amaçlar. Birleşmiş Sosyal Demokrat Parti, Sosyalist Parti’den önceki yıl çekilen üç parlamento üyesi ve Sosyalist Vatandaşlar İttifakı’nın üç parlamento üyesinden oluşan iki küçük politik grubun birleşmesiyle Mart 1978’de resmen kuruldu. Amacı “yeni ve liberal sosyalizm”i gerçekleştirmektir.

Yargı
Hükümetin yasama ve yürütme yetkilerinden tamamen bağımsız olan hukuk sisteminde, Yargıtay, 8 yüksek mahkeme, Hokkaido dışında tüm eyaletlerde, 4 mahkeme ve l jürisiz mahkemeden oluşan birer bölge mahkemesi kurulmuştur. Bunlara ek olarak pekçok aile mahkemeleri mevcuttur.

Yargıtay bir başhakim ve 14 hakimden kuruludur. Kabinenin belirlediği başhakimi İmparator atar. Diğer 14 hakimin ataması kabine tarafından gerçekleştirilir. Yargıtay hakimlerinin atamaları; atanmalarını izleyen ilk Temsilciler Meclisi genel seçimleriyle birlikte yapılan ulusal referandumla yenilenir. On yıllık dönemden sonra hakimlerin yeniden atanmaları aynı şekilde tekrarlanır. Yargıtay, kanun, düzen, nizam ve resmi işlerin anayasaya uygunluğunun karara bağlandığı en yüksek mahkemedir.

Ulusal Güvenlik
İkinci Dünya Savaşı Japonya’nın Hiroşima ve Nagazaki şehirlerine atılan birer atom bombasıyla sona ermiştir. Japonya, atom bombasının atıldığı, nükleer silahın etkilerini birebir yaşayan tek ülkedir. Bu durum, ülkenin ulusal güvenlik politikasını biçimlendiren en önemli unsurdur. Anayasa’ya da damgasını vuran bu tarihi olgu doğrultusunda Japonya komşularına hiçbir zaman tehdit unsuru olamayacak, ancak etkin bir savunmayı da sağlayacak bir askeri güç oluşturma politikası güdegelmiştir. Öte yandan, nükleer silaha sahip olmamak, bunları üretmemek ve bunların ülkeye girişine izin vermemek biçiminde özetlenen üç nükleer ilke, Japon ulusal güvenlik politikasının temel taşlarını oluşturur. Ülkenin mevcut güvenlik politikasının üç temel direği ise şunlardır: Japonya-ABD Karşılıklı İşbirliği ve Güvenlik Antlaşması’na dayalı yakın bir ittifakı sürdürmek, sürdürülebilir bir savunma yeteneğini amaçlayan Savunma Güçleri’nin modernizasyonu ve daha barışçı, istikrarlı bir uluslararası ortamının yaratılması için aktif bir diplomasi izlemek.

Bilim ve Teknoloji
Japonya teknolojinin en önemli odaklarından biridir. Bilgisayardan nükleer enerjiye, havacılıktan haberleşmeye kadar birçok alanda teknolojinin öncülüğünü yapmaktadır. İlerlemenin itici gücünü, özel sektör, üniversiteler ve devlet üç koldan yapmaktadır.

Uzay teknolojisi: Japonya bu alanda yaptığı çalışmalarla haberleşme, meteoroloji, coğrafya, yayıncılık gibi birçok sektöre uzayın katkılarını sağlamış durumdadır. Bu amaçla birçok uydu yörüngelerine yerleştirilmiş, hizmet vermektedir. Sözkonusu uydular 1986 yılından itibaren Japon yapımı roketlerle fırlatılmıştır. Japonya’nın geliştirdiği ataletli güdüm sistem ve bir ikinci aşama motorlu H-1 roketini kullandığı bu tarih ülkedeki uzay çalışmaları açısından da bir dönüm noktası olmuştur. Japonya halen kendi gerçekleştireceği insanlı uzay uçuşlarının çalışmalarını sürdürmektedir. Bu arada, uzay istasyonu gibi insanlı ve büyük kapsamlı uzay çalışmalarının içinde aktif biçimde bulunmaya da özen göstermektedir.

Havacılık
Havacılık, Japonya’nın iddiayla geliştirdiği teknolojilerden biridir. 1980’li yıllarda XS-11 ve diğer sivil ulaşım uçakları üzerinde yapılan başarılı çalışmalar, Boeing-767 yolcu jetinin üretilmesi Japon havacılığı açısından tarihi bir dönemeç oluşturdu. Bu alandaki araştırma ve çalışmalar, Japonya’nın bu konuda en önemli rekabetçi ülkeler arasında yer almasına yetecek ölçüdedir.

Nükleer Teknoloji
Japonya’da 35 ticari nükleer reaktör bulunmaktadır. Bu reaktörler sayesinde toplam elektriğin yaklaşık yüzde 30’u üretilebilmektedir.

Alınan bütün etkin önlemlere rağmen, bu konudaki çalışmalara aralıksız devam edilmektedir. Nükleer tehlike anında tehlike önleme sistemlerinin geliştirilmesi ve güvenliğin maksimum düzeyde sağlanması, bu çalışmaların başlıca amacını oluşturmaktadır. Bunun yanısıra nükleer füzyon alanındaki çalışmalar da ülkeyi, ön sıralara taşımıştır. 1985 yılında yapılan JT-60 reaktörü birkaç yıl içinde, o tarih için dünyadaki en yüksek enerji-denge koşullarını yakalamayı başarmıştı.

Biyoloji: Bu alanda elde edilen bulgular, bilgiler çevre, balıkçılık, tarım, gıda sanayii, kimya endüstrisi, ormancılık gibi çok çeşitli sektörlerin gelişimini sağlayan önem veriler olmaktadır. Bu alandaki çalışmalarda genetik ön plana çıkmaktadır. Genetik mühendisliği alanındaki çalışmalar, baş döndürücü bir hızla ilerlemektedir. Gen haritasının çıkarılmasından, genlerin birbirleriyle ilişkileri ve işlevleri, kanser araştırmaları, hormonlar, ender tıbbi maddelerin üretim teknikleri, biyo-kimya, yeni tür tarım bitkileri ve besi hayvanlarının geliştirilmesi gibi faaliyetler, bu kapsam içerisinde görülmekte ve bu konuda elde edilen yeni veriler sık sık medya organlarında haber olmaktadır.

Deniz Araştırmaları
Bu araştırmalar, denizlerin korunması, enerji, deniz alanlarının kullanımı, biyolojik kaynaklar, deniz dibi zenginlikler gibi konuları kapsamaktadır. Bu alanda yapılan çalışmalar da tıptan enerjiye, gıda sanayiinden genetiğe kadar birçok alana katkı sağlamaktadır. Japonya deniz ve okyanus araştırmaları konusunda da dünyanın önde gelen araştırmacı ülkeleri arasında yer almayı sürdürmektedir.

Yüksek İletkenler
Bazı metal ve benzeri maddelerin belirli bir ısının altında soğutulduğunda, direnç göstermeksizin elektriği iletme yeteneği anlamına gelen yüksek iletkenlik, 1990’lı yıllarda ileri teknolojide iddialı ülkeler arasında başlıca rekabet alanlarından birini oluşturuverdi. Yüksek iletkenlik, elektrik enerjisi nakli, enerji depolama, manyetik ulaşım, bilgisayar, nükleer füzyon gibi alanlarda büyük avantajlar sağlaması yüzünden kazandığı stratejik önemini sürdürmektedir.

Japonya ayrıca Maglev (manyetik kaldırma gücüyle havada giden) trenler, optik fiber iletişim (haberleşme), yüksek tanımlı televizyon, bilgisayar teknolojilerinde de dünyanın öncü birkaç ülkesinden biri olmayı sürdürmektedir.

Çiftçilik ve Ormancılık
Japonya’nın yalnızca %13,3’ü tarıma uygundur. Bu nedenle Japonya tarımda dışa bağımlıdır. Dünyanın en çok tarımsal ürün ithal eden ülkelerinden biridir bu ülke… Japonya’da yetişen ürünlerin başında pirinç ve buğday gibi tahıllar, portakal, karpuz ve armut gibi meyveler, sığır, piliç, domuz gibi hayvanlar, süt ve yumurta gelir. Tarım alanlarının darlığı verimi ön plana çıkartmıştır. Ülkedeki çiftlikler ortalama 1,47 hektar (14.700 metrekare=14-15 dönüm) büyüklüğündedir. Japon çiftlikleri görece küçük olmasına rağmen, verimlilikte kaydedilen aşamalar, teknoloji ve bilimsel veriler bu küçük alanların en verimli biçimde kullanılmasını sağlamıştır. Tarım makinaları (traktör, kamyonet, kültivatör, pirinç ekme makineleri), ekim yöntemleri (yoğun ekim gibi) ve gübreler sayesinde, dar alanda ülkenin toplam meyve ve sebze ihtiyacının yarısı üretilir. Özellikle yeni teknolojilerin bu başarıdaki rolü çok büyüktür. Japonya’da bazı tarım ürünleri, toprak olmaksızın, su içinde, (hidrofonik yöntem) üretilmektedir.

Genetik mühendisliği de ürünün daha az zahmet ve masrafla ve daha sağlıklı olması yolunda önemli adımlar attı. O kadar ki, taşımada kolaylık sağlayacak küp biçimli karpuzlar, tüysüz ama dayanıklı tavuk gibi hayal gücünü zorlayan projeler üzerindeki çalışmalar yarış halinde sürmektedir. Uzmanlar yakın gelecekte üretilecek mavi renkli biberlerin, kahverengi salatalıkların, pembe marulların sofraları süsleyeceğini, bu süreçte bulunan genetik yiyeceklerle dünyadaki açlık sorununun da çözüleceğini söylüyorlar. Japonyanın tarım dışı arazisinin çoğu ormanlıktır (%68). Ormancılık Japon ekonomisinin önemli bir parçasıdır. Japonya bir ada ülkedir, bu da ülkeyi doğal kaynakları dikkatli kullanmaya itmektedir. Ormanların % 41’i ekilmiş ormanlardır. İklimsel zenginlik ağaç türlerine de yansımıştır. Çoğunlukla görülen ağaçlar sedir, selvi, çam, at kestanesi, kayın ve kafurdur. Ormanların ve ormancılığın Japonya’da tarihi bir önemi vardır. 8. yüzyıldan bu yana başta Kyoto olmak üzere çeşitli kentlerde inşa edilen sarayların ve tapınakların vazgeçilmez, ana maddesi ağaç olagelmiştir. Bununla beraber, günümüzde ağaca sadece inşaat için değil, kağıtçılık, mobilyacılık gibi çeşitli sektörlerde de büyük gereksinim vardır. Bu nedenle Japonya ağaç ihtiyacının % 76’sını ithal eder.

Balıkçılık
Çaysız, ekmeksiz Türkiye düşünülemeyeceği gibi balıksiz da Japonya düşünülemez. Bu da balıkçılığı Japonya’da önemli bir sanayi dalı haline getirmeye yetmiştir. Japonya’da 257.000 dolayında kayıtlı balıkçı teknesi vardır. Bu balıkçılar yılda yaklaşık 6,7 milyon ton balık arz ederler. Ayrıca 1.4 milyon ton balık ve kabuklu deniz hayvanı da özel çiftliklerde üretilir. Bu çiftliklerde 100’e yakın türde balık yetiştirilmektedir. Japonya, buna rağmen balık ihtiyacının % 40’ını dünyanın diğer ülkelerinden ithal ederek karşılamaktadır. Buradan, Japonların ne kadar çok balık tükettiği de ortaya çıkmaktadır.

Enerji
Japonya’nın enerjide kendine yeterlilik oranı sadece % 18,1’dir. Japonya elektriğini termal santrallerden, nükleer santrallerden, sudan elde ettiği enerjiden, jeotermal enerjiden ve güneş enerjisinden elde etmektedir. Ancak başta sanayi olmak üzere ülkenin enerji gereksinimi, bu kaynaklardan elde edilen üretimin çok üzerindedir. Sonuçta ülkenin en önemli dışalım kalemlerini enerjiye dönük olanlar oluşturmaktadır ve bunların başında petrol gelmektedir. Japonya tükettiği petrolün % 99,7’sini ithal etmektedir.

malat Sanayii
Japonya’nın ekonomik gücünün büyük kısmı imalat sanayiine dayanır. Arabalar Japonya’nın en çok bilinen ürünleridir. Japonya, 1995 yılında yaklaşık 10,2 milyon araba, otobüs ve kamyon üretmiştir. Bu rakam dünyanın en büyük üretimini de göstermektedir. Araba üretimi ağırlık olarak robotlar tarafından yapılmaktadır. Bu robotlardan kastedilense özel görevler yapmak üzere tasarlanmış karmaşık makinelerdir.

Bu makinalar sayesinde rutin, mekanik işler makine dünyasına devredilirken, insanlara da makinaların henüz yapamadığı, özellikle eğitim, yaratıcılık gerektiren işlere yönelmelerine olanak tanınmıştır. Japonya’da üretilen araçların yaklaşık yarısı dışarıya satılmaktadır. Pazar alanları bakımından konuyu ele alacak olursak pazarları tek tek saymak yerine bütün neredeyse bütün dünya demek daha kolay olacaktır. Japon firmaları ürettikleri arabaları bütün dünyaya satmakla kalmıyor, aynı zamanda çeşitli ülkelerde kurdukları üretim tesisleri ya da ortaklıklarla yurt dışında üretim de gerçekleştirmektedirler. Bu uygulama yıllar içerisinde giderek yaygınlaştı ve üretimin önemli bir bölümü yurtdışına kaydı. Japonya arabanın yanısıra otobüs, kamyon, gemi ve diğer ulaşım araçlarını üreterek, satmaktadır.

Japon elektrikli cihaz ve elektronik endüstrisi de bütün dünyaca ünlüdür. Elektronik cihazların dayanıklılığı, kalitesi Japonya’ya çok önemli bir avantaj sağlamaktadır. Müzik setleri, radyolar, televizyonlar, video kayıt cihazları, fotoğraf makineleri ve bilgisayarlarda “Japon” markası başlı başına bir kalite güvencesi olarak kabul edilmektedir. Evlere giren elektronik cihazların yanında, imalat sanayilerinde kullanılan hassas elektronik cihaz ve ortamların üretildiği başlıca merkez de Japonya’dır. Japonya telekomünikasyonda da dünya lideridir. Tokyo’nun Akihabara semti, göz alabildiğine uzanan mağazaları ile “elektrik-elektronik kenti” olarak bilinir.

Japonya’nın ekonomik gücünü öncelikle imalat sanayii sağlar. Ancak imalat sanayiinin yan etkisi olan çevre kirliliği konusunda Japonya başlangıçta bir istisna oluşturmamıştır. İmalat sanayiindeki büyümeyle birlikte çevre sorunları da ciddi boyutlara ulaşabilmiştir. Ancak Japonya’nın başarısı geçmişten ders alarak, bu sorunları ortadan kaldıracak ya da enaza indirecek teknolojileri ve yöntemleri uygulamada yatmaktadır. Japonya sürekli olarak, imalat sanayiinin yarattığı kirliliği azaltmak için yöntemler geliştirmektedir. Bütün sanayi dalları tarafından çevre korumacılığı için geliştirilen teknolojiler uygulanmaya çalışılmaktadır. Japonya’nın iddialı olduğu bir diğer ürün yelpazesi ise metal, metal ürünleri, kimyasal ve diğer makine endüstrisi ürünleridir.

Ulaşım
Japonya ulaşım altyapısıyla gurur duyar. Dünyanın en hızlı trenlerinden biri Şinkansen (hızlı tren)’den bisiklete kadar akla gelebileck her türlü ulaşım aracını, en kaliteli türevleri ve modelleriyle Japonya’da bulmak, görmek mümkündür.

Ülkede demiryolu ulaşımı önce gelir. Trenler, mükemmel ulaşım altyapısının bir göstergesi olarak tam zamanında kalkar ve gideceği yere zamanında ulaşır. Ülke demiryollarıyla örülmüştür. Şinkansen Kyuşu’daki Hakata’dan Honşu’nun kuzeyindeki Morioka’ya kadar ülkenin bir başından diğer başına demiryoluyla rahat ve güvenli yolculuk yapmak mümkündür. Trenler saatte 270 kilometre hıza ulaşabilmektedir. Tokyo ve Shin – Osaka arasındaki 552,6 kilometrelik mesafe bu trenle 2,5 saatte alınabilmektedir. Tokaido ve Sanyo Şinkansen hattında her gün 400 şehirlerarası tren seferi, Tohoku ve Yamagata hattında ise her gün 159 sefer yapılmaktadır. Şinkansen’in yanı sıra, büyük şehirlerin içinde ve arasında çok yoğun banliyö ve metro hatları hizmet vermektedir. 1995 yılı itibariyle, ülkenin on büyük şehrinde işleyen 36 metro hattı bulunmaktadır. Yalnızca Tokyo metrosunda günde 9 milyonu aşkın kişi yolculuk yapmaktadır. Metro büyüklüğüyle, uygulamalarıyla sık sık dünya medyasına konu olmaktadır. Tren istasyonlarındaki platformlarda, tren durduğunda kapının açılacağı yerleri belirten çizgiler çizilmiştir. Okul ve iş dağılım saatlerinde istasyonlar görülmeye değerdir.

Karayolları da ulaşım sisteminde yer alan önemli bağlantı yollarından biridir. Japonya’daki karayollarının toplam uzunluğu 1 milyon 100 bin kilometreyi aşmıştır. Her kilometre kare araziye yaklaşık 3 kilometre yol düşmektedir.Bu değer, Fransa ve İngiltere’dekinin iki katı, ABD’ndekinin 4.5 katıdır. Karayolları yalnızca uzunluk bakımından değil, alt ve üst yapılarıyla da üstün nitelikler sergiler.

Havayollarına gelince, Japonya’da çok sayıda uluslararası hava alanı bulunmaktadır. Japonya’nın bir ada devleti olduğu hatırlandığında hava alanlarının, ülkeyi dış dünyaya bağlamak bakımından ne kadar önemli olduğu daha iyi anlaşılır. Her hafta, Japonya ve diğer ülkeler arasında yaklaşık 1700 uçuş gerçekleşmektedir. İç hat uçuşlarının yapıldığı havaalanlarında da günde yaklaşık 1850 uçuşla çok yoğun bir hava trafiği yaşanmaktadır. Deniz yolu da ulaşımın önemli araçlarından biridir. İrili ufaklı yüzlerce adayı birbirine bağlamakta deniz ulaşımının önemini tarih boyunca çok iyi anlayan Japonya, teknolojinin son ürünlerini bu alanda da kullanmaktan geri kalmamıştır. Dört büyük adayı deniz, hava ve karayolu ile birbirine bağlayan Japonya bununla yetinmeyip, 1988 yılında Honşu adasını dünyanın en büyük tüneli ile Hokkaido’ya, Seto İç Denizi üzerinden de köprü ile Shikoku adasına bağlamıştır.

Yatırımlar
Japonya’nın ticaret portföyünde dünyanın tamamına yakını bulunur. Ancak en büyük ticaret ortağı ABD’dir. Japonya dışsatımının yaklaşık %30’unu ABD’ne yaparken, bu ülkeden ithalatı %23 seviyelerinde seyreder. Bu da ikili ticarette ABD lehine bir makası işaret eder. Japonya’nın öteki ticaret ortakları Avustralya, Çin, Hong Kong, Endonezya, Kore Cumhuriyeti, Malezya, Singapur, Tayvan, Tayland, Kanada ile Almanya ve İngiltere gibi Avrupa ülkeleridir. Çok sayıda Japon şirketi ülke dışında, dünyanın çeşitli bölgelerinde fabrika ve tesisler kurmuşlardır. Yerinde üretim, öncelikle nakliyat ve işgücü maliyetlerinden büyük oranlarda tasarruf sağlamaktadır. Bu tasarrufu maksimize etmek isteyen firmalar, işçi ücretlerinin düşük olduğu ülkeleri tercih etmektedirler. Kıtanın önemli pazarlarına yakınlık da bir başka tercih unsuru oluşturmaktadır. Japonya’ya bakıldığında, deniz aşırı yatırımların neredeyse yarısının Kuzey Amerika ülkelerine gittiği görülmektedir. Bunun dışında Avrupa, Asya ve Latin ülkelerine de yatırım yapılmaktadır. Bu çerçevede Japonya’nın yatırım yaptığı ülkeler arasında Türkiye de bulunmaktadır. Sözkonusu Japon firmaları çoğu, fabrika, tesis kurdukları yerel toplumun bir parçası haline gelmeye özen göstermektedirler. Bu çerçevede o toplumun sorunları ile ilgilenmekte, çevresel, kültürel projelere katılmakta, yerel yönetimlerle işbirliği yapmaktadırlar. Japon şirketlerinin yurtdışındaki yatırımlarında 2 milyona yakın yerel işçi çalıştırılmaktadır.

Yabancı şirketler de Japonya’ya yatırım yapmaktadır. Bu şirketler, 31 Mart 1994 itibariyle Japonya’da özellikle eczacılık, iletişim ve enformasyon işleme dallarında 1 yılda 3,1 milyar dolar yatırım yapmışlardır.

Japon tarihi ne zaman başlar?
Ülkenin ilk kurucu imparatoru, yarı mitolojik bir karakter olan Jimmu Tenno'dur. Jimmu'nun tahta oturduğuna inanılan MÖ 11 Şubat 660 tarihi, Japonya'nın millî kuruluş günü olarak kabul edilmektedir. Jimmu Tenno'nun kurduğu feodal sistem, MÖ 97 yılına kadar varlığını sürdürmüştür.

Japonya (Japonca: 日本, Nihon ya da Nippon, resmî adı (日本国), Nihon-koku ya da Bu ses hakkındaNippon-koku (yardım·bilgi)), Doğu Asya'da bir ada ülkesidir.[3] Büyük Okyanus'ta bulunan Japonya Japon Denizi'nden Çin, Kuzey Kore, Güney Kore ve Rusya'nın doğusuna, kuzeyde Ohotsk Denizi'nden güneyde Doğu Çin Denizi'ne ve Tayvan'a kadar uzanır.[3]

Japonca adını oluşturan kanji karakterler "güneş" ve "köken" anlamına gelir. Bu nedenle Japonya "Doğan Güneşin Ülkesi" diye de bilinir. Japonya coğrafî yapısı bakımından 6.852 adadan oluşan bir takımadadır.[4] Bu adaların en büyükleri olan Honshu, Hokkaido, Kyushu ve Shikoku adaları ülkenin %97'sini oluşturur ve genellikle ev adaları olarak anılır. Ülke sekiz bölgede 47 prefektörlüklere ayrılmıştır; Hokkaido en kuzey eyaleti ve Okinawa ise en güney eyaletidir. Japonya, Endonezya'dan sonra 2. en kalabalık ada ülkesidir. Adaların çoğu dağlıktır ve bazıları yanardağlardan oluşur. Japonya'nın en yüksek dağı olan Fuji Dağı bir yanardağdır. Japonya yüzde 98,5'i Japon olan 126 milyonluk[5] nüfusuyla dünyanın nüfus açısından on birinci en kalabalık ülkesidir. Honshu'da bulunan Büyük Tokyo Metropolü, fiili başkent Tokyo ve bulunduğu alan çevresinde bulunan prefektörlükler ve şehirlerle birlikte 30 milyonunun üzerindeki nüfusuyla dünyanın en büyük metropoliten alanıdır.[6][7]

Arkeolojik araştırmalar Paleolitik çağın son döneminden beri insanların Japon adalarında yaşadığını gösterir. Yazılı tarihte Japonya'nın adı ilk olarak 1. yüzyıldan kalma Çin metinlerinde geçer. Japonya'nın tarihi dış dünyadan etkilendikten sonra çok uzun yıllar boyunca tecrit edilmesiyle şekillenmiştir.

12. yüzyıldan 1868'e kadar Japonya, İmparator adına hüküm süren ardışık feodal askeri şogunlar tarafından yönetildi. Japonya, 17. yüzyılın başlarında uzun bir tecrit dönemine girdi ve 1853-54'te ABD filosunun Japonya'yı Batı'ya açmaya zorlamasıyla sona erdi. Neredeyse yirmi yıllık iç çatışma ve ayaklanmadan sonra, İmparatorluk Mahkemesi, 1868'de Chōshū ve Satsuma'dan gelen birkaç klanın yardımı ile siyasi gücünü yeniden kazandı ve Japon İmparatorluğu'nu kurdu. 19. yüzyılın sonları ve 20. yüzyılın başlarında, Birinci Çin-Japon Savaşı, Rus-Japon Savaşı ve I. Dünya Savaşı'ndaki zaferler, Japonya'nın artan militarizm döneminde imparatorluğunu genişletmesine izin verdi. 1937’deki İkinci Çin-Japon Savaşı, 1941’de, 1945’te Japon teslim oluşu ardından sona eren İkinci Dünya Savaşında genişledi. 1947 yılında anayasanın kabulünden beri Japonya parlamenter monarşi ile yönetilmektedir. Devletin başı Japon imparatoru, hükûmetin başı ise başbakandır. Seçimle işbaşına gelen bir parlamentosu vardır.

Japonya, ASEAN Plus mekanizmasının, BM, OECD, G7, G8 ve G20'nin bir üyesidir ve büyük güç olarak kabul edilir.[8][9][10] Japonya, 2021 itibarıyla Gayri safi yurt içi hasılaya göre 3. ve GSYİH SAGP'ne göre 4. en büyük ekonomiye sahiptir.[1] Dünyanın en büyük dördüncü ihracatçısı ve ithalatçısıdır.

Japonya yüksek vasıflı ve eğitimli bir iş gücünden faydalanır; yükseköğretim diplomasına sahip dünyanın en büyük vatandaş oranı arasında.[11] Resmî olarak savaş ilan etme hakkından vazgeçmiş olmasına rağmen, Japonya, kendini savunma ve barışı koruma rollerinde kullanılan, dünyanın yedinci büyük askeri bütçesiyle[12] modern bir orduyu sürdürüyor; 2015 yılında dünyanın en güçlü dördüncü ordusuna sahipti.[13] Japonya, çok yüksek bir yaşam standardı ve İnsani Gelişme Endeksi ile gelişmiş bir ülkedir. Nüfusu, dünyadaki en yüksek yaşam beklentisine ve üçüncü en düşük bebek ölüm oranına sahiptir, ancak yaşlanan nüfus ve düşük doğum oranı nedeniyle sorunlar yaşıyor. Japonya, tarihi ve kapsamlı sineması, etkili müzik endüstrisi, anime, video oyunları, zengin mutfağı ve bilim ve modern teknolojiye yaptığı önemli katkılar ile ünlüdür.[14][15]

Etimoloji
Japonca için Japonca kelime olan (日本), Nihon veya Nippon olarak telaffuz edilir ve kelimenin tam anlamıyla "güneşin kökeni" anlamına gelir. Nichi (日) karakteri "güneş" veya "gün" anlamına gelir; hon (本) "temel" veya "orijin" anlamına gelir.[16] Bu nedenle bileşik, "güneşin kökeni" anlamına gelir ve popüler Batı epiteli "Yükselen Güneş Ülkesi'nin" kaynağıdır.[17]

Nihon adının ilk kayıtları, Tang hanedanı olan Tang'ın Eski Kitabı'nın Çin tarihi kayıtlarında yer almaktadır. Yedinci yüzyılın sonunda, Japonya'dan bir delegasyon Nihon'un ülkelerinin adı olarak kullanılmasını istedi. Bu adın kökeni 607'de gönderilen ve Sui hanedanlığının resmî tarihinde kaydedilmiş bir harfe sahip olabilir. Japonya Regent Prensi Shōtoku, kendisine "Güneşin doğduğu Arazi İmparatoru" (日 出處 天子) adını verdiği bir mektupla Çin'e bir misyon gönderdi. Mesaj, Burada, ben, güneşin doğduğu ülkenin imparatoru, ben güneşin battığı ülkenin imparatoruna bir mektup gönderiyorum. Siz nasılsınız?[18]

Nihon'u kabul etmeden önce, Yamato (大和 veya "Büyük Wa") ve wakoku (倭国) gibi diğer terimler kullanıldı. Wa (和) karakteri, Çince tarafından üçüncü yüzyılın Üç Krallık döneminin başlarında olduğu gibi Japonlar için bir atama olarak kullanılan, Wo (倭) (Japonca tarafından "Wa" olarak telaffuz edilir) bir homophone'dur. Wa Hanedanlığı döneminde Nakoku adında Japonya'da erken bir devlet için Wa (委) (Çince Wei), bir başka form kullanılmıştır.[19] Ama, Japonlar bir miktar con (Çin’de "cüce" veya "cüce" gibi kavramlarla ilişkilendirilmiş) Wa no çağrışımını sevmediler ve bu nedenle "beraberlik, uyum" anlamına gelen "Wa" (和) karakteriyle değiştirildiler.[18][20]

Japonya kelimesi, muhtemelen tarihsel Çince telaffuzundan kaynaklanmaktadır. Japonya, Marco Polo tarafından Cipangu olarak kaydedildi.[21] Bir Wu lehçesi olan modern Şanghayca'da (日本) Japonya karakterlerinin telaffuzu Zeppen'dir [zəʔpən]. Japonya, Japun veya Japang için kullanılan eski Malay sözcüğü, muhtemelen Fukienese veya Ningpo gibi bir güney kıyı Çin lehçesinden ödünç alındı.[22] ve bu Malay kelimesine 16. yüzyılda Güneydoğu Asya'daki Portekizli tüccarlar tarafından rastlandı.[23] Bu Erken Portekizli tüccarlar daha sonra bu kelimeyi Avrupa'ya getirdi.[24] Bu ismin İngilizce'deki ilk kaydı, 1577'de basılmış ve Portekizli bir Cizvit Luís Fróis tarafından yazılmış 1565 bir mektubun çevirisinde Giapan'ın yazılışından ibarettir.[25][26]

Meiji Restorasyonundan II. Dünya Savaşı'nın sonuna kadar, Japonya'nın tam adı "Büyük Japonya İmparatorluğu" anlamına gelen Dai Nippon Teikoku (大 日本 帝國) idi.[27] Bugün, Nihon-koku/Nippon-koku (日本国) adı, "Japonya Devleti" nin anlamı ile günümüzün resmi bir resmi olarak kullanılmaktadır. Uzun formu açıklayıcı bir tanım içermeyen Japonya gibi ülkelere genellikle "ülke", "ulus" veya "devlet" anlamına gelen koku (国) karakteriyle eklenmiş bir ad verilir.

Tarihçe
Ana madde: Japonya tarihi
Prehistorya ve antik tarih

1600'lere ait bir Japonya haritası

II. Dünya Savaşı sonrası Japonya'nın işgal güçleri tarafından yönetim planı
Japon takımadalarına, ilk olarak adaların hala Asya kıtasının bir parçası olduğu dönemde, yaklaşık 100 bin yıl önce yerleşilmişti. Arkeolojik araştırmalar yontma taş devrinde takımadalarda yaşayan insanların temelde avcılık ve toplayıcılıkla geçindiklerini ortaya çıkarmıştır. Cilalı taş devrinde zarif taş aletler yapılmış, ok ve yay kullanılarak ileri avlanma teknikleri geliştirilmiş ve yemek pişirmek ve saklamak için toprak kaplar üretilmiştir. Jomon stili (sicim desenli) kaplar nedeniyle, MÖ 8 bin ile MÖ 300 yüzyılları arasındaki dönem Jomon dönemi olarak adlandırılır.

MÖ 300 yıllarında Asya kıtasından tarım, basit pirinç ekimi ve metal işçiliği teknikleri gelmiştir. Japonya'da yaşayanlar tarımsal üretimi artırmak için günlük yaşamlarında tarım aletleri ve demir silahlar, ayrıca dini ayinler için bronz kılıçlar ve aynalar kullanmışlardır. Bu dönemde işbölümü, yöneten ve yönetilenler arasındaki ayrılığı derinleştirmiş ve ülkede pek çok küçük devlet kurulmuştur. MÖ 300 ile MS 300 yılları arasına rastlayan ve çömlekçi çarkında seramiklerin üretildiği döneme Yayoi dönemi denmiştir.

Japon adalarına ilk yerleşenler, MÖ 8 bin yıl öncesinden başlayarak, Kuzey Asya’dan geldikleri sanılan ve Üst Yontmataş (veya en azından Ortataş) devrinde yaşayan topluluklardı. Japonya’nın tarih öncesi birkaç evreye ayrılır: Öncomon veya Seramik Öncesi, Comon(yaklaşık olarak MÖ 7500- 300) ve Yayoi (MÖ 300-MS 300). Bu son dönemde adaların kuzeyine Aynular gelip yerleşti ve son Comon halklarıyla karıştı. MS 3. yüzyıl ortalarına doğru Kore’den geçen, Altay kökenli, atlı savaşçı grupları Güney Japonya’ya gelerek bölgeyi hâkimiyetleri altına aldı. Bu insanlar ölülerini kofun denilen çok büyük Tümülüslere gömüyorlardı; Tümülüslerin çevresine kilden silindirler (haniva) sıralanıyordu. Bu savaşçılar aynı zamanda klanlara dayalı bir toplumsal örgütlenme şeması da getirdi.[28]

Buzul çağları boyunca (MÖ 2-3 milyon ile MÖ 10 bin yılları), deniz suyunun büyük bir bölümü kutup çevresinden donduğundan deniz düzeyi çok alçalmıştı, kıta sahanlığındaki Japon Takımadaları kuzeyden, batıdan ve güneyden Asya kıtasına bağlı olmalıydı. Bu çağlara ait yer katmanlarında mamut ve fil taşılları bulunmuştur. Japonların ilk atalarının da böylece Asya’dan ve karadan gelmiş oldukları düşünülmektedir.

Comon, toprak kapları bezeme tekniğinde kullanılan ipin adıdır. Mezopotamya ve Mezoamerika gibi uygarlık odaklarında, çanak-çömlek buluntuları tarım devriminden sonra görülüyordu. Japonya’da ise tam tersi olmuştur.

Comon’u izleyen çanak-çömlek evresi Yayoi olarak biliniyor. Döner testici tezgâhında yapılmış Yayoi seramiği, kesin olarak bir sulu çeltik kültürünün ürünü sayılmaktadır. Japonlar çeltikleri depolamak için boy boy, çeşit çeşit kaplar yapmışladır. Bugünkü halkın, Japonca konuşan bir kültürden geldiği varsayılırsa, o kültürün Yayoi döneminde oluştuğu da söylenebilir. 538 yılına doğru Budizm’in Kore’den adalara gelişi genelde Japonya’nın tarih döneminin başlangıcı olarak kabul edilir. Asuka dönemi boyunca koyu bir Budist olan Prens Şotoku'nun 622 yılında ölümünden sonra, 628 ve 701 tarihleri arasında birçok yasa çıkarıldı. Bu yasalarla, Tang Hanedanının saltanat sürdüğü Çin’i örnek alan bir yönetim sistemi benimsendi. Nara dönemi (710- 794) boyunca altı Budist mezhep, sonunda Nara’ya yerleşen Japon sarayına kendi görüşlerini benimsetmeye çalıştı. Nara devri, Japonya için yüksek bir kültür devridir. Japon kültürünün birçok temelleri o zaman atılmıştır.[29] İmparator Kammu, Nara’daki keşişlerin etkisinden kurtulmak için Nagaoka’da yeni bir başkent, on yıl sonra da, bu defa Heian-kyo’da bir başkent kurdu.

Heian dönemi (794- 1185/1192), Heian şehri başkent olduktan kısa bir zaman sonra Japonya’nın en büyük şehri hâline gelmiştir. Ülke bu dönemde genişlemiş, yeni Budist öğretiler ortaya çıkmıştır, büyük manastırlar kurulmuş ve Japonca’ya özgü yeni çekim eklerini yazmaya elverişli, hecelere dayalı yeni bir yazı yaratılmıştır. Ainularla muharebeler yaşanmış, Ainuların birçok grupları ülkenin daha kuzeyinde bulunan Hokkaido adasına geçmişlerdi. Böylece, Heian devrinin birinci kısmında Hondo adasının tamamen işgali vuku bulmuş ve nispeten küçük Japon devleti genişlemiştir. 858’den sonra Fujivara ailesi iktidarı ele geçirdi ve XII. yüzyılın ortalarına kadar elinde tuttu. Bu aile ileride Japonya’nın “klasik dönemi” sayılacak bir barış ve kültürel gelişme dönemi başlattı. İki kısma ayrılan Heian devrinin ilk kısmı, Fujivara ailesinin elinde bulunan bir feodal grubun diktatörlüğüdür denilebilir. X. yüzyılda iki rakip klan, Tairalarla Minamotolar, Fujiaların yerini almaya çalışmıştır. Onları karşı karşıya getiren uzun mücadele, 1185’te Şimonoseki yakınında Dan- no Ura’da Taira donanmasının yok edilmesiyle sona erdi.

Feodal dönem
Heian devrinin en tipik vasfı askeri faaliyetlerin her şeyden üstün olmasıdır. Kılıç bu devrin sembolü sayılabilir. Heian döneminin ortalarına doğru “kana” adı verilen iki fonetik alfabe geliştirilmiş ve Çince üslubunun yerini alarak gelişen saf Japon stili edebiyata ışık tutmuş ve oldukça geniş bir biçimde kullanıma girmiştir. Ayrıca bu dönemde sanat alanında da büyük gelişmeler kat edilmiştir. Şogunlar dönemi (1192), Minamoto klanının önderi Yoritomo ve kardeşi Yoşitsune, Taira klanın bertaraf etmiş, sonra da Fujivalara karşı saldırıya geçmişlerdi. Minamoto no Yoritomo imparatorunkinin yanında ikinci bir hükûmet kurmuştur. Yoritomo artık hiçbir yetkisi kalmayan imparatorun 1192’de kendisini başbuğ (şogun: askeri diktatör) olarak atamasını sağladı. Yoritomo uzak eyaletlere valiler gönderip vergi toplama işlerini düzenleyerek pratik ve etkili bir yönetim kurdu. Yoritomo'nun ölümünden sonra yönetim dul karısının ailesine yani Hoco’lara geçti. Bu yeni güç, yeni bir kültür ve ruh oluşturdu. Savaşçılar (Samuray) eski Buddhacı tarikatların geleneklerini reddederek daha sade din biçimlerine döndüler. Kamakura tepelerine Zen tapınakları inşa ettiler ve böylece yeni bir Buddhacılık ve aşılanmaya ve dinsel yazılar Japonca’ya çevrilmeye başlandı. 1221’de bu dinamik hükûmet, otoritesine karşı gelen bir ayaklanmayı bozguna uğrattı. Beş yıl sonra da Asya’dan gelen daha büyük bir tehlikeyi bertaraf etti. 1274’te ve 1281’de Kubilay Han'ın büyük Moğol ordusu Japonya’yı istila etti, ancak etkin bir savunma ve kamikazeler (Tanrıların rüzgârı; 1274’te ve 1281’de çıkıp Moğol donanmasını yok eden iki fırtınaya Japonlar tarafından bu ad verilir) sayesinde Moğol ordusu püskürtüldü.

Zamanla kıskançlık ve Hocolara duyulan nefret arttı ve 1333 yılında Aşikaga Takauci imparator II. Daigo ile birleşerek bu iktidara son verdi. İmparator bundan sonra otoritesini yeniden kurmaya çabaladı. Ancak Aşikaga 1336’da İmparator II. Daigo'yu Kyoto’dan sürerek, yerine bir kukla imparator geçirdi. İki yıl sonra da kendini şogun ilan etti. 1333’ten 1338’e kadar süren imparatorluk yönetiminin kısa ömürlü restorasyonun ardından Kyoto, Muromachi’de Ashikaga ailesi tarafından yeni bir askeri hükûmet kuruldu. Muromachi Dönemi 1338’den 1573’e kadar, iki yüzyıldan uzun sürdü. Bu dönem zarfında Bushido’nun sert disiplini estetik ve dini faaliyetlerde ifadesini bulmuştur. Aşikaga tahta oturttuğu imparatorun 1338’de kendisini şogun olarak tanımasını sağladı. Meşru imparator Yamato Dağlarına sığındı ve böylece iki saray dönemi başladı.

Modern dönem
10 Mart 1854'te, Komodor Matthew C. Perry ve Amerika Birleşik Devletleri Donanması'na ait Siyah Gemiler, Kanagawa Sözleşmesi ile Japonya'nın dış dünyaya açılmasını zorladı. Bakumatsu döneminde daha sonra Batı ülkeleri ile yapılan benzer antlaşmalar ekonomik ve siyasi krizler getirdi. Şogunun istifası Boshin Savaşı'na yol açtı ve sonucunda tek bir İmparator'un (Meiji Restorasyonu) yönetiminde merkezi bir devlet kuruldu.[30]

2012 yılında Senkaku Adaları (Çince Diaoyü) nedeniyle Çin ile aralarında ada krizi yaşandı.[31]

Coğrafya
Ana madde: Japonya coğrafyası

Japon Takımadaları'nın uydudan görünümü
Japonya, Pasifik sahili boyunca uzanan toplam 6.852 adaya sahiptir. Okhotsk Denizi'nden Pasifik Okyanusu'ndaki Filipin Denizi'ne kadar olan uzunluğu 3.000 km'den (1.900 mi) fazladır. Kontrol ettiği tüm adaları içeren ülke, 24° ve 46°K enlemler arasında ve 122° ve 146°D boylamlar arasında yer almaktadır. Kuzeyden güneye ana adalar Hokkaido, Honshu, Şikoku ve Kyushu'dur. Okinawa'yı da içeren Ryukyu Adaları, Kyushu'nun güneyinde bir zincir. Nanpō Adaları, Japonya'nın ana adalarının güneyindedir. Birlikte sık sık Japon takımadaları olarak bilinir.[32] 2018 itibarıyla, Japonya'nın bölgesi 377.973.89 km²'dir (145.936.53 metrekare). Doğu Asya'daki en büyük ada ülkesidir. Japonya, dünyanın en uzun altıncı sahil şeridine sahiptir (29,751 km (18,486 mi)). Arazi sınırları yoktur. Çok sayıda dışa açılan adalarından dolayı Japonya, 4.470.000 km²'yi (1.730.000 m² mi) kaplayan, dünyanın sekizinci büyük Özel Ekonomik Bölgesi'ne sahiptir.[33]

Japonya'nın yaklaşık yüzde 73'ü ormanlık, dağlıktır ve tarımsal, endüstriyel veya konut kullanımına uygun değildir.[34][35] Sonuç olarak, çoğunlukla kıyı bölgelerinde bulunan yaşanabilir bölgeler, nüfus yoğunluğunun aşırı derecede yüksek olmasına neden olmaktadır. Japonya, dünyanın en yoğun nüfuslu ülkelerinden biridir.[36]

Japonya'nın toplam alanının yaklaşık %0,5'i geri kazanılmış arazidir (umetatechi). 12. yüzyılda başladı. 20. yüzyılın sonları ve 21. yüzyılın başlarında yapılan projeler arasında Ise Körfezi'ndeki Chubu Centrair Uluslararası Havaalanı, Osaka Körfezi'nin ortasında Kansai Uluslararası Havaalanı, Yokohama Hakkeijima Deniz Cenneti ve Wakayama Marina Şehri gibi yapay adalar yer almaktadır.[37] Japonya'nın Akita kentindeki Ogata köyü, 1957'de başlayan Hachirōgata Gölü'nden geri kazanılan arazilerde kuruldu.[38] Nagasaki, Isahaya'daki Isahaya Koyu'ndaki ıslah projesi (早 早 湾 干 拓 事業) 1989'da başladı ve 2018 itibarıyla toplam 35 km² (14 metrekare) geri alındı.


Sonbaharda Kongōbu-ji'deki Japon akçaağaçları
Japonya adaları Pasifik Ateş Çemberi'nde volkanik bir bölgede bulunur. Öncelikle, Filipin Denizi Plakası'nın kıtasal Amurya Plakası ve Okinawa Plakası'nın altındaki güney batımının ve Güneydoğu’nun diptüksiyonunun bir sonucu olarak Silüriyen'in ortasından Pleistosen'e kadar yüz milyonlarca yıl boyunca meydana gelen büyük okyanus hareketlerinin bir sonucudur. kuzeydeki Okhotsk Plate altındaki Pacific Plate. Japonya kıyılarındaki Boso Üçlü Kavşağı, Kuzey Amerikan Tabak, Pasifik Tabak ve Filipin Deniz Tabakının buluştuğu üçlü bir kavşaktır. Japonya, Avrasya kıtasının doğu kıyısına bağlandı. Alt plakalar Japonya'yı doğuya doğru çekti ve yaklaşık 15 milyon yıl önce Japonya Denizi'ni açtı.[39]

Japonya'da 108 aktif volkan var. Yirminci yüzyıl boyunca, Hokkaido'daki Shōwa-shinzan ve Pasifik'teki Bayonnaise Kayaları'ndaki Myōjin-shō dahil olmak üzere birçok yeni volkan ortaya çıktı. Genellikle tsunami ile sonuçlanan yıkıcı depremler her yüzyılda birkaç kez meydana gelir.[40] 1923 Tokyo depremi 140.000'den fazla kişiyi öldürdü.[41] Daha yeni ana depremler, 1995 Büyük Hanshin depremi ve 11 Mart 2011'de Japonya'yı vuran ve büyük bir tsunamiyi tetikleyen 9,1 büyüklüğünde bir deprem olan 2011 Tōhoku depremidir.[42] Japonya, Pasifik Ateş Halkası'ndaki konumu nedeniyle büyük ölçüde depremlere, tsunamiye ve volkanlara eğilimlidir.[43] 2013 Dünya Risk Endeksi'nde ölçüldüğü üzere en yüksek 15. doğal afet riskine sahiptir.[44]

Siyaset
Ana madde: Japonya'da siyaset
Hükûmet

Naruhito
2019'dan beri
Japonya İmparatoru
Japonya anayasal monarşi olup İmparator'un yetkileri oldukça kısıtlıdır. Japonya Anayasası'na göre imparator “devletin ve halkın birliğinin simgesidir” ve egemenlik hakkı olmaksızın sadece törensel bir rol oynar. Egemenlik ise Japon halkına ait olup güç Başbakan ve Diet'in diğer seçilmiş üyeleri tarafından esas tutulur.[45] Akihito'nun çekilmesinden sonra tahta çıkan Naruhito, 2019'da bu yana Japonya İmparatoru'dur.

Japonya'nın yasama organı Ulusal Diet çift meclisli bir parlamentodur. Diet her dört yılda bir halkoyuyla seçilen 480 sandalyeli Temsilciler Meclisi, altı yıl görev yapan halk tarafından seçilmiş üyelere sahip 242 sandalyeli Danışmanlar Meclisi'nden oluşmaktadır. 20 yaş üzeri yetişkinlerin gizli oyla tüm seçilebilen makamlar[45] için genel oy hakkı bulunmaktadır.[46] Diette sosyal liberal Japonya Demokratik Partisi ve muhafazakâr Liberal Demokrat Partileri (LDP) hakimdir. LDP 1993 ve 1994 yılları arasında kısa bir 11 aylık dönem ve 2009-2012 yılları dışında, 1955 yılından bu yana sürekli bir seçim başarısı gördü. Parti alt kamarada 294 sandalye ve üst kamarada 83 sandalyeyi elinde bulundurmaktadır.

Japonya Başbakanı hükûmetin başıdır ve Diet üyeleri tarafından belirlendikten sonra imparator tarafından atanır.[45] Başbakan kabinenin başıdır ve bakanları atama ve görevden alma yetkisine sahiptir. Japonya'nın şu anki başbakanı Fumio Kishida, başbakan Yoshihide Suga'nın başbakanlık görevini bırakma kararını aldıktan sonra, 29 Eylül'de LDP'de yapılan seçimleri kazanarak 4 Ekim 2021'den beri Japonya başbakanlığını yapmaktadır.

İdari bölümler
Ana madde: Japonya'nın idari bölümleri
Daha fazla bilgi: Japonya'nın bölgeleri, Japonya'nın prefektörlükleri ve Japonya'nın belediyeleri
Japonya, idari olarak dört yılda bir seçilen vali, yasama ve idari bürokrasi tarafından denetlenen 47 prefektörlüğe (都道府県, todofuken) ayrılır.[47] Prefektörlükler ise şehir, kasaba ve köy olmak üzere belediyelere ayrılır.[48] Tokyo özel bir statüye sahip olup bunlara ek olarak 23 özel semte ayrılır. Hokkaidō ise prefektörlük ve belediyeler arası 14 alt prefektörlüğe ayrılır. Aynı zamanda bazı diğer prefektörlüklerde de alt prefektörlükler bulunmaktadır. Japonya aynı zamanda sekiz bölgeye ayrılmıştır ancak bu bölgeler coğrafi olup idari bir yapıyı temsil etmemektedir.

Japonya'da şu anda birçok şehir, kasaba ve köyler birleştirilmektedir. Bu işlemle birlikte prefektörlük altı idari bölgelerin sayısını azaltılarak idari maliyetlerin düşürülmesi beklenmektedir.[49]

Japonya

Madde
Tartışma
Oku
Değiştir
Kaynağı değiştir
Geçmişi gör
Koordinatlar: 35°K 136°D
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Diğer kullanımlar için, lütfen Nippon (anlam ayrımı) veya Japonya (anlam ayrımı) bölümüne bakın.
Japonya
日本国Nippon-koku

Japonya İmparatorluğu
Japonya bayrağı
Bayrak
{{{arma_açıklaması}}}
İmparatorluk mührü
Millî marş
Kimigayo
0:59
Hükûmet mührü
Goshichi no kiri.svg
Japonya'nın Asya projeksiyonu üzerinde yeşil renk ile gösterildiği harita.
Japonya'nın Asya projeksiyonu üzerinde yeşil renk ile gösterildiği harita.
Başkent
ve en büyük şehir
Tokyo
35°41′K 139°46′D
Tanınan millî diller Japonca
Etnik gruplar (2018)
97,8% Japon
0,6% Çinli
0,4% Koreli
1,2% diğer
Demonim Japon
Hükûmet Üniter parlamenter anayasal monarşi
• İmparator
Naruhito
• Başbakan
Fumio Kishida
• Temsilciler Meclisi başkanı
Tadamori Oshima
• Danışmanlar Meclisi başkanı
Akiko Santō
• Yüksek Mahkeme başkanı
Naoto Ōtani
Yasama organı Ulusal Diet
• Üst meclis
Danışmanlar Meclisi
• Alt meclis
Temsilciler Meclisi
Tarihçe
• Ulusal Kuruluş Günü
MÖ 11 Şubat 660
• Meiji Anayasası
29 Kasım 1890
• Japonya Anayasası
3 Mayıs 1947
• San Francisco Barış Antlaşması
28 Nisan 1952
Yüzölçümü
• Toplam
377.973 km2 (145.936 sq mi) (61.)
• Su (%)
3,55
Nüfus
• 2020 sayımı
125.960.000 (11.)
• Yoğunluk
334/km2 (865,1/sq mi) (24.)
GSYİH (SAGP) 2021 tahminî
• Toplam
$22,68 trilyon[1] (4..)
• Kişi başına
$44.585[1] (27..)
GSYİH (nominal) 2021 tahminî
• Toplam
$5,38 trilyon[1] (3..)
• Kişi başına
$42.928[1] (23..)
Gini (2015) 33.9
orta · 78.
İGE (2021) artış 0.925[2]
çok yüksek · 19.
Para birimi Yen (¥, JPY)
Zaman dilimi UTC+09.00 (JSZ)
Tarih formatı yyyy年aa月gg日 yyyy/aa/gg
Şebeke gerilimi 100 V-50 ila 60 Hz
Trafik akışı sol
Telefon kodu +81
ISO 3166 kodu JP
İnternet alan adı .jp
Japonya (Japonca: 日本, Nihon ya da Nippon, resmî adı (日本国), Nihon-koku ya da Bu ses hakkındaNippon-koku (yardım·bilgi)), Doğu Asya'da bir ada ülkesidir.[3] Büyük Okyanus'ta bulunan Japonya Japon Denizi'nden Çin, Kuzey Kore, Güney Kore ve Rusya'nın doğusuna, kuzeyde Ohotsk Denizi'nden güneyde Doğu Çin Denizi'ne ve Tayvan'a kadar uzanır.[3]

Japonca adını oluşturan kanji karakterler "güneş" ve "köken" anlamına gelir. Bu nedenle Japonya "Doğan Güneşin Ülkesi" diye de bilinir. Japonya coğrafî yapısı bakımından 6.852 adadan oluşan bir takımadadır.[4] Bu adaların en büyükleri olan Honshu, Hokkaido, Kyushu ve Shikoku adaları ülkenin %97'sini oluşturur ve genellikle ev adaları olarak anılır. Ülke sekiz bölgede 47 prefektörlüklere ayrılmıştır; Hokkaido en kuzey eyaleti ve Okinawa ise en güney eyaletidir. Japonya, Endonezya'dan sonra 2. en kalabalık ada ülkesidir. Adaların çoğu dağlıktır ve bazıları yanardağlardan oluşur. Japonya'nın en yüksek dağı olan Fuji Dağı bir yanardağdır. Japonya yüzde 98,5'i Japon olan 126 milyonluk[5] nüfusuyla dünyanın nüfus açısından on birinci en kalabalık ülkesidir. Honshu'da bulunan Büyük Tokyo Metropolü, fiili başkent Tokyo ve bulunduğu alan çevresinde bulunan prefektörlükler ve şehirlerle birlikte 30 milyonunun üzerindeki nüfusuyla dünyanın en büyük metropoliten alanıdır.[6][7]

Arkeolojik araştırmalar Paleolitik çağın son döneminden beri insanların Japon adalarında yaşadığını gösterir. Yazılı tarihte Japonya'nın adı ilk olarak 1. yüzyıldan kalma Çin metinlerinde geçer. Japonya'nın tarihi dış dünyadan etkilendikten sonra çok uzun yıllar boyunca tecrit edilmesiyle şekillenmiştir.

12. yüzyıldan 1868'e kadar Japonya, İmparator adına hüküm süren ardışık feodal askeri şogunlar tarafından yönetildi. Japonya, 17. yüzyılın başlarında uzun bir tecrit dönemine girdi ve 1853-54'te ABD filosunun Japonya'yı Batı'ya açmaya zorlamasıyla sona erdi. Neredeyse yirmi yıllık iç çatışma ve ayaklanmadan sonra, İmparatorluk Mahkemesi, 1868'de Chōshū ve Satsuma'dan gelen birkaç klanın yardımı ile siyasi gücünü yeniden kazandı ve Japon İmparatorluğu'nu kurdu. 19. yüzyılın sonları ve 20. yüzyılın başlarında, Birinci Çin-Japon Savaşı, Rus-Japon Savaşı ve I. Dünya Savaşı'ndaki zaferler, Japonya'nın artan militarizm döneminde imparatorluğunu genişletmesine izin verdi. 1937’deki İkinci Çin-Japon Savaşı, 1941’de, 1945’te Japon teslim oluşu ardından sona eren İkinci Dünya Savaşında genişledi. 1947 yılında anayasanın kabulünden beri Japonya parlamenter monarşi ile yönetilmektedir. Devletin başı Japon imparatoru, hükûmetin başı ise başbakandır. Seçimle işbaşına gelen bir parlamentosu vardır.

Japonya, ASEAN Plus mekanizmasının, BM, OECD, G7, G8 ve G20'nin bir üyesidir ve büyük güç olarak kabul edilir.[8][9][10] Japonya, 2021 itibarıyla Gayri safi yurt içi hasılaya göre 3. ve GSYİH SAGP'ne göre 4. en büyük ekonomiye sahiptir.[1] Dünyanın en büyük dördüncü ihracatçısı ve ithalatçısıdır.

Japonya yüksek vasıflı ve eğitimli bir iş gücünden faydalanır; yükseköğretim diplomasına sahip dünyanın en büyük vatandaş oranı arasında.[11] Resmî olarak savaş ilan etme hakkından vazgeçmiş olmasına rağmen, Japonya, kendini savunma ve barışı koruma rollerinde kullanılan, dünyanın yedinci büyük askeri bütçesiyle[12] modern bir orduyu sürdürüyor; 2015 yılında dünyanın en güçlü dördüncü ordusuna sahipti.[13] Japonya, çok yüksek bir yaşam standardı ve İnsani Gelişme Endeksi ile gelişmiş bir ülkedir. Nüfusu, dünyadaki en yüksek yaşam beklentisine ve üçüncü en düşük bebek ölüm oranına sahiptir, ancak yaşlanan nüfus ve düşük doğum oranı nedeniyle sorunlar yaşıyor. Japonya, tarihi ve kapsamlı sineması, etkili müzik endüstrisi, anime, video oyunları, zengin mutfağı ve bilim ve modern teknolojiye yaptığı önemli katkılar ile ünlüdür.[14][15]

Etimoloji
Japonca için Japonca kelime olan (日本), Nihon veya Nippon olarak telaffuz edilir ve kelimenin tam anlamıyla "güneşin kökeni" anlamına gelir. Nichi (日) karakteri "güneş" veya "gün" anlamına gelir; hon (本) "temel" veya "orijin" anlamına gelir.[16] Bu nedenle bileşik, "güneşin kökeni" anlamına gelir ve popüler Batı epiteli "Yükselen Güneş Ülkesi'nin" kaynağıdır.[17]

Nihon adının ilk kayıtları, Tang hanedanı olan Tang'ın Eski Kitabı'nın Çin tarihi kayıtlarında yer almaktadır. Yedinci yüzyılın sonunda, Japonya'dan bir delegasyon Nihon'un ülkelerinin adı olarak kullanılmasını istedi. Bu adın kökeni 607'de gönderilen ve Sui hanedanlığının resmî tarihinde kaydedilmiş bir harfe sahip olabilir. Japonya Regent Prensi Shōtoku, kendisine "Güneşin doğduğu Arazi İmparatoru" (日 出處 天子) adını verdiği bir mektupla Çin'e bir misyon gönderdi. Mesaj, Burada, ben, güneşin doğduğu ülkenin imparatoru, ben güneşin battığı ülkenin imparatoruna bir mektup gönderiyorum. Siz nasılsınız?[18]

Nihon'u kabul etmeden önce, Yamato (大和 veya "Büyük Wa") ve wakoku (倭国) gibi diğer terimler kullanıldı. Wa (和) karakteri, Çince tarafından üçüncü yüzyılın Üç Krallık döneminin başlarında olduğu gibi Japonlar için bir atama olarak kullanılan, Wo (倭) (Japonca tarafından "Wa" olarak telaffuz edilir) bir homophone'dur. Wa Hanedanlığı döneminde Nakoku adında Japonya'da erken bir devlet için Wa (委) (Çince Wei), bir başka form kullanılmıştır.[19] Ama, Japonlar bir miktar con (Çin’de "cüce" veya "cüce" gibi kavramlarla ilişkilendirilmiş) Wa no çağrışımını sevmediler ve bu nedenle "beraberlik, uyum" anlamına gelen "Wa" (和) karakteriyle değiştirildiler.[18][20]

Japonya kelimesi, muhtemelen tarihsel Çince telaffuzundan kaynaklanmaktadır. Japonya, Marco Polo tarafından Cipangu olarak kaydedildi.[21] Bir Wu lehçesi olan modern Şanghayca'da (日本) Japonya karakterlerinin telaffuzu Zeppen'dir [zəʔpən]. Japonya, Japun veya Japang için kullanılan eski Malay sözcüğü, muhtemelen Fukienese veya Ningpo gibi bir güney kıyı Çin lehçesinden ödünç alındı.[22] ve bu Malay kelimesine 16. yüzyılda Güneydoğu Asya'daki Portekizli tüccarlar tarafından rastlandı.[23] Bu Erken Portekizli tüccarlar daha sonra bu kelimeyi Avrupa'ya getirdi.[24] Bu ismin İngilizce'deki ilk kaydı, 1577'de basılmış ve Portekizli bir Cizvit Luís Fróis tarafından yazılmış 1565 bir mektubun çevirisinde Giapan'ın yazılışından ibarettir.[25][26]

Meiji Restorasyonundan II. Dünya Savaşı'nın sonuna kadar, Japonya'nın tam adı "Büyük Japonya İmparatorluğu" anlamına gelen Dai Nippon Teikoku (大 日本 帝國) idi.[27] Bugün, Nihon-koku/Nippon-koku (日本国) adı, "Japonya Devleti" nin anlamı ile günümüzün resmi bir resmi olarak kullanılmaktadır. Uzun formu açıklayıcı bir tanım içermeyen Japonya gibi ülkelere genellikle "ülke", "ulus" veya "devlet" anlamına gelen koku (国) karakteriyle eklenmiş bir ad verilir.

Tarihçe
Ana madde: Japonya tarihi
Prehistorya ve antik tarih

1600'lere ait bir Japonya haritası

II. Dünya Savaşı sonrası Japonya'nın işgal güçleri tarafından yönetim planı
Japon takımadalarına, ilk olarak adaların hala Asya kıtasının bir parçası olduğu dönemde, yaklaşık 100 bin yıl önce yerleşilmişti. Arkeolojik araştırmalar yontma taş devrinde takımadalarda yaşayan insanların temelde avcılık ve toplayıcılıkla geçindiklerini ortaya çıkarmıştır. Cilalı taş devrinde zarif taş aletler yapılmış, ok ve yay kullanılarak ileri avlanma teknikleri geliştirilmiş ve yemek pişirmek ve saklamak için toprak kaplar üretilmiştir. Jomon stili (sicim desenli) kaplar nedeniyle, MÖ 8 bin ile MÖ 300 yüzyılları arasındaki dönem Jomon dönemi olarak adlandırılır.

MÖ 300 yıllarında Asya kıtasından tarım, basit pirinç ekimi ve metal işçiliği teknikleri gelmiştir. Japonya'da yaşayanlar tarımsal üretimi artırmak için günlük yaşamlarında tarım aletleri ve demir silahlar, ayrıca dini ayinler için bronz kılıçlar ve aynalar kullanmışlardır. Bu dönemde işbölümü, yöneten ve yönetilenler arasındaki ayrılığı derinleştirmiş ve ülkede pek çok küçük devlet kurulmuştur. MÖ 300 ile MS 300 yılları arasına rastlayan ve çömlekçi çarkında seramiklerin üretildiği döneme Yayoi dönemi denmiştir.

Japon adalarına ilk yerleşenler, MÖ 8 bin yıl öncesinden başlayarak, Kuzey Asya’dan geldikleri sanılan ve Üst Yontmataş (veya en azından Ortataş) devrinde yaşayan topluluklardı. Japonya’nın tarih öncesi birkaç evreye ayrılır: Öncomon veya Seramik Öncesi, Comon(yaklaşık olarak MÖ 7500- 300) ve Yayoi (MÖ 300-MS 300). Bu son dönemde adaların kuzeyine Aynular gelip yerleşti ve son Comon halklarıyla karıştı. MS 3. yüzyıl ortalarına doğru Kore’den geçen, Altay kökenli, atlı savaşçı grupları Güney Japonya’ya gelerek bölgeyi hâkimiyetleri altına aldı. Bu insanlar ölülerini kofun denilen çok büyük Tümülüslere gömüyorlardı; Tümülüslerin çevresine kilden silindirler (haniva) sıralanıyordu. Bu savaşçılar aynı zamanda klanlara dayalı bir toplumsal örgütlenme şeması da getirdi.[28]

Buzul çağları boyunca (MÖ 2-3 milyon ile MÖ 10 bin yılları), deniz suyunun büyük bir bölümü kutup çevresinden donduğundan deniz düzeyi çok alçalmıştı, kıta sahanlığındaki Japon Takımadaları kuzeyden, batıdan ve güneyden Asya kıtasına bağlı olmalıydı. Bu çağlara ait yer katmanlarında mamut ve fil taşılları bulunmuştur. Japonların ilk atalarının da böylece Asya’dan ve karadan gelmiş oldukları düşünülmektedir.

Comon, toprak kapları bezeme tekniğinde kullanılan ipin adıdır. Mezopotamya ve Mezoamerika gibi uygarlık odaklarında, çanak-çömlek buluntuları tarım devriminden sonra görülüyordu. Japonya’da ise tam tersi olmuştur.

Comon’u izleyen çanak-çömlek evresi Yayoi olarak biliniyor. Döner testici tezgâhında yapılmış Yayoi seramiği, kesin olarak bir sulu çeltik kültürünün ürünü sayılmaktadır. Japonlar çeltikleri depolamak için boy boy, çeşit çeşit kaplar yapmışladır. Bugünkü halkın, Japonca konuşan bir kültürden geldiği varsayılırsa, o kültürün Yayoi döneminde oluştuğu da söylenebilir. 538 yılına doğru Budizm’in Kore’den adalara gelişi genelde Japonya’nın tarih döneminin başlangıcı olarak kabul edilir. Asuka dönemi boyunca koyu bir Budist olan Prens Şotoku'nun 622 yılında ölümünden sonra, 628 ve 701 tarihleri arasında birçok yasa çıkarıldı. Bu yasalarla, Tang Hanedanının saltanat sürdüğü Çin’i örnek alan bir yönetim sistemi benimsendi. Nara dönemi (710- 794) boyunca altı Budist mezhep, sonunda Nara’ya yerleşen Japon sarayına kendi görüşlerini benimsetmeye çalıştı. Nara devri, Japonya için yüksek bir kültür devridir. Japon kültürünün birçok temelleri o zaman atılmıştır.[29] İmparator Kammu, Nara’daki keşişlerin etkisinden kurtulmak için Nagaoka’da yeni bir başkent, on yıl sonra da, bu defa Heian-kyo’da bir başkent kurdu.

Heian dönemi (794- 1185/1192), Heian şehri başkent olduktan kısa bir zaman sonra Japonya’nın en büyük şehri hâline gelmiştir. Ülke bu dönemde genişlemiş, yeni Budist öğretiler ortaya çıkmıştır, büyük manastırlar kurulmuş ve Japonca’ya özgü yeni çekim eklerini yazmaya elverişli, hecelere dayalı yeni bir yazı yaratılmıştır. Ainularla muharebeler yaşanmış, Ainuların birçok grupları ülkenin daha kuzeyinde bulunan Hokkaido adasına geçmişlerdi. Böylece, Heian devrinin birinci kısmında Hondo adasının tamamen işgali vuku bulmuş ve nispeten küçük Japon devleti genişlemiştir. 858’den sonra Fujivara ailesi iktidarı ele geçirdi ve XII. yüzyılın ortalarına kadar elinde tuttu. Bu aile ileride Japonya’nın “klasik dönemi” sayılacak bir barış ve kültürel gelişme dönemi başlattı. İki kısma ayrılan Heian devrinin ilk kısmı, Fujivara ailesinin elinde bulunan bir feodal grubun diktatörlüğüdür denilebilir. X. yüzyılda iki rakip klan, Tairalarla Minamotolar, Fujiaların yerini almaya çalışmıştır. Onları karşı karşıya getiren uzun mücadele, 1185’te Şimonoseki yakınında Dan- no Ura’da Taira donanmasının yok edilmesiyle sona erdi.

Feodal dönem
Heian devrinin en tipik vasfı askeri faaliyetlerin her şeyden üstün olmasıdır. Kılıç bu devrin sembolü sayılabilir. Heian döneminin ortalarına doğru “kana” adı verilen iki fonetik alfabe geliştirilmiş ve Çince üslubunun yerini alarak gelişen saf Japon stili edebiyata ışık tutmuş ve oldukça geniş bir biçimde kullanıma girmiştir. Ayrıca bu dönemde sanat alanında da büyük gelişmeler kat edilmiştir. Şogunlar dönemi (1192), Minamoto klanının önderi Yoritomo ve kardeşi Yoşitsune, Taira klanın bertaraf etmiş, sonra da Fujivalara karşı saldırıya geçmişlerdi. Minamoto no Yoritomo imparatorunkinin yanında ikinci bir hükûmet kurmuştur. Yoritomo artık hiçbir yetkisi kalmayan imparatorun 1192’de kendisini başbuğ (şogun: askeri diktatör) olarak atamasını sağladı. Yoritomo uzak eyaletlere valiler gönderip vergi toplama işlerini düzenleyerek pratik ve etkili bir yönetim kurdu. Yoritomo'nun ölümünden sonra yönetim dul karısının ailesine yani Hoco’lara geçti. Bu yeni güç, yeni bir kültür ve ruh oluşturdu. Savaşçılar (Samuray) eski Buddhacı tarikatların geleneklerini reddederek daha sade din biçimlerine döndüler. Kamakura tepelerine Zen tapınakları inşa ettiler ve böylece yeni bir Buddhacılık ve aşılanmaya ve dinsel yazılar Japonca’ya çevrilmeye başlandı. 1221’de bu dinamik hükûmet, otoritesine karşı gelen bir ayaklanmayı bozguna uğrattı. Beş yıl sonra da Asya’dan gelen daha büyük bir tehlikeyi bertaraf etti. 1274’te ve 1281’de Kubilay Han'ın büyük Moğol ordusu Japonya’yı istila etti, ancak etkin bir savunma ve kamikazeler (Tanrıların rüzgârı; 1274’te ve 1281’de çıkıp Moğol donanmasını yok eden iki fırtınaya Japonlar tarafından bu ad verilir) sayesinde Moğol ordusu püskürtüldü.

Zamanla kıskançlık ve Hocolara duyulan nefret arttı ve 1333 yılında Aşikaga Takauci imparator II. Daigo ile birleşerek bu iktidara son verdi. İmparator bundan sonra otoritesini yeniden kurmaya çabaladı. Ancak Aşikaga 1336’da İmparator II. Daigo'yu Kyoto’dan sürerek, yerine bir kukla imparator geçirdi. İki yıl sonra da kendini şogun ilan etti. 1333’ten 1338’e kadar süren imparatorluk yönetiminin kısa ömürlü restorasyonun ardından Kyoto, Muromachi’de Ashikaga ailesi tarafından yeni bir askeri hükûmet kuruldu. Muromachi Dönemi 1338’den 1573’e kadar, iki yüzyıldan uzun sürdü. Bu dönem zarfında Bushido’nun sert disiplini estetik ve dini faaliyetlerde ifadesini bulmuştur. Aşikaga tahta oturttuğu imparatorun 1338’de kendisini şogun olarak tanımasını sağladı. Meşru imparator Yamato Dağlarına sığındı ve böylece iki saray dönemi başladı.

Modern dönem
10 Mart 1854'te, Komodor Matthew C. Perry ve Amerika Birleşik Devletleri Donanması'na ait Siyah Gemiler, Kanagawa Sözleşmesi ile Japonya'nın dış dünyaya açılmasını zorladı. Bakumatsu döneminde daha sonra Batı ülkeleri ile yapılan benzer antlaşmalar ekonomik ve siyasi krizler getirdi. Şogunun istifası Boshin Savaşı'na yol açtı ve sonucunda tek bir İmparator'un (Meiji Restorasyonu) yönetiminde merkezi bir devlet kuruldu.[30]

2012 yılında Senkaku Adaları (Çince Diaoyü) nedeniyle Çin ile aralarında ada krizi yaşandı.[31]

Coğrafya
Ana madde: Japonya coğrafyası

Japon Takımadaları'nın uydudan görünümü
Japonya, Pasifik sahili boyunca uzanan toplam 6.852 adaya sahiptir. Okhotsk Denizi'nden Pasifik Okyanusu'ndaki Filipin Denizi'ne kadar olan uzunluğu 3.000 km'den (1.900 mi) fazladır. Kontrol ettiği tüm adaları içeren ülke, 24° ve 46°K enlemler arasında ve 122° ve 146°D boylamlar arasında yer almaktadır. Kuzeyden güneye ana adalar Hokkaido, Honshu, Şikoku ve Kyushu'dur. Okinawa'yı da içeren Ryukyu Adaları, Kyushu'nun güneyinde bir zincir. Nanpō Adaları, Japonya'nın ana adalarının güneyindedir. Birlikte sık sık Japon takımadaları olarak bilinir.[32] 2018 itibarıyla, Japonya'nın bölgesi 377.973.89 km²'dir (145.936.53 metrekare). Doğu Asya'daki en büyük ada ülkesidir. Japonya, dünyanın en uzun altıncı sahil şeridine sahiptir (29,751 km (18,486 mi)). Arazi sınırları yoktur. Çok sayıda dışa açılan adalarından dolayı Japonya, 4.470.000 km²'yi (1.730.000 m² mi) kaplayan, dünyanın sekizinci büyük Özel Ekonomik Bölgesi'ne sahiptir.[33]

Japonya'nın yaklaşık yüzde 73'ü ormanlık, dağlıktır ve tarımsal, endüstriyel veya konut kullanımına uygun değildir.[34][35] Sonuç olarak, çoğunlukla kıyı bölgelerinde bulunan yaşanabilir bölgeler, nüfus yoğunluğunun aşırı derecede yüksek olmasına neden olmaktadır. Japonya, dünyanın en yoğun nüfuslu ülkelerinden biridir.[36]

Japonya'nın toplam alanının yaklaşık %0,5'i geri kazanılmış arazidir (umetatechi). 12. yüzyılda başladı. 20. yüzyılın sonları ve 21. yüzyılın başlarında yapılan projeler arasında Ise Körfezi'ndeki Chubu Centrair Uluslararası Havaalanı, Osaka Körfezi'nin ortasında Kansai Uluslararası Havaalanı, Yokohama Hakkeijima Deniz Cenneti ve Wakayama Marina Şehri gibi yapay adalar yer almaktadır.[37] Japonya'nın Akita kentindeki Ogata köyü, 1957'de başlayan Hachirōgata Gölü'nden geri kazanılan arazilerde kuruldu.[38] Nagasaki, Isahaya'daki Isahaya Koyu'ndaki ıslah projesi (早 早 湾 干 拓 事業) 1989'da başladı ve 2018 itibarıyla toplam 35 km² (14 metrekare) geri alındı.


Sonbaharda Kongōbu-ji'deki Japon akçaağaçları
Japonya adaları Pasifik Ateş Çemberi'nde volkanik bir bölgede bulunur. Öncelikle, Filipin Denizi Plakası'nın kıtasal Amurya Plakası ve Okinawa Plakası'nın altındaki güney batımının ve Güneydoğu’nun diptüksiyonunun bir sonucu olarak Silüriyen'in ortasından Pleistosen'e kadar yüz milyonlarca yıl boyunca meydana gelen büyük okyanus hareketlerinin bir sonucudur. kuzeydeki Okhotsk Plate altındaki Pacific Plate. Japonya kıyılarındaki Boso Üçlü Kavşağı, Kuzey Amerikan Tabak, Pasifik Tabak ve Filipin Deniz Tabakının buluştuğu üçlü bir kavşaktır. Japonya, Avrasya kıtasının doğu kıyısına bağlandı. Alt plakalar Japonya'yı doğuya doğru çekti ve yaklaşık 15 milyon yıl önce Japonya Denizi'ni açtı.[39]

Japonya'da 108 aktif volkan var. Yirminci yüzyıl boyunca, Hokkaido'daki Shōwa-shinzan ve Pasifik'teki Bayonnaise Kayaları'ndaki Myōjin-shō dahil olmak üzere birçok yeni volkan ortaya çıktı. Genellikle tsunami ile sonuçlanan yıkıcı depremler her yüzyılda birkaç kez meydana gelir.[40] 1923 Tokyo depremi 140.000'den fazla kişiyi öldürdü.[41] Daha yeni ana depremler, 1995 Büyük Hanshin depremi ve 11 Mart 2011'de Japonya'yı vuran ve büyük bir tsunamiyi tetikleyen 9,1 büyüklüğünde bir deprem olan 2011 Tōhoku depremidir.[42] Japonya, Pasifik Ateş Halkası'ndaki konumu nedeniyle büyük ölçüde depremlere, tsunamiye ve volkanlara eğilimlidir.[43] 2013 Dünya Risk Endeksi'nde ölçüldüğü üzere en yüksek 15. doğal afet riskine sahiptir.[44]

Siyaset
Ana madde: Japonya'da siyaset
Hükûmet

Naruhito
2019'dan beri
Japonya İmparatoru
Japonya anayasal monarşi olup İmparator'un yetkileri oldukça kısıtlıdır. Japonya Anayasası'na göre imparator “devletin ve halkın birliğinin simgesidir” ve egemenlik hakkı olmaksızın sadece törensel bir rol oynar. Egemenlik ise Japon halkına ait olup güç Başbakan ve Diet'in diğer seçilmiş üyeleri tarafından esas tutulur.[45] Akihito'nun çekilmesinden sonra tahta çıkan Naruhito, 2019'da bu yana Japonya İmparatoru'dur.

Japonya'nın yasama organı Ulusal Diet çift meclisli bir parlamentodur. Diet her dört yılda bir halkoyuyla seçilen 480 sandalyeli Temsilciler Meclisi, altı yıl görev yapan halk tarafından seçilmiş üyelere sahip 242 sandalyeli Danışmanlar Meclisi'nden oluşmaktadır. 20 yaş üzeri yetişkinlerin gizli oyla tüm seçilebilen makamlar[45] için genel oy hakkı bulunmaktadır.[46] Diette sosyal liberal Japonya Demokratik Partisi ve muhafazakâr Liberal Demokrat Partileri (LDP) hakimdir. LDP 1993 ve 1994 yılları arasında kısa bir 11 aylık dönem ve 2009-2012 yılları dışında, 1955 yılından bu yana sürekli bir seçim başarısı gördü. Parti alt kamarada 294 sandalye ve üst kamarada 83 sandalyeyi elinde bulundurmaktadır.

Japonya Başbakanı hükûmetin başıdır ve Diet üyeleri tarafından belirlendikten sonra imparator tarafından atanır.[45] Başbakan kabinenin başıdır ve bakanları atama ve görevden alma yetkisine sahiptir. Japonya'nın şu anki başbakanı Fumio Kishida, başbakan Yoshihide Suga'nın başbakanlık görevini bırakma kararını aldıktan sonra, 29 Eylül'de LDP'de yapılan seçimleri kazanarak 4 Ekim 2021'den beri Japonya başbakanlığını yapmaktadır.

İdari bölümler
Ana madde: Japonya'nın idari bölümleri
Daha fazla bilgi: Japonya'nın bölgeleri, Japonya'nın prefektörlükleri ve Japonya'nın belediyeleri
Japonya, idari olarak dört yılda bir seçilen vali, yasama ve idari bürokrasi tarafından denetlenen 47 prefektörlüğe (都道府県, todofuken) ayrılır.[47] Prefektörlükler ise şehir, kasaba ve köy olmak üzere belediyelere ayrılır.[48] Tokyo özel bir statüye sahip olup bunlara ek olarak 23 özel semte ayrılır. Hokkaidō ise prefektörlük ve belediyeler arası 14 alt prefektörlüğe ayrılır. Aynı zamanda bazı diğer prefektörlüklerde de alt prefektörlükler bulunmaktadır. Japonya aynı zamanda sekiz bölgeye ayrılmıştır ancak bu bölgeler coğrafi olup idari bir yapıyı temsil etmemektedir.

Japonya'da şu anda birçok şehir, kasaba ve köyler birleştirilmektedir. Bu işlemle birlikte prefektörlük altı idari bölgelerin sayısını azaltılarak idari maliyetlerin düşürülmesi beklenmektedir.[49]

Regions and Prefectures of Japan 2.svg
Bu resim hakkında
Dış ilişkiler
Ana madde: Japonya'nın dış ilişkileri

Kuril Adaları.
Japonya'nın neredeyse bütün bağımsız ülkelerle siyasi ilişkileri vardır ve Aralık 1956'dan beri BM'nin aktif bir üyesi olmuştur. Japonya G7, G20 ve APEC'in üyesidir ve Doğu Asya Zirvesi'ne katılmaktadır. Japonya, Avustralya ile Mart 2007'de[50] ve Hindistan ile Ekim 2008'de[51] güvenlik anlaşmalarına girdi. Japonya, 2014'te 9.2 milyar dolar vererek dünyanın 5. en büyük resmî kalkınma yardımı bağışçısıdır.[52] 2017'de, Japonya dünyadaki en büyük beşinci diplomatik ağa sahipti.[53]

Japonya'nın ABD ile yakın bağları vardır. Japonya'nın II. Dünya Savaşı'ndaki müttefikleri ve müttefikleri tarafından yenilmesinden bu yana, iki ülke yakın ekonomik ve savunma ilişkilerini sürdürmüştür. Amerika Birleşik Devletleri, Japon ihracatı için büyük bir pazar ve Japon ithalatının başlıca kaynağıdır ve Japonya'yı kısmen bu amaç için askeri üslere sahip olan ülkeyi korumaya kararlıdır.[54] Japonya'nın II. Dünya Savaşı'ndaki yenilgisinden sonra, Japon yönetimi Kuzey Mariana Adaları ABD'nin kontrolüne girdi.[55]

Japonya, Rusya’nın 1945’te Sovyetler Birliği’nce işgal edilen Güney Kuril Adaları’nın (Etorofu, Kunashiri, Shikotan ve Habomai grubu dahil) kontrolüne itiraz ediyor.[56] Güney Kore’nin Liancourt Kayalıkları (Japonca: Takeshima, Korece: Dokdo) kontrolü, ancak Japonya tarafından kabul edilmedi ve talep edildi.[57] Japonya, Çin Halk Cumhuriyeti (ÇHC) ve Çin Cumhuriyeti (ÇC) ile ilişkileri Senkaku Adaları üzerinde zorladı; ve Çin Halk Cumhuriyeti ile Okinotorishima statüsünde.[58]


Donald Tusk, Shinzō Abe ve Jean-Claude Juncker, AB-Japonya Ekonomik Ortaklık Anlaşmasını imzaladıktan sonra.
Japonya’nın Güney Kore ile ilişkisi, Japonya’nın Koreliler’in Japon sömürge yönetimi sırasında özellikle de "rahatlık kadınları" konusunda ele alınması nedeniyle gerildi.[59] Bu kadınlar esasen seks köleleriydi ve bu tedaviye kaç kadının maruz kaldığına dair kesin bir rakam bulunmamasına rağmen, uzmanlar bunun onlarca veya yüz binlerce kişide olabileceğine inanıyor. 1910 ve 1945 arasında, Japon hükûmeti Kore altyapısını yeniden inşa etti. Buna rağmen, Kore’deki modernleşme her zaman Japonların çıkarları ile bağlantılıydı ve bu nedenle sosyal yapıların “devrilmesi” anlamına gelmiyordu. Mesela Japonya, Kore’nin ilkel feodalist tarımını sürdürdü çünkü Japon çıkarlarına hizmet etti.[60] Japonya’nın Kore’deki emperyalizmindeki yeni gelişmeler arasında, ülkenin her yerinde bir dizi polis karakolu kurulması, vergileri ayni vergi yerine sabit parayla değiştirmek ve Japonya’daki özel şirketlere vermek için köylere ait olan ortak arazilerin çoğunun alınması[61] (birçok köylünün topraklarını kaybetmesine neden oldu.[62]) Japonya, yarımadanın 800.000'in üzerinde Japon göçmeni tanıttı ve Kore dilini okullarda yasaklama ve Korelileri Japon isimlerini benimsemeye zorlama çabalarıyla bir kültürel baskı kampanyası yürüttü.[63]


Japonya, G7 ve G20 üyesidir.
Kore Yarımadası, 1945’te II. Dünya Savaşı'nın sonunda Japonya ve Eksen’in teslim edilmesiyle bir kez daha bağımsız hale geldi. Tarihsel gerginliklerine rağmen, Aralık 2015’te, Japonya konuyla ilgili sorumluluk ve hayatta kalan konfor kadınlarına para ödedi. Bugün, Güney Kore ve Japonya'nın daha güçlü ve daha ekonomik ilişkileri var. 1990'lardan bu yana, Kore Dalgası Doğu Asya'da büyük bir hayran kitlesi yarattı. Japonya, Kore müziği (K-pop), televizyon (K-dramaları) ve filmlerin bir numaralı ithalatçısıdır, ancak bu yalnızca Güney Kore hükûmeti 1948'den beri yerde olan Japonya ile yapılan kültür alışverişinde 30 yıllık yasağı kaldırdıktan sonra mümkün oldu.[64]

Kore pop kültür ürünlerinin Japon pazarındaki başarısı kısmen, yıldız pazarlama sistemi ve yeni televizyon şovlarının ve müziğin ağır tanıtımı gibi Japon fikirlerinin ödünç alınmasıyla açıklanmaktadır. Winter Sonata ve Coffee Prince gibi Kore dramalarının yanı sıra BIGBANG ve SHINee gibi K-pop sanatçıları Japon tüketiciler arasında çok popüler. Son zamanlarda, Güney Kore Devlet Başkanı Moon Jae-in, ilişkilerinin geleceğini ve özellikle bölgedeki Kuzey Kore saldırganlığı için çözüm bulma konusunda nasıl işbirliği yapılacağını tartışmak üzere Almanya'nın Hamburg kentindeki 2017 G-20 Zirvesi'nde Japonya Başbakanı Shinzo Abe ile bir araya geldi. Her iki lider de, kadınların anlaşmazlıklarını çözme, bölgede olumlu ilişkiler kurma ve nükleer silahları test etmeye ve kendilerini uluslararası toplumdan daha fazla tecrit etmeye devam ederken, Çin'i Kuzey Kore ile daha iddialı olmaya zorlama konusundaki taahhütlerini yineledi.[65]

Ordu
Ana madde: Japonya Öz Savunma Kuvvetleri

Japonya Deniz Öz Savunma Kuvvetlerine ait Hyūga sınıfı refakat gemisi
Japonya'nın askeri gücü (Japonya Öz Savunma Kuvvetleri), Japonya Anayasası'nın 9. maddesi ile sınırlandırılmış olup Japonya'nın herhangi bir savaş ilanı veya uluslararası anlaşmazlıklarda askeri kuvvet kullanmayı reddetmektedir. Bu yüzden Japonya Öz Savunma Kuvvetleri o zamandan bu yana Japonya dışında tek bir kurşun bile atmamıştır.[66] Japonya Öz Savunma Kuvvetleri, ülkenin Savunma Bakanlığı tarafından yönetilmektedir ve Kara, Deniz ve Hava öz savunma kuvvetlerinden oluşmaktadır. Japonya'nın askeri harcamaları, ülkenin GSYİH'sının yüzde birinden az olmasına karşın 2005 yılı itibarı ile 44,3 milyar dolar gibi nispeten büyük rakamlara ulaşmaktadır.[67] Öz Savunma Kuvvetlerine katılım tamamen gönüllüdür. Japonya Öz Savunma Kuvvetleri'nin toplam personel sayısı 247.450'dir. Japonya 1992 yılında yapılan bir kanun değişikliğiyle birlikte Kamboçya, Mozambik, Irak ve Endonezya gibi ülkelerde barış operasyonlarına katılarak II. Dünya Savaşı'ndan bu yana ilk defa ülke dışına asker göndermiştir.[68] Ayrıca Japonya Deniz Öz Savunma Kuvvetleri RIMPAC deniz tatbikatlarına düzenli olarak katılmaktadır.[69]

Ekonomi
Ana madde: Japonya ekonomisi

Tokyo Menkul Kıymetler Borsası
Japonya, $5,38 trilyon millî geliriyle 2021 yılı itibarıyla dünyanın 3. büyük millî ekonomisidir.[1] II. Dünya Savaşı'nda ağır bir yenilgiye uğramış olmasına rağmen, kısa bir süre içerisinde Japonya'nın hızla kalkınmasıyla dünyanın önde gelen ekonomik güçlerinden birisi hâline dönüşmesi "Japon mucizesi" olarak değerlendirilmiş ve uzun yıllar boyunca çoğu gelişmekte olan ülke için bir örnek olarak gösterilmiştir. 1980'li yılların sonuna gelindiğinde Japonya'nın ekonomik gelişmesi o denli göz kamaştırıcı hale gelmiştir ki, "Japan As Number One" sloganı altında, Japonya'nın dünyanın en büyük ekonomik gücü olması planları yapılmaya başlanmıştır.

Hal böyle olmakla birlikte, 1990'lı yılların başından itibaren Japon ekonomisi büyük bir durgunluk içerisine girmiş, büyüme oranları büyük ölçüde azalmış, işsizlik artmıştır. Japonya'nın içine düştüğü bu kronik durgunluktan kurtulamaması hâlinde mali sektörde ciddi bunalımlar yaşamasının kaçınılmaz olacağı büyük ölçüde kabul görmektedir. Ekonomik büyüklüğü ve dünya ticareti içerisindeki yeri göz önünde bulundurulduğunda, (1 dolar 120 yen olarak alındığında, 2002 yılında Japonya 433 milyar dolar ihracat ve 350 milyar dolar ithalat ile 783 milyar dolarlık bir dış ticaret hacmi gerçekleştirmiştir) Japonya'nın içine düşeceği bir finansal krizin tüm dünyayı etkilemesi ise kaçınılmaz olacaktır.

Japonya'nın II. Dünya Savaşı sonrasında gösterdiği ekonomik başarının ardında yatan faktörler, daha sonra içine düştüğü ekonomik durgunluğun da belli başlı nedenini teşkil etmiştir. Japonya II. Dünya Savaşı'nı takip eden dönemde, istikrarlı siyasi iktidar (Liberal Demokrat Partisi neredeyse 1990'ların ortalarına kadar sürekli olarak tek başına iktidar olmuştur), büyük şirket grupları (Keiretsu) ve güçlü bir bürokrasiden oluşan üçlü bir saç ayağı tarafından yönetilmiştir. Bu üç güç odağı arasındaki işbirliği Japonya'nın önemli ve cesur kararlar alarak güçlü bir endüstriyel yapıya kavuşmasına olanak sağlamıştır. Özellikle Keiretsular, kendi grupları içerisinde oluşturdukları dev bankalar aracılığıyla ihtiyaç duydukları finansmanı çok elverişli koşullarla elde edebilmiş ve hükûmetin ve bürokrasinin de yönlendirmesi ve koruması altında hızlı bir şekilde gelişerek pek çok endüstriyel sektörlerde dünyada ön plana çıkmayı başarabilmiştir.

Endüstri

Toyota tarafından üretilen bir plug-in hibrit otomobil. Japonya, dünyadaki en büyük üçüncü otomobil üreticisidir.
Japonya büyük bir endüstriyel kapasiteye sahiptir ve "motorlu taşıtların, takım tezgahlarının, çelik ve demir dışı metallerin, gemilerin, kimyasal maddelerin, tekstillerin ve işlenmiş gıdaların en büyük ve teknolojik olarak en gelişmiş üreticilerinden bazılarına" ev sahipliği yapmaktadır. Japonya'nın sanayi sektörü, GSYİH'sının yaklaşık %27,5'ini oluşturuyor. Ülkenin imalat üretimi, 2019 itibarıyla dünyanın en yüksek üçüncü üretimidir.

Japonya, 2017 itibarıyla dünyanın en büyük üçüncü otomobil üreticisidir ve dünyanın en büyük otomobil şirketi olan Toyota'ya ev sahipliği yapmaktadır. Japon gemi inşa endüstrisi, Güney Kore ve Çin'den gelen rekabetle karşı karşıya; bir 2020 hükümet girişimi, bu sektörü ihracatı artırma hedefleri kapsamında desteklenmesi gereken sektörlerden biri olarak belirledi.

Servisler ve turizm
Japonya'nın hizmet sektörü, 2019 itibarıyla toplam ekonomik üretiminin yaklaşık %70'ini oluşturmaktadır. Toyota, Mitsubishi UFJ, -NTT, ÆON, Softbank, Hitachi ve Itochu gibi dünyanın önde gelenleri arasında listelenen şirketler ile bankacılık, perakende, ulaşım ve telekomünikasyon büyük endüstrilerdir.

Japonya, 2019'da 31,9 milyon uluslararası turist çekti. Turist çekmede Japonya, 2019'da dünyada 11. sırada yer aldı. 2017 Seyahat ve Turizm Rekabet Edebilirlik Raporu, Japonya'yı Asya'daki turizmde en gelişmiş 141 ülke arasında 4. sıraya yerleştirdi.

Bilim ve teknoloji

Uluslararası Uzay İstasyonundaki Japon Deney Modülü (Kibō)
Japonya, özellikle doğa bilimleri ve mühendislik olmak üzere bilimsel araştırmalarda lider ülkeler arasında yer alır. Ülke, 2020 Bloomberg İnovasyon İndeksi'nde en yenilikçi ülkeler arasında 12. sırada yer almış ve Küresel İnovasyon İndeksi'nde 2019'da 15. sırada iken 2021'de 13. sıraya yükselmiştir. Gayri safi yurtiçi hasılaya göre, Japonya'nın araştırma ve geliştirme bütçesi, 2017 itibarıyla 867.000 araştırmacıyı destekleyen 19 trilyon yenlik bir araştırma ve geliştirme bütçesiyle dünyanın ikinci en yüksek bütçesidir. Ülke, fizik, kimya veya tıp alanlarında yirmi iki Nobel ödülü ve üç Fields madalyasına sahiptir.

Altyapı
Ulaşım
Ana madde: Japonya'da ulaşım
Japonya'da yollar için çok para harcanmıştır.[70] 1,2 milyon kilometrelik kaplanmış yol ana ulaşım aracıdır.[71] Japonya'da trafik soldan akar. Yüksek hızlı, bölünmüş, sınırlı erişimli paralı yollardan oluşan bir tek ağ, büyük şehirleri birbirine bağlar ve paralı yol girişimleri tarafından işlenir. Hem yeni hem de kullanılmış arabalar ucuzdur. Enerji verimliliği teşvik etmek amacıyla araba sahipliği ücretleri ve benzin vergileri uygulanır. Japonya'da araba kullanımı G8 ülkeleri arasındaki en düşüğüdür.[72]

Enerji
Ana maddeler: Japonya'da enerji ve Japonya'da ulaşım
2005 itibarıyla Japonya'da kullanılan enerjinin yarısı petrol, beşte biri kömür ve %14'ü doğalgazdan oluşur.[73] Japonya'da harcanan elektriğin bir çeyreği nükleer enerjiden oluşur.[74]

Demografi
Ana madde: Japonya demografisi
Nüfus
Japonya, dünyanın en yaşlı nüfusuna sahiptir. Medyan yaş 44,7 yıl olup dünyanın en yüksek medyan yaş ve Japonya nüfusunun %30,1'i 60 yaşından daha yaşlı olup 60+ yaş grubuna girenlerin dünyanın en yüksek yüzde oranına sahiptir.[75] Japonya, 122.8 milyonu Japon uyruklu (2021 tahminleri) olmak üzere 125,4 milyon nüfusa sahiptir.[76] Küçük bir yabancı nüfus geri kalanını oluşturuyor.[77] 2019'da toplam Japon nüfusunun %92'si şehirlerde yaşıyordu.[78] Başkent Tokyo'nun nüfusu 13,9 milyon (2022).[79] 38.140.000 kişi ile dünyanın en büyük metropol alanı olan Büyük Tokyo Bölgesi'nin bir parçasıdır (2016).[80] Japonya etnik ve kültürel olarak homojen bir toplumdur,[81] Japonlar ülke nüfusunun %98.1'ini oluşturmaktadır.[82] Ülkedeki azınlık etnik grupları arasında yerli Aynular ve Ryukyulular yer alıyor.[83] Zainichi Koreliler,[84] Çinliler, Filipinliler,[85] çoğunlukla Japon kökenli Brezilyalılar,[86] ve Perulular çoğunlukla Japon asıllı da Japonya'nın küçük azınlık grupları arasındadır.[87] Burakumin bir sosyal azınlık grubu oluşturuyor.[88]

Japonya, dünyanın en hızlı yaşlanan ülkesidir ve toplam nüfusunun üçte birini oluşturan herhangi bir ülkedeki en yüksek yaşlı nüfus oranına sahiptir;[89] bu, yaşam beklentisinde bir artış ve doğum oranlarında bir düşüşün izlediği İkinci Dünya Savaşı sonrası bebek patlamasının bir sonucudur.[90] aponya'nın toplam doğurganlık hızı 1,4'tür, bu oran 2,1'lik yenileme hızının altındadır ve dünyanın en düşükleri arasındadır ;[91] Japonya'nın ortalama yaşı 48.4, bu sayı dünyadaki en yüksek ortalama yaştır.[92] 2020 itibarıyla, nüfusun yüzde 28,7'sinden fazlası 65 yaşın üzerinde. Giderek artan sayıda genç Japon evlenmiyor veya çocuksuz kalıyor,[93][94] Japonya'nın nüfusunun 2065 yılına kadar yaklaşık 88 milyona düşmesi bekleniyor.

Demografik yapıdaki değişiklikler, özellikle işgücü nüfusunda azalma ve sosyal güvenlik yardımlarının maliyetinde artış olmak üzere bir dizi sosyal sorun yaratmıştır. Japonya hükümeti, 2060 yılına kadar çalışma yaşındaki her kişi için neredeyse bir yaşlı olacağını tahmin ediyor. Göçmenlik ve doğum teşvikleri, bazen ülkenin yaşlanan nüfusunu desteklemek için genç işçiler sağlamak için bir çözüm olarak öneriliyor.[95][96] 1 Nisan 2019'da, Japonya'nın revize edilmiş göçmenlik yasası çıkarılarak, belirli sektörlerdeki işgücü açığının azaltılmasına yardımcı olmak için yabancı işçilerin haklarını koruyor.[97]


gtdJaponya büyük şehir ve merkezleri
2010 sayımı
Sıra Şehir ismi Prefektörlük Nüfus Sıra Şehir ismi Prefektörlük Nüfus
Tokyo
Tokyo
Yokohama
Yokohama

1 Tokyo Tokyo 8.949.447 11 Hiroşima Hiroşima 1.174.209 Osaka
Osaka
Nagoya
Nagoya

2 Yokohama Kanagawa 3.689.603 12 Sendai Miyagi 1.045.903
3 Osaka Osaka 2.666.371 13 Kitakyushu Fukuoka 977.288
4 Nagoya Aichi 2.263.907 14 Chiba Chiba 962.130
5 Sapporo Hokkaidō 1.914.434 15 Sakai Osaka 842.134
6 Kobe Hyōgo 1.544.873 16 Niigata Niigata 812.192
7 Kyoto Kyoto 1.474.473 17 Hamamatsu Shizuoka 800.912
8 Fukuoka Fukuoka 1.463.826 18 Kumamoto Kumamoto 734.294
9 Kawasaki Kanagawa 1.425.678 19 Sagamihara Kanagawa 717.561
10 Saitama Saitama 1.222.910 20 Shizuoka Shizuoka 716.328
Din
Ana madde: Japonya'da din

Hiroşima yakınlarındaki Itsukuşima Tapınağı Torii kapısı, Japonya'nın Üç Manzarası ve UNESCO Dünya Mirası'ndan biridir.
Örneğin düğün törenleri genelde Şinto dininin kurallarına göre de yapılır. Cenazelerde ise genelde Budist törenler uygulanır. Şinto ülkenin yerli dinidir. Ormanlarda, dağlarda, denizlerde, kısacası doğada "'kami'" denilen ruhların yaşadığına inanılırdı. Doğa ile uyum içinde yaşayan eski topluluklar bu ruhları sayarlardı. Bu inanç Şinto dininin temelini oluşturur. Sonraları bu ruhlara atalar ve kahramanlar da eklendi. Bazı evlerde bu ruhlara yiyeceklerin sunulduğu "'tanrı rafı'" bulunur. Budizm ise Şinto'dan farklı olarak 6. yüzyılda, Çin ve Kore yoluyla Hindistan'dan gelmiştir. İlk kez 16. yüzyılda Portekizli denizciler aracılığıyla gelen Hristiyanlık ise nüfusun küçük bir kısmınca benimsenmiştir.

Diller
Japonca, Japonya'nın fiili ulusal dilidir ve ülkedeki çoğu insanın ana dilidir.[98] Japonca yazı, kanji ( Çince karakterler ) ve iki grup kana ( el yazısı alfabesine ve kanji tarafından kullanılan köklere dayalı heceler) ile Latin alfabesi ve Arap rakamlarını kullanır.[99] İngilizce, Japonya'da bir iş ve uluslararası bağlantı dili olarak önemli bir rol almıştır. Sonuç olarak, İngilizce derslerinin 2020 yılına kadar Japon okul sisteminin tüm seviyelerinde zorunlu hale gelmesiyle birlikte eğitim sisteminde İngilizce'nin yaygınlığı artmıştır.[100] Japon İşaret Dili, Japonya'da kullanılan birincil işaret dilidir ve resmi olarak kabul gördü, ancak kullanımı tarihsel olarak ayrımcı politikalar ve eğitim desteği eksikliği nedeniyle engellendi.

Eğitim
1947 Temel Eğitim Yasası'ndan bu yana, Japonya'da zorunlu eğitim, birlikte dokuz yıl süren ilkokul ve ortaokuldan oluşur.[101] Hemen hemen tüm çocuklar eğitimlerine üç yıllık bir lisede devam etmektedirler.[102] Japonya'daki en iyi iki üniversite, Tokyo Üniversitesi ve Kyoto Üniversitesi'dir.[103] Nisan 2016'dan itibaren, çeşitli okullar, dokuz yıllık zorunlu eğitim programına entegre edilen ilkokul ve ortaokul ile akademik yıla başladı; MEXT, bu yaklaşımın ülke çapında benimsenmesini planlıyor.[104]

OECD tarafından koordine edilen Uluslararası Öğrenci Değerlendirme Programı (PISA), 15 yaşındaki Japonların bilgi ve becerilerini dünyanın en iyi üçüncü sıralamasında sıralıyor.[105] Japonya okuma yazma, matematik ve fen bilimlerinde okuma yazma, matematik ve fen bilimlerinde ortalama 520 öğrenciyle OECD ülkelerinden biridir ve OECD ülkeleri arasında dünyanın en yüksek eğitimli iş güçlerinden birine sahiptir.[106][107] 2018 itibarıyla toplam GSYİH'sının yaklaşık %3,1'ini eğitime harcadı.[108] OECD ortalaması olan %4,9'un altında.[109] 2020'de ülke, %52,7 ile yüksek öğrenim görmüş 25 ila 64 yaşındakilerin yüzdesinde üçüncü sırada yer aldı. 25 ila 34 yaşlarındaki Japonların yaklaşık %61.5'i bir tür yükseköğretim yeterliliğine sahiptir ve lisans dereceleri 25 ila 64 yaşındaki Japonların %31,3'ünde bulunur ve OECD'de Güney Kore'den sonra ikinci sıradadır.[110] Japon kadınların %59'unun üniversite diplomasına sahip olması ve Japon erkeklerin %52'sinin üniversite diplomasına sahip olması nedeniyle, Japon kadınları erkek meslektaşlarına kıyasla daha yüksek eğitimlidir.[111]

Sağlık
Japonya'da sağlık bakımı ulusal ve yerel yönetimler tarafından sağlanmaktadır. Kişisel tıbbi hizmetler için ödeme, bir hükûmet komitesi tarafından belirlenen ücretlerle, göreceli erişim eşitliği sağlayan evrensel bir sağlık sigortası sistemi aracılığıyla yapılır. İşverenler aracılığıyla sigortası olmayan kişiler, yerel yönetimler tarafından idare edilen ulusal sağlık sigortası programına katılabilir. 1973'ten beri, tüm yaşlı insanlar devlet destekli sigorta kapsamındadır.[112] Hastalar seçtikleri hekimleri veya tesisleri seçmekte özgürdür.[113]

Kültür
Ana madde: Japonya'da kültür
Ayrıca bakınız: Japonya'daki müzeler listesi
Kimono da Japon kültürünün en önemli unsurudur. Kimono giyen Japonlar adeta sihirli çubukla büyülenmişcesine seremonik ve kibar davranışlar sergilerler. Kimononun da farklılıkları vardır. Evli kadınların kimonolarının kolları kısadır. Bekarların ise uzundur. 20 yaşına basan genç kızlar aile içinde seremoniyle kimono giyer ve 20 yaşını kutlar.

Japonlar seremonilerinde hep dingin bir ruha sahip olup doğayla bir yaşamaya çalışırlar. Kadō (Halk diliyle İkebana da denir) da dünyaca ünlü Japon çiçek süsleme sanatıdır.

Geleneksel Japon kültüründe kadın-erkek ayrımı yoğun olarak vardır. En basitinden Japonca'da 'erkek dili' ve 'kadın dili' vardır. Erkekler oldukça erkeksi bir dille konuşurken kadınların bu dile ait kelimeleri ünlemleri kullanması pek doğru bulunmaz. Ancak günümüzde Japon kültüründe egemen olan yabancılaşma her alana olduğu gibi dile de etki etmiştir.

Çağdaş Japon kültürü Asya, Avrupa ve Kuzey Amerika'dan gelen etkileri birleştirir.[114]

Geleneksel Japon sanatları arasında seramik, tekstil, cilalı eşya, kılıç gibi el sanatları ve bebekleri; bunraku, kabuki, noh, dansı ve rakugo performansları; ve diğer uygulamalar, çay töreni, ikebana, dövüş sanatları, kaligrafi, origami, onsen, Geisha ve oyunları vardır. Japonya, hem maddi hem de maddi olmayan kültürel varlıklar ve Ulusal Hazineler'in korunması ve tanıtılması için gelişmiş sistemi vardır.[115] Yirmi iki site UNESCO Dünya Mirası Listesi'ne konulmuştur ve bunların on sekizi kültür açısından önemlidir.[116]

Sanat ve mimari

Hokusai'nin 19. yüzyılı ukiyo-e ahşap baskı Kanagawa Oki Nami Ura

Ritsurin Bahçesi, Japonya'nın en ünlü gezinti bahçelerinden biri
Japon resminin tarihi, yerli Japon estetiği ile ithal fikirler arasında sentez ve rekabeti sergiler.[117] Japon ve Avrupa sanatı arasındaki etkileşim önemliydi: örneğin, 19. yüzyılda ihraç edilmeye başlanan ukiyo-e baskılar, Japonizm olarak bilinen hareket, Batı'da modern sanatın gelişiminde özellikle de Ard-İzlenimcilik üzerinde önemli etki yaptı.[117]

Japon mimarisi ​​yerel ve diğer etkilerin birleşimidir. Geleneksel olarak, zeminden hafifçe yükseltilmiş, kiremitli veya sazdan çatılı ahşap veya çamur sıva yapıları ile nitelendirilir.[118] Ise Mabedi, Japon mimarisinin prototipi olarak kutlandı.[119] Minka ve birçok tapınak binalarında, odalarla iç ve dış mekan arasındaki farkı yok eden tatami hasır ve sürgülü kapıların kullanımını görülür.[120] 19. yüzyıldan beri Japonya, Batı modern mimarisinin çoğunu inşaat ve tasarıma dahil etti.[121] Japon mimarlar, önce Kenzō Tange gibi mimarların çalışmaları ve ardından Metabolizma gibi hareketlerle uluslararası sahnede bir etki yarattılar.[122]

Mutfak
Ana madde: Japon mutfağı

Ryokan'da geleneksel kahvaltı
Japon mutfağı, bir çorba ile Japon pirinci veya eriştesi ve balık eti, sebze, tofu ve benzer besini lezzet eklemek için yapılan okazu gibi temel gıdalara dayanmaktadır. Erken modern çağda kırmızı et gibi daha önceden Japonya'da yaygın olmayan ürünler geldi. Japon mutfağı, gıdanın mevsimselliği,[123] malzemeler ve sunum kalitesi ile bilinmektedir. Japon mutfağı, geleneksel tariflerle ve yerel malzemelerle geniş bir dizi bölgesel özellikler sunmaktadır. Michelin Rehberi, Japonya'daki restoranları dünyanın geri kalanından daha fazla Michelin yıldızı ile ödüllendirdi.[124]

Spor
Ana madde: Japonya'da spor

Sumo töreni
Geleneksel olarak, sumo Japonya'nın millî sporu olarak kabul edilir.[125] Judo, karate ve kendo gibi Japon savunma sanatları ülkede izleyiciler yaygın olarak uygulanmakta ve tercih edilmektedir. Meiji Restorasyonu'ndan sonra, bazı Batılı sporlar Japonya'ya geldi ve eğitim sistemi aracılığıyla yayılmaya başladı.[126] Japonya 1964 yılında Tokyo Yaz Olimpiyatları'na ev sahipliği yaptı. Japonya 1972 Sapporo ve 1998 Nagano olmak üzere iki kez Kış Olimpiyatları'na ev sahipliği yapmıştır.[127]

Çay töreni

Sadō'nun kurucularından Sen no Rikyu (1522-1591)
"Sadō" (Çay Yolu) veya "Çanoyu" (Çayın sıcak suyu) adı verilen çay töreni 15. yüzyıla kadar geriye gider. Törenin esası, ev sahibinin konuklarına çay hazırlaması gibi gündelik bir ihtiyaca dayanır. Çay ikramı zaman içinde törensel bir nitelik kazanmıştır. Ev sahibi ve konuklar bu törenin ayrıntılı kurallarına büyük bir ciddiyetle uyarlar. Bu kurallar töreni olabildiğince sadeleştirir. Çay töreni başlı başına kurallar bütününden ibaret değildir. Bunun için bahçe düzenlemesinden çay odasının döşenmesine kadar birçok ön hazırlığın özenle önceden yapılmış olması gerekir. Çay törenine hazırlanmak, mimariden seramiğe, bahçecilikten tarihe, dinden güzel yazma sanatına kadar birçok alanda asgari bilgileri öğrenmek anlamına gelmektedir. Bu hazırlıklar çay töreninin mükemmelliği için şarttır. Bahçenin güzellikleri arasından çay odasına geçen konuklar, gördükleri güzellikler ve yaşadıkları sükunetle çay törenine hazırlanmaktadırlar. Çay töreninde ağırlıklı olarak Zen Budizmi'nin etkisi görülür. Tören ilk bakışta can sıkıcı bir oyun, gereksiz kurallar bütünü gibi gelebilir. Ancak amaç çay yapıp içmekten çok, doğaya karışmak, onun içinde kaybolmak, bu yolla ruhu aydınlatmaktır. Doğallığın yanı sıra sükunet, sadelik estetik ve zarafetle örülü bir arınma sürecidir çay töreni. Hareketler son derece yavaştır, bu nedenle çay yapımı için gerekli eylemlerde olabildiğince tasarruflu olup, yapılması gereken hareketleri çok incelikle hesaplayıp, bunu zarafetle gerçekleştirmek gerekmektedir. Sonuçta ortaya çıkan uyum, ölçülülük ve güzellik izleyenlerin ruhunda ve zihinlerde kalıcı izler bırakacaktır.

Özel günler
Matsuri olarak adlandırılan ve yıl içerisinde çeşitli zamanlarda kutlanan bayram ve festivallerin çoğu kraliyet döneminden günümüze kadar gelmektedir. Bu kutlamaların çoğu Çin ve Budist kökenlidir fakat Japonlar bu kutlamaları dini tören havasında yapmamaktadırlar. Ocak ayında kutlanan "Yetişkinler Günü" gibi bazı özel günler hafta sonları ile birleştirilmesi amacıyla daima pazartesi günleri kutlanır.

Bunların dışında Mart ile Nisan ayları arasında "Çiçek Seyretme" (Hanami), Mayıs ayında "Altın Hafta" (Golden Week), Temmuz 13 ile 15 arası bazen Ağustos ayında "Bon Festivali" (Obon) ve Eylül ayı ortalarında "Ay seyretme" (Tsukimi)dir.

Resmî Bayramlar
1 Ocak: Yılbaşı 元旦(Gan Tan)
Ocağın 2. Pazartesi: Yetişkinler Günü 成人の日(Seijin no hi)
11 Şubat: Kuruluşu'nun Günü 建国記念の日(Kenkoku Kinen no Hi) Japonya'nın ilk ve efsanevî İmparatoru Jinmu'nun tahta çıktığı gün (eski 紀元節 Kigen-Setsu)
Mart 20 veya 21: İlkbahar Gündönümü = Nevruz 春分の日(Şumbun no Hi)
29 Nisan: Şoowa Devri Anma Günü = Eski İmparator Hirohito'nun Doğum Günü 昭和の日(Şoowa no Hi)
3 Mayıs: Anayasa Bayramı 憲法記念日(Kenpoo Kinen Bi) Anayasa'nın yürürlüğe konulduğu gün
4 Mayıs: Yeşil Günü みどりの日(Midori no Hi)
5 Mayıs: Çocuk Günü こどもの日(Kodomo no Hi) (Tang no Sekku)
Temmuz'un 3.Pazartesi: Deniz Bayramı 海の日(Umi no Hi)
Eylül'ün 3.Pazartesi: Yaşlılara Saygı Günü 敬老の日(Kei-Rou no Hi)
Eylül 23 veya 24: Sonbahar Gündönümü 秋分の日(Şuubun no Hi)
Ekim'in 2. Pazartesi: Spor Günü 体育の日(Taiiku no Hi)
3 Kasım: Kültür Günü 文化の日(Bunka no Hi) Anayasa'nın ilan edildiği gün
23 Kasım: Çalışmalara Teşekkür Günü 勤労感謝の日(Kinrou Kanşa no Hi)
23 Aralık: İmparator Akihito'nun Doğum günü 天皇誕生日(Tennou Tanjoubi)

Kültürel Bayramlar
3 Şubat: Fasulye atma Seremonisi 節分(Setsubun)
3 Mart: Kızlar Festivali 雛祭(Hina Matsuri) 'Şeftali Bayramı' 桃の節句(Momo no Sekku)
7 Temmuz: Yıldız Festivali 七夕(Tanabata)
Eylül ortası: Ay seyretme 月見(Tsukimi)
15 Kasım: 3, 5 ve 7 yaş çocuklar için festival günü 七五三(Şiçi Goo San: 7-5-3)
31 Aralık: Yeni yıl arifesi 大晦日(Oo-Misoka)

Budistlere özgü Bayram
8 Nisan: Çiçek Bayramı 花祭り (Hana Matsuri): Buda'nın doğum günü

Askerî Bayram
11 Kasım: Japonya Öz Savunma Kuvvetleri Günü 自衛隊記念日(Jiei Tai Kinen Bi)

Eski Askerî Bayramlar
10 Mart: Kara Kuvvetleri Günü 陸軍記念日(Rikugun Kinen Bi)

Mukden Büyük Meydan Muharebesi(奉天大会戦)nde Rusları yendikten sonra Mukden Kalesi'ne girdiği gün (1905)
27 Mayıs: Deniz Kuvvetleri Günü 海軍記念日(Kaigun Kinen Bi)

Japon Müşterek Donanması'nın Japon Denizi, Tsuşima Muharebesi(日本海海戦、対馬海戦)nde Rus Baltık Donanmasını yendiği gün (1905)
Yas Günleri
10 Mart: Tokyo Büyük Hava Hücum Günü 東京大空襲の日 (Tokyo Dai-Kuşuu no Hi)

Tokyo'da Hava bombardmanıyla 100.000'den fazla Japon sivil kaybının yaşandığı gün (1945)
23 Haziran: Okinawa'da Ölenlerin Ruhlarını Teselli Günü 沖縄「慰霊の日」(Okinawa 'İrei no Hi')

94.000 Japon'un Okinawa Adası Seferi'nin bitiş günü bombardımanla kaybedildiği (1945)
6 Ağustos: Hiroşima Atom Bombası Günü 広島原爆の日(Hiroşima Genbaku no Hi)

Amerika'nın Hiroşima kentine ilk Atom bombasını attığı 140.000'den fazla insanın kaybedildiği gün (1945)
9 Ağustos: Nagasaki Atom Bombası Günü 長崎原爆の日(Nagasaki Genbaku no Hi)
Amerika'nın Nagasaki kentine ikinci Atom bombasını attığı ve 70.000'den fazla insanın kaybedildiği gün (1945)
15 Ağustos: Mütareke Günü 終戦記念日(Şuusen Kinen Bi)

Japonya'nın teslim olmasıyla II. Dünya Savaşı'nın bittiği gün (1945)
Japonya'da meydana gelen 9,0 büyüklüğünde deprem(11 Mart 2011)
Kıyafet

Kıyafet
Uzun bir dışa kapalılık döneminin ardından 19. yüzyılın ikinci yarısında başlayan Batılılaşma çabaları, halkın kıyafetine de yansıdı. Bugünkü Batılı giyim tarzı, bu sürecin sonucudur. Ancak Japonlar Batılılaşma ile birlikte gelenekleri yaşatma, hatta geliştirme çabasını bir an olsun bırakmamışlardır. Bu çerçevede insanlar özel günlerde geleneksel kıyafet olan kimono giymeyi ihmal etmezler. Kimono vücudu saran ve belde geniş bir kuşakla (obi) bağlanan geleneksel ve dünyaca ünlü bir giysidir.Yeni yıl kutlamalarında, evlilik gibi özel günlerde, bayramlarda ya da mezuniyet günlerinde genç, yaşlı, kadın, erkek Japonlar çoğunlukla kimono giyer. Evlilik ve benzeri resmî törenlerde, damatla gelin siyah kimonolar giyerek sorguçlarını takarlar. Erkekler kimonolarının üzerine çok geniş paçalı pantolonlar (hakama) ve bol ceketler (haori) giyerler. İyi bir kimono çok pahalıdır. Japonlar kimonolarına gözleri gibi bakarlar. Kimonolar anneden kıza, babadan oğula aktarılarak giyilir. Kimonoyu ve obiyi düzgün olarak takmak kolay değildir. Bunun için kadınlar özel ders alırlar. Kimono giyildiğinde normal ayakkabı ve çoraplar giyilmez. Ayakkabı yerine yüksek tahta nalınlar (geta) olabileceği gibi pamuklu ya da deriden yapılmış (zori) sandaletler giyilir. Kimono ile özel pamuklu çoraplar olan (tabi) giyilir. Bu çorapların en ayırt edici özelliği başparmak yerinin de örülmüş olmasıdır. Çorapta başparmak ile diğer parmaklar arasında, sandalet bağının geçmesi için oyuk bulunur. Kimonoya benzeyen diğer bir giyecek ise Yukata'dır. Yukata, pamuklu, basit, yazları festivallerde ya da evde bornoz gibi giyilen giyeceklerdir.

Japonya aynı zamanda animede ve bilgisayar oyunlarında dünyada birinci sırayı yer alır.
Japonlar,süs bitkileri ve bahçeleri ile tanınırlar.
MS 700'den önce bile Japonlar keyif için güzel bahçeler yapmışlardır.
Mitoloji
Amaterasu... Amaterasu-oo-mikami Japon Şinto dininin güneş tanrıçasıdır. Japon imparatorluk ailesinin mitsel atasıdır. 天照大神 kelimesi Cennetlerde Parıldayan Tanrıça anlamına gelir. Kojiki'ye göre, onun kural tanımaz erkek kardeşi Susanoo her şeyi yerle bir edip, Amaterasu'nun pirinç tarlalarını, tapınakları tarümar edince, tanrıça buna çok içerlenir ve Ama-no-Iwato isimli mağaraya gizlenir. Güneşini kaybeden dünya karanlıktır artık.

Diğer tanrılar onu saklandığı yerden çıkarmak için bir oyun kurarlar. Tanrıça Ama-no-Uzume mağaranın önüne bir ayna koyar ve baştan çıkarıcı bir dans etmeye başlar. Bu bir kutlamadır ve gelen seslerden meraka kapılan Amaterasu mağaradan dışarı uzandığında kendi yansısından ürker. Bu diğer tanrıların onu çekip çıkarması için iyi bir fırsattır.

Torunu Ninigi-no-Mikoto'yu Japonya'da barışı sağlaması için yeryüzüne gönderir. Onun oğlu ise Japonya'nın efsanevi ilk tennoosu (imparatoru) olur üç kutsal silahı ile Kılıç, Mücevher ve Ayna. Bu Japonya'nın İmparatoru mitsel temellere bağlama eğilimini yansıtır. Bu yapı ikinci dünya savaşından sonra büyük ölçüde çökse de Tenno hâlen dinsel niteliklerini muhafaza ediyor.

Kaynakça
^ a b c d e f "Uluslararası Para Fonu 2021 GYSİH Tahminleri". Dünya Ekonomi Tahmini. Uluslararası Para Fonu. 9 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2020.
^ "Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı İnsani Gelişme 2021 Raporu" (PDF). hdr.undp.org (İngilizce). Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı. 8 Eylül 2022. ss. 272-276. Erişim tarihi: 8 Eylül 2022.
^ a b Nijman, Jan (2020). Geography: Realms, Regions, and Concepts (20. bas.). Wiley. ISBN 978-1119607410.
^ "Nihon Rettō". Daijirin / Yahoo Japan dictionary. 15 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Temmuz 2007.
^ "Population Estimates Monthly Report June 2019". www.stat.go.jp (İngilizce). Statistics Bureau Japan. 20 Haziran 2019. 6 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2019.
^ 東京都の人口（推計） [Population of Tokyo (estimate)]. Tokyo Metropolitan Government Bureau of Statistics Department. 2 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2018.
^ United Nations (12 Mart 2017). "The World's Cities in 2016" (PDF). United Nations. 9 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF).
^ "The Seven Great Powers". American-Interest. 22 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Temmuz 2015.
^ T. V. Paul; James J. Wirtz; Michel Fortmann (2005). "Great+power" Balance of Power. United States of America: State University of New York Press, 2005. ss. 59, 282. ISBN 978-0-7914-6401-4. Accordingly, the great powers after the Cold War are Britain, China, France, Germany, Japan, Russia, and the United States p. 59
^ Baron, Joshua (22 Ocak 2014). Great Power Peace and American Primacy: The Origins and Future of a New International Order. US: Palgrave Macmillan. ISBN 978-1-137-29948-2.
^ "OECD.Stat Education and Training > Education at a Glance > Educational attainment and labor-force status > Educational attainment of 25–64 year-olds". OECD. 11 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2020.
^ "SIPRI Yearbook 2012–15 countries with the highest military expenditure in 2011". Sipri.org. 28 Mart 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2013.
^ O'Sullivan, Michael; Subramanian, Krithika (17 Ekim 2015). The End of Globalization or a more Multipolar World?. Credit Suisse AG. 15 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2017.
^ "WHO Life expectancy". World Health Organization. 1 Haziran 2013. 26 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Haziran 2013.
^ "Table A.17" (PDF). United Nations World Population Prospects, 2006 revision. UN. 12 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 15 Ocak 2011.
^ "Where does the name Japan come from?". 2 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ocak 2017.
^ Piggott, Joan R. (1997). The emergence of Japanese kingship. Stanford University Press. ss. 143-144. ISBN 978-0-8047-2832-4. 4 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Aralık 2020.
^ a b "Why Japan is Japan? How Japan became Japan?". 28 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ocak 2017.
^ "121 AD: Wakoku, The Land Of The Submissive Dwarf People?". Tofugu. 6 Ocak 2012. 3 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ocak 2017.
^ "Wa: The Spirit of Harmony and Japanese Design Today | Concept, Works, and Catalogue". Japan Foundation. 5 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ocak 2017.
^ Hoffman, Michael (27 Temmuz 2008). "Cipangu's landlocked isles". The Japan Times Online. The Japan Times. 25 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2018.
^ Boxer, Charles Ralph (1951). The Christian century in Japan 1549–1650. University of California Press. ss. 1-14. ISBN 978-1-85754-035-2. 4 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ağustos 2022.
^ Word Histories and Mysteries: From Abracadabra to Zeus. Houghton Mifflin Harcourt. 13 Ekim 2004. ISBN 978-0-547-35027-1.
^ C.R. Boxer, The Christian Century In Japan 1549–1650, University of California Press, 1951. 11, 28–36, 49–51, 1-85754-035-2
^ Mancall, Peter C. (2006). "Of the Ilande of Giapan, 1565". Travel narratives from the age of discovery: an anthology. Oxford University Press. ss. 156-157.
^ Batchelor, Robert K. (6 Ocak 2014). London: The Selden Map and the Making of a Global City, 1549–1689. University of Chicago Press. ss. 76, 79. ISBN 978-0-226-08079-6. 13 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ağustos 2022.
^ Frédéric, Louis (2002). Japan Encyclopedia (İngilizce). The Belknap Press of Harvard University Press. s. 143. ISBN 978-0-674-00770-3. Erişim tarihi: 29 Ocak 2017.
^ Milliyet, Dictionnaire Larousse (Japonya), III, s. 1221.
^ Prof. Dr. W. Eberhard, Uzak Doğu Tarihi, TTK Basımevi, Ankara 1992, s. 53.
^ Totman, Conrad (2005). A History of Japan (2nd ed.). Blackwell. ss. 289-296. ISBN 1-4051-2359-1.
^ "Çin ile Japonya arasında gerginlik tırmanıyor". Deniz Haber. 22 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2012.
^ McCargo, Duncan (2000). Contemporary Japan. Macmillan. ss. 8-11. ISBN 978-0-333-71000-5. 15 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ağustos 2022.
^ "Arşivlenmiş kopya" 日本の領海等概念図. 海上保安庁海洋情報部. 12 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ağustos 2018.
^ "CIA Factbook: Japan". Cia.gov. 8 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Kasım 2011.
^ "Japan". US Department of State. 4 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2011.
^ "World Population Prospects". BM Ekonomik ve Sosyal İşler Departmanı. 21 Mart 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mart 2007.
^ "Reclaimed Land in Japan". Japan Property Central. 26 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Eylül 2018.
^ "The History of Ogata-Mura | Ogata-mura". Ogata.or.jp. 24 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Nisan 2014.
^ Barnes, Gina L. (2003). "Origins of the Japanese Islands" (PDF). University of Durham. 12 Nisan 2019 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ağustos 2009.
^ "Tectonics and Volcanoes of Japan". Oregon State University. 4 Şubat 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mart 2007.
^ James, C.D. (2002). "The 1923 Tokyo Earthquake and Fire" (PDF). University of California Berkeley. 16 Mart 2007 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2011.
^ "M 9.1 – near the east coast of Honshu, Japan". Earthquake.usgs.gov. 11 Temmuz 2016. 6 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2017.
^ Israel, Brett (14 Mart 2011). "Japan's Explosive Geology Explained". Live Science. 5 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Haziran 2016.
^ "2013 World Risk Report" (PDF). 16 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2014.
^ a b c "The Constitution of Japan" (İngilizce). Prime Minister of Japan and His Cabinet. 3 Kasım 1946. 14 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ağustos 2014.
^ "World Factbook: Japan" (İngilizce). CIA. 28 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ağustos 2014.
^ "Japonya'da yerel yönetimlerin yapısı ve finansmanında yaşanan gelişmeler". 6 (11). ZKÜ Sosyal Bilimler Dergisi. 2010. ss. 163-186. 12 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ağustos 2014.
^ McCargo, Duncan (2000). Contemporary Japan (İngilizce). Macmillan. ss. 84-85. ISBN 0333710002.
^ Mabuchi, Masaru (Mayıs 2001). "Municipal Amalgamation in Japan" (PDF) (İngilizce). World Bank. 6 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 21 Temmuz 2014.
^ "Japan-Australia Joint Declaration on Security Cooperation". Ministry of Foreign Affairs. 11 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2010.
^ "Joint Declaration on Security Cooperation between Japan and India". Ministry of Foreign Affairs. 22 Ekim 2008. 3 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2010.
^ "Statistics from the Development Co-operation Report 2015". OECD. 23 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Kasım 2015.
^ "Global Diplomacy Index – Country Rank". Lowy Institute. 1 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Nisan 2018.
^ "Japan's Foreign Relations and Role in the World Today". Asia for Educators. 9 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2016.
^ The Covenant to Establish a Commonwealth of the Northern Mariana Islands in Political Union With the United States of America,
^ "Japanese Territory, Northern Territories". mofa.go.jp. MOFA. 4 Nisan 2014. 26 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2019.
^ "Japanese Territory, Takeshima". mofa.go.jp. MOFA. 30 Temmuz 2014. 13 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2019.
^ "Japanese Territory, Senkaku Islands". mofa.go.jp. MOFA. 13 Nisan 2016. 10 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2019.
^ "Japan and South Korea agree WW2 'comfort women' deal". BBC News (İngilizce). 28 Aralık 2015. 28 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2017.
^ McCune, George (1950). Korea Today. Cambridge: Harvard University Press. s. 33.
^ The Historical Experience of the Agrarian Reform in Our Country. Pyongyang. 1974. ss. 6-7.
^ McCune, Shannon (1964). Korea's Heritage. Rutland: Charles Tuttle. s. 86.
^ "Japanese Colony 1910–1945". koreanhistory.info. 21 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2017.
^ Ju, Hyujung (2014). "Transformations of the Korean Media Industry by the Korean Wave: The Perspective of Glocalization". Korean Popular Culture in Global Context – ProQuest ebrary vasıtasıyla.
^ "Abe and Moon hold first talks in Hamburg, agree to resume reciprocal visits". The Japan Times Online (İngilizce). 7 Temmuz 2017. ISSN 0447-5763. 7 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2017.
^ 正論, May 2014 (171).
^ "Japan's Defense Policy" (PDF) (İngilizce). Japonya Savunma Bakanlığı. 12 Ağustos 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 12 Ağustos 2014.
^ Norimitsu Onishi. "Tokyo says it will bring troops home from Iraq" (İngilizce). International Herald Tribune. 2 Şubat 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ağustos 2014.
^ "About RIMPAC" (İngilizce). Singapur Hükûmeti. 6 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ağustos 2014.
^ Pollack, Andrew (1 Mart 1997). "Japan's Road to Deep Deficit Is Paved With Public Works" (İngilizce). The New York Times. 4 Şubat 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Eylül 2010.
^ "Statistical Handbook of Japan - Chapter 9 Transport" (İngilizce). Japonya İstatistik Bürosu. 6 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Eylül 2010.
^ "Transport in Japan" (İngilizce). International Transport Statistics Database. 2 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2009. (abone olmak gerekir)
^ "Statistical Handbook of Japan - Chapter 7 Energy" (İngilizce). Japonya İstatistik Bürosu. 6 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Eylül 2010.
^ "Japan taps into ocean winds for power" (İngilizce). ABC News. 21 Ocak 2008. 23 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Eylül 2010.
^ The Economist Pocket World in Figures 2011 Edition (İngilizce). Profile Books. 2010. ISBN 978-1-84668-372-5.
^ "Statistics Bureau Home Page/Population Estimates Monthly Report". www.stat.go.jp. 5 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2022.
^ "Japan population drops by record number to 124.8 mil.: gov't - The Mainichi". web.archive.org. 11 Temmuz 2019. 15 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2022.
^ "Urban population (% of total population) - Japan | Data". data.worldbank.org. 21 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2022.
^ "東京都の人口（推計）トップページ". www.toukei.metro.tokyo.lg.jp. 15 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2022.
^ ""2016'da Dünya Şehirleri"" (PDF). 2 Eylül 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2022.
^ "Multicultural Japan? Discourse and the 'Myth' of Homogeneity [Indonesian Translation Available]". The Asia-Pacific Journal: Japan Focus. 24 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2022.
^ "Japan Fast Facts". CNN (İngilizce). 26 Temmuz 2013. 19 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2022.
^ Jinam, Timothy; Nishida, Nao; Hirai, Momoki; Kawamura, Shoji; Oota, Hiroki; Umetsu, Kazuo; Kimura, Ryosuke; Ohashi, Jun; Tajima, Atsushi; Yamamoto, Toshimichi; Tanabe, Hideyuki (Aralık 2012). "The history of human populations in the Japanese Archipelago inferred from genome-wide SNP data with a special reference to the Ainu and the Ryukyuan populations". Journal of Human Genetics (İngilizce). 57 (12): 787-795. doi:10.1038/jhg.2012.114. ISSN 1435-232X. 15 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2022.
^ Armont, Drew Ambrose,Rhiona-Jade. "Zainichi: Being Korean in Japan". www.aljazeera.com (İngilizce). 6 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2022.
^ Seiger, Fiona-Katharina (4 Mayıs 2019). "'Mixed' Japanese-Filipino identities under Japanese multiculturalism". Social Identities. 25 (3): 392-407. doi:10.1080/13504630.2018.1499225. ISSN 1350-4630.
^ "The Brazilians winning in Japan". BBC News (İngilizce). 17 Temmuz 2015. 14 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2022.
^ "Peruvians Struggling to Find a Place in Japanese Society". nippon.com (İngilizce). 13 Şubat 2014. 13 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2022.
^ "Japan's hidden caste of untouchables". BBC News (İngilizce). 23 Ekim 2015. 2 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2022.
^ ""Japonya'nın yaşlanan toplumu"" (PDF). 16 Aralık 2020 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2022.
^ Yoshida, Reiji (5 Ocak 2015). "Numbers tell tale of Japan's postwar rise and fall". The Japan Times (İngilizce). 7 Ocak 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2022.
^ "Japonya'da düşük doğurganlık—görünürde sonu yok" (PDF). 2 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 14 Eylül 2022.
^ "Japan: Demographic Shift Opens Door to Reforms". IMF (İngilizce). 12 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2022.
^ Walia, Simran (19 Kasım 2019). "The economic challenge of Japan's aging crisis". The Japan Times (İngilizce). 19 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2022.
^ Semuels, Alana (20 Temmuz 2017). "The Mystery of Why Japanese People Are Having So Few Babies". The Atlantic (İngilizce). 20 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2022.
^ Griffiths, Yoko Wakatsuki,James (7 Mayıs 2018). "Number of children in Japan shrinks to new record low". CNN (İngilizce). 7 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2022.
^ Lufkin, Bryan. "More seniors, more foreigners: How Japan is changing". www.bbc.com (İngilizce). 27 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2022.
^ "New immigration rules to stir up Japan's regional rentals scene — if they work | REthink Tokyo". web.archive.org. 2 Temmuz 2019. 15 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2022.
^ ""Japonya'da Dil Politikası ve Eğitim". 17 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2022.
^ "The Japanese Language". web.mit.edu. 13 Nisan 2000 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2022.
^ Sawa, Takamitsu (21 Ocak 2020). "Japan going the wrong way in English-education reform". The Japan Times (İngilizce). 21 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2022.
^ ""Japonya'da Eğitimin Modernizasyonu ve Gelişimi". Japonya'nın Eğitim Gelişiminin Tarihi" (PDF). 5 Kasım 2020 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2022.
^ "Japan". NCEE (İngilizce). 13 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2022.
^ "QS World University Rankings 2023: Top Global Universities". Top Universities (İngilizce). 3 Haziran 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2022.
^ Thomas, Ben (10 Mayıs 2013). "Article expired". The Japan Times (İngilizce). 17 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2022.
^ ""Japonya – Öğrenci performansı (PISA 2015)"". 11 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2022.
^ ""OECD [[Uluslararası Öğrenci Değerlendirme Programı]] 2018'in Temel Özellikleri (PISA 2018)"" (PDF). 9 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2022. URL–vikibağı karışıklığı (yardım)
^ ""PISA – Sonuçlar Odaklanma - Japonya"" (PDF). 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2022.
^ "Government expenditure on education, total (% of government expenditure) - Japan | Data". data.worldbank.org. 2 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2022.
^ Semuels, Alana (2 Ağustos 2017). "Japan Might Be What Equality in Education Looks Like". The Atlantic (İngilizce). 2 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2022.
^ ""Japonya" (PDF). 27 Ekim 2021 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2022.
^ ""Womenomics, Kadınlar Japonya'nın ekonomik sorunlarını çözmeye yardımcı olacak mı?"" (PDF). 27 Ekim 2021 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2022.
^ Rodwin, Victor. "Health Care in Japan". New York University. 19 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mart 2007.
^ "Health Insurance: General Characteristics". National Institute of Population and Social Security Research. 7 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2007.
^ Haffner, John; Klett, Tomas; Lehmann, Jean-Pierre (2009). Japan's Open Future: An Agenda for Global Citizenship. Anthem Press. s. 17. ISBN 978-1-84331-311-3.
^ "Administration of Cultural Affairs in Japan". Agency for Cultural Affairs. 31 Ekim 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mayıs 2011.
^ Kaynak hatası: Geçersiz etiketi; unesco1 isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme)
^ a b Arrowsmith, Rupert Richard (2010). Modernism and the Museum: Asian, African, and Pacific Art and the London Avant-Garde. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-959369-9. 22 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Temmuz 2022.
^ Locher, Mira (2012). Traditional Japanese Architecture: An Exploration of Elements and Forms. Tuttle Publishing. ss. 26–27. ISBN 978-1-4629-0606-2. 8 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Temmuz 2022.
^ Tange, Kenzo; Kawazoe, Noboru (1965). Ise: Prototype of Japanese Architecture. Massachusetts Institute of Technology Press.
^ Kazuo, Nishi; Kazuo, Hozumi (1995). What is Japanese Architecture?: A Survey of Traditional Japanese Architecture with a List of Sites and a Map. Kodansha. ISBN 978-4-7700-1992-9. 22 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Temmuz 2022.
^ Abe, K (May 1954). "Early Western Architecture in Japan". Journal of the Society of Architectural Historians. 13 (2): 13–18. doi:10.2307/987685. JSTOR 987685.
^ Inagaki, Aizo (2003). "Japan". Oxford Art Online. Modern: Meiji and after. doi:10.1093/gao/9781884446054.article.T043440. ISBN 978-1-884446-05-4. 11 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi.
^ "A Day in the Life: Seasonal Foods" 16 Ocak 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., The Japan Forum Newsletter No.14 Eylül 1999.
^ "「ミシュランガイド東京・横浜・鎌倉2011」を発行　三つ星が14軒、 二つ星が54軒、一つ星が198軒に" (Japonca). Michelin Japan. 24 Kasım 2010. 6 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ekim 2014.
^ "Sumo: East and West". PBS. 22 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ekim 2014.
^ "Culture and Daily Life". Embassy of Japan in the UK. 17 Mart 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ekim 2014.
^ "Olympic History in Japan". Japonya Olimpiyat Komitesi. 6 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ekim 2014.
Dış bağlantılar
Vikipedi'nin kardeş projelerinden
Japonya
hakkında daha fazla bilgi edinin
Vikisözlük'te ara Vikisözlük'te tanımlar
Commons'ta ara Commons'ta dosyalar
Vikihaber'de ara Vikihaber'de haberler
Vikikitap'ta ara Vikikitap'ta kitaplar
Vikiversite'de ara Vikiversite'de eğitim kaynakları
Kunaicho.go.jp, İmparatorluk Sarayı resmî sitesi (Japonca ve İngilizce)
Kantei.go.jp 19 Mart 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Japonya Başbakanlık ve Bakanlar Kurulu resmî sitesi (Japonca ve İngilizce)
Ulusal Diet Kütüphanesi 12 Ağustos 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Japonca ve İngilizce)
Halkla İlişkiler Ofisi 12 Ağustos 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Japonca ve İngilizce)
Japonya'nın Türkiye Büyükelçiliği 21 Şubat 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Turizm
Vikigezgin'de Japan ile ilgili gezi rehberi bulunmaktadır.
Japonya Ulusal Turist Örgütü 15 Aralık 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Japonca ve

Ülke Tarihi
Japonya topraklarındaki ilk insan izleri MÖ 30.000’li yıllara kadar uzanmaktadır. İlk yerleşimciler Kuzey Asya’dan gelen halklardır. Japonya tarihinin MÖ 8.000’den başlayarak MÖ 3. yüzyıla kadar uzanan yaklaşık 8.000 yıllık dönemi, “Jomon kültürü dönemi” olarak isimlendirilmektedir. Bu dönemde yerli halk genel olarak avcılık, balıkçılık ve toplayıcılıkla uğraşmıştır. Takip eden altı asırlık süreç ise “Yayoi kültürü dönemi” olarak anılmaktadır. Ülkenin ilk kurucu imparatoru, yarı mitolojik bir karakter olan Jimmu Tenno’dur. Jimmu’nun tahta oturduğuna inanılan MÖ 11 Şubat 660 tarihi, Japonya’nın millî kuruluş günü olarak kabul edilmektedir. Jimmu Tenno’nun kurduğu feodal sistem, MÖ 97 yılına kadar varlığını sürdürmüştür. Yayoi döneminin sonlarında güneyde kurulan Yamato Devleti ise 710 yılına kadar etkili olmuştur.

6. yüzyıldan itibaren Kore ve Çin üzerinden gelen Budizm etkisi ülkede güçlü biçimde hissedilmiştir. Budizm ilk olarak 538 yılında Kore’den Japonya’ya girmiş, bu gelişme Japonya tarihi açısından önemli kırılmalardan biri olmuştur. Zira bu dönemde imparator aileleri Budizm’e büyük yakınlık duymuş, asilzade sınıfı ise geleneksel inanç olan Şintoizm’e bağlı kalmıştır.

8. asrın neredeyse tamamına yakınını kapsayan ve adını başkent yapılan şehirden alan Nara dönemi, Japon kültürünün temellerinin atıldığı kritik bir dönem olmuştur. 794 yılında başkentin bugünkü Kyoto şehri olan Heian’a taşınması ile 12. yüzyılın sonlarına kadar sürecek olan Heian dönemi başlamıştır. Sanat, edebiyat ve yüksek kültürün öne çıktığı bu dönemde oluşturulan naiplik kurumu ile imparatorların yetkilerini büyük oranda Fujivara ailesi temsil etmiştir. Bu süreçte giderek gelişen ve güçlenen samuray sınıfı, 19. yüzyıl ortalarına kadar devam edecek olan derebeyliği sisteminin asli unsurlarından olmuştur.

1185 yılında kurulan Kamakura Şogunluğu ile birlikte Heian dönemi son bulmuş ve imparatorluğun yetkilerini kullanan “şogun” sınıfının öne çıktığı dönem başlamıştır. 1274 ve 1281 yıllarında Moğol saldırılarına da muhatap olan Kamakura Şogunluğu, 1333 yılında yıkılınca, imparatorun kontrolündeki birkaç yıllık aranın ardından, 1336’da, yaklaşık iki buçuk asır sürecek olan Muromachi dönemi başlamıştır. Bu dönemde Kamakura’dan sonraki ikinci şogunluk olan Aşikaga Şogunluğu hüküm sürmüştür. 1573’e kadar süren bu dönemin ardından 1573-1603 yılları arasında Azuchi-Momoyama dönemi yaşanmıştır. 16. yüzyılın ikinci yarısından itibaren önce Portekiz, ardından Hollanda, İspanya ve İngiltere’nin Japonya topraklarına olan ilgisi artmaya başlamış, aynı dönemde Japonlar da Çin, Kore ve Pasifik coğrafyasına seferler düzenlemiştir.

1603 yılında başlayan Edo dönemi, ismini Tokyo’nun o günkü adı olan Edo’dan almaktadır. Bu dönemde de üçüncü şogunluk olan Tokugawa Şogunluğu hüküm sürmüştür. Yaklaşık iki buçuk asır devam eden Edo dönemi, halkın ağır hayat şartları ve vergi yükleri altında ezildiği, yönetimin yaklaşık 300 derebeyi tarafından paylaşıldığı bir dönemdir. Avrupa devletlerinin bölgeye gelmesi sonrası misyonerlik faaliyetleri ile yaklaşık yarım milyon Japon’un Hristiyanlaştırılmasından sonra, Hristiyanlığın yayılmasına karşı önlemler alınmış ve bu dönem Japonya’nın kendini dış dünyaya kapattığı bir dönem olmuştur.

19. yüzyılın ortalarında şogunluk sistemi giderek zayıflamaya başlamış, dış dünyaya açılım noktasında önemli adımlar atılmış; ABD, Rusya ve Avrupa devletleriyle anlaşmalar imzalanmıştır. 1867 yılında Tokugawa Şogunluğu son bulmuş ve böylece yaklaşık sekiz asır devam eden derebeylik sistemi de nihayete ermiş; imparator, yeniden devlet yönetiminin hâkim gücü olmuştur. 1868 yılında tahta çıkan İmparator Meiji, Japon modernleşmesinin öncüsü olmuş, “Meiji Restorasyonu” olarak bilinen politika ve uygulamalarıyla Japonya’yı dünyanın en önemli devletleri arasına sokmayı başarmıştır. Bu dönemde samuraylık son bulurken, derebeylerinin halktan aldığı vergiler devlete aktarılmaya başlanmış, teknik gelişmelerle kalkınma hızlandırılmış, okul ve eğitim sistemi yenilenmiştir.

19. yüzyılın sonlarından itibaren Japonya büyük savaşlar dönemine girmiş, 1894-1895 yıllarında Çin ve 1904-1905’te Rusya ile yapılan savaşlarda kazanılan zaferler, ardından 1. Dünya Savaşı’nda İngiltere’nin yanında yer alarak Çin’e karşı elde edilen kazanımlarla ülke gücünü daha da arttırmış, Tayvan ve Kore’nin büyük bölümü ele geçirilmiştir. Meiji döneminin başlarında 35 milyon olan Japonya nüfusu, 1935’lerde 70 milyona yükselmiştir.

1937 yılında başlayan İkinci Çin-Japon Savaşı, 2. Dünya Savaşı boyunca devam etmiş, Almanya ve İtalya’nın yanında savaşa giren Japonya, aynı zamanda Malezya, Endonezya, Filipinler, Myanmar, Singapur ve Papua Yeni Gine’yi de işgal etmiştir. 1941 yılında ABD ve İngiltere’ye savaş ilanıyla başlayan Pasifik Savaşı, 5 Ağustos 1945’te Hiroşima ve 8 Ağustos’ta Nagazaki’ye atılan atom bombalarının ardından Japonya’nın yenilgiyi kabul etmesiyle son bulmuştur. Savaş, ülkede milyonlarca kişinin ölümüne, ülkenin büyük oranda tahrip olmasına, altyapı hizmetlerinin ve ekonominin çökmesine yol açmıştır. Savaştan sonra imparatorun yetkileri sınırlandırılmış ve ülke 1952’ye kadar müttefik kuvvetlerin kontrolünde kalmıştır. 1952’de Birleşmiş Milletler’e üye olan Japonya, yüzyılın ikinci yarısında müthiş bir büyüme ve kalkınma süreci geçirerek siyasal, ekonomik ve bilimsel alanda dünyanın en güçlü ülkeleri arasına girmeyi başarmıştır.

Siyasi Yapı
Japonya 1947 yılında kabul edilen anayasa ile parlamenter sistemi kabul etmiş anayasal bir monarşidir. Devlet başkanı olan imparator, temsil makamı olup icra ile ilgili yetkiler parlamento ve hükümete aittir. İmparator devletin sembolü ve halkın birliğinin teminatı olarak görülmekte, aynı zamanda geleneksel olarak Şinto dininin de en yüksek temsilcisi kabul edilmektedir. 1989-2019 yılları arasında 30 yıl imparator olarak hüküm süren Akihito sağlık sorunlarını gerekçe göstererek imparatorluğu oğlu Naruhito’ya bırakmıştır. 1 Mayıs 2019 tarihinde Japonya’nın 126. imparatoru olan Naruhito, 22 Ekim 2019’da taç giymiştir.

Yasama organı 465 üyeli temsilciler meclisi ve 242 sandalyeli senatodan oluşan ulusal meclistir (diet). Temsilciler meclisi üyeleri ülke çapında gerçekleştirilen genel seçimlerle göreve gelmekte, üyelerin 289’u basit çoğunluğa göre, 176’sı ise orantılı temsil ile parti oylarına göre belirlenmektedir. Senato üyeleri altı yıl için göreve gelirken, meclisin yarısı her üç yılda bir yenilenmektedir.

Yürütme organı başbakanın liderliğindeki hükümettir. Hükümeti kurma göreve seçimlerde en fazla oyu alan partinin liderine verilmektedir. Başbakanlık görevini Aralık 2012’den bu yana Shinzo Abe yürütmektedir. 2012 seçimleri sonrasında göreve gelen Abe, 2014 ve 2017 seçimlerinden de zaferle ayrılmış, Ekim 2017’deki son seçimlerde Abe’nin partisi %33,2’lik oy oranı ile temsilciler meclisinde 284 üyelik kazanmıştır. Bir sonraki seçimlerin 2021 yılında gerçekleştirilmesi planlanmaktadır. Ülke idari açıdan 47 bölgeye ayrılmıştır.

2. Dünya Savaşı sonrasında hızlı bir kalkınma sürecine giren Japonya, bölgesel ve küresel iş birlikleri ile siyasi ve ekonomik alanda dünyanın önde gelen devletlerinden biri olmayı başarmıştır. ASEAN, APEC, G-7 gibi küresel ve bölgesel birliklerin etkin üyelerinden olan Japonya, savaşın ardından ABD ile askerî, ticari ve siyasi alanda tesis ettiği güçlü ilişkileri hâlen devam ettirmektedir.

Ekonomik Durum
Japonya, büyük bir yenilgi ile çıktığı 2. Dünya Savaşı’nın ardından hızlı bir toparlanma ve kalkınma sürecine girmiş ve geride kalan yaklaşık 75 yıllık süreçte dünyanın en güçlü ekonomilerinden biri hâline gelmeyi başarmıştır. Ekonomik büyüme 1960’larda %10, 1970 ve 1980’li yıllarda %5 civarında gerçekleşmiştir. Bugün 5 trilyon doları aşan gayrisafi yurt içi hasılası ile ABD ve Çin’in ardından dünyanın en büyük üçüncü ekonomisi olan Japonya’da, son yıllarda büyüme hızı yavaşlamış, buna bağlı olarak kamu borçları ve bütçe açıkları artmıştır. Enflasyon ve işsizliğin oldukça düşük seviyelerde olduğu Japonya’da, yoksulluk oranı %15’in üzerindedir. Yaşanan dar boğazı aşmak adına hükümet esnek mali politikalar ve yapısal reformlar yürütmektedir.

Hizmet sektörü ekonominin dörtte üçünü karşılamaktadır. Teknoloji alanında dünyanın en önemli ülkelerinden biri olan Japonya, motorlu taşıt, elektronik eşya ve bilgisayar gibi alanları domine etmektedir. İstihdam ve millî gelirdeki payı %325-30 aralığında seyreden sanayi sektöründe öne çıkan sahalarsa; makine, yan sanayi, imalat, metal, gemi, kimya, tekstil ve gıda işlemedir.

Ülke topraklarının üçte ikisi ormanlık alan olduğu için ormancılık ve buna bağlı endüstriyel faaliyetler oldukça gelişmiştir. Bununla birlikte tarıma elverişli arazilerin oranı %15 civarındadır. Yetiştirilen en önemli ürün olan pirinç dışında öne çıkan diğer ürünler sebze-meyveler, çiçek çeşitleri, patates, çay ve şeker kamışıdır. Bir adalar ülkesi olması Japonya’ya balıkçılık ve deniz ürünleri faaliyetlerinde de avantaj sağlamaktadır. Bu alandaki üretimiyle Japonya dünyanın zirvesinde yer almaktadır.

Ekonomik gelişimin büyük oranda ihracata bağlı olduğu ülkede, 2009 yılında yaşanan küresel ekonomik krizin ardından taleplerin düşmesi ekonomiyi olumsuz etkilemiştir. Dış ticaret hacmi 2018 yılında 718 milyar doları ihracat, 748 milyar doları ithalat olmak üzere toplamda 1,46 trilyon dolar olarak gerçekleşmiştir. Bu rakamlarla Japonya hem ihracat hem ithalat hem de toplam hacim bakımından ABD, Çin ve Almanya’nın ardından dünyada dördüncü sırada yer almaktadır. Japonya’nın en önemli dış ticaret ortağı, ithalatın %25’ini, ihracatın %19’unu karşılayan Çin’dir. Yine ihracatta %19, ithalatta %11’lik payı ile ABD de Çin’le birlikte diğer ana partnerdir.

Doğal kaynaklar bakımından yetersiz oluşu, enerji ve ham madde konusunda ülkeyi dışa bağımlı hâle getirmektedir. 2011’deki deprem ve tsunami felaketlerinin ardından nükleer santrallerin kapatılmasıyla ülkenin fosil yakıtlara olan ihtiyacı daha da artmıştır. Ülkede çıkarılan başlıca madenler altın, gümüş ve magnezyumdur.

Türkiye ile İlişkiler
Türkiye ile Japonya arasında dostluk temeline dayalı olumlu ilişkiler bulunmaktadır. 1890 yılında Sultan II. Abdülhamid’in Japonya ile ilişkilerimizi güçlendirmek amacıyla gönderdiği Ertuğrul firkateyninin dönüş yolunda batması ve bu elim hadise sonrasında gelişen olaylar, Türk ve Japon halkları arasındaki yakınlaşmanın duygusal arka planını oluşturmaktadır. Türkiye Cumhuriyeti’nin kurulmasının ardından diplomatik ilişkiler 1924 yılında tesis edilmiş Tokyo Büyükelçiliğimiz 1929 yılında hizmete açılmıştır. Japonya’nın Ankara Büyükelçiliği dışında İstanbul’da bir başkonsolosluğu bulunmaktadır. Son yıllarda bürokratik ilişkilerde önemli bir ivme yakalanmış, bunun bir yansıması olarak da ilişkiler 2013 yılında stratejik ortaklık seviyesine yükseltilmiştir. 2003 yılı Japonya’da “Türkiye Yılı”, 2010 yılı Türkiye’de “Japonya Yılı” ilan edilmiş, yine 2019 yılı Japonya’da “Türk Kültür Yılı” olarak kabul edilmiştir.

İki ülke arasındaki ticari ilişkiler son yıllarda dengeli bir seyir izlemekle birlikte, her iki ülkenin ticari potansiyelleri dikkate alındığında ilişkilerin olması gerekenin altında olduğu görülmektedir. Karşılıklı ticaret hacmi 2018 yılında 479 milyon doları Türkiye’den Japonya’ya ihracat, 4,124 milyar doları ithalat olmak üzere toplamda 4,6 milyar dolar olarak gerçekleşmiştir. Türkiye aleyhine her yıl yüksek miktar ve oranda gerçekleşen ithalat-ihracat farkı da ticari ilişkilerdeki bir başka olumsuz göstergedir. Türkiye’den Japonya’ya ihraç edilen başlıca ürünler; kara yolu taşıtları için yedek parça, balık, makarna, çinko cevheri, ferro alyajlar, domates, taze ve kurutulmuş meyve, halı ve tabii borattır. Japonya’dan ithal edilen başlıca ürünlerse; kara yolu taşıtları için yedek parça ve aksesuar, iş makineleri, motor, binek otomobiller, elektrik akümülatör ve transformatörleri, baskı makineleri ve sıvı/hava pompalarıdır.

Müslümanların Durumu
Japonya ile İslamiyet’in ilk temasının bölgeye gelen Arap ve Çinli Müslüman tüccarlar aracılığıyla 14. yüzyıldan itibaren var olduğu tahmin edilmekle birlikte, bu ilişki oldukça sınırlı düzeyde kalmıştır. 19. yüzyılın ikinci yarısında önce bir siyer eserinin Japoncaya çevrilmesi, ardından Osmanlı Devleti ile kurulan münasebetler ve 1. Dünya Savaşı sonrasında bölgeye göç eden Müslüman Tatarlar aracılığıyla İslamiyet’e olan ilgi artmıştır. Özellikle Ertuğrul firkateyninin batması sonrasında kurtulanlarla birlikte İstanbul’a gelen ve burada Müslüman olan Torajino Yamada ve Şotara Noda adlı iki kişi, hem Türk Japon ilişkilerinin güçlenmesine hem de Japon toplumunun İslamiyet’e olan ilgisinin artmasına önemli katkı sağlamıştır.

Ülkedeki Müslümanlar 1928 yılında ilk teşkilatlanma çalışmalarına başlamış, 1930 yılında kurulan matbaada dinî eserler neşredilmiş, 1935 yılında da Kobe’de ilk cami ibadete açılmıştır. Öte yandan önce 2. Dünya Savaşı sırasında, ardından petrolün dünya ekonomisinde belirleyici rol oynamaya başladığı 1970’lerin ilk yarısında, Japon devleti stratejik bir hamle olarak İslamiyet’e yönelik olumlu adımlar atmıştır. Devlet destekli bu pragmatik ilişki biçimi ülkede İslamiyet’e olan ilgiyi arttırmış olsa da bu süreç sağlıklı ve kalıcı bir ilişkiye dönüşmemiştir.

20. yüzyılın ikinci yarısında çalışmak amacıyla Japonya’ya giden Türk, Arap, İranlı, Afgan ve Pakistanlılarla birlikte ülkedeki Müslümanların sayısı artmıştır. Günümüzde Japonya’da yaşayan Müslümanların sayısı kesin olarak bilinmemekle birlikte, bu sayının 150.000 ila 200.000 civarında olduğu tahmin edilmektedir. Ülkedeki en kalabalık Müslüman unsurlar Endonezyalılar, Hindistanlılar, Pakistanlılar, Bangladeşliler ve İranlılardır. Müslüman Japonların sayısı ise 15.000 civarındadır. Ülkede ibadete açık yaklaşık 50 cami ve Müslümanlara yönelik faaliyet gösteren 14 sivil toplum kuruluşu bulunmaktadır. Bununla birlikte ülkede İslami eğitim veren özel bir eğitim kurumu yoktur.

Ülke Müslümanlarının en fazla sıkıntı yaşadığı alan çalışma hayatıdır. İşverenlerin, zaman ve verimlilik kaybına sebebiyet verdiği gerekçesiyle çalışanlara ibadet için müsaade etmemesi, Müslümanları iş hayatında oldukça güç duruma düşürmektedir. İşverenler bu yaklaşımlarının İslam karşıtlığından kaynaklanmadığını, bunun çalışma hayatının gerekliliği olduğunu savunmaktadır. Ülkede, çalışanların bu konuda hak talep edebilecekleri yasal düzenlemeler bulunmamaktadır. Bir diğer sorun da İslamiyet’i seçen Japonların aile ve yakın çevrelerinin olumsuz telkinlerine muhatap olmalarıdır.